Cylchgronau Cymru

mewn celfyddyd ac mewn geiriau. Dyma un agwedd ar neges Keats yn ei Awdl i'r "Grecian Urn." Gwêl arni'r dyrfan dod i aberthu at yr allor werdd, a'r offeiriad yn arwain yr aner ieuanc a frefa tua'r nen. Gwag yw'r dreflan o ba le y daethant, bythol ddistaw fydd ei heolydd, ac ni all neb ddychwel i egluro ei hang- hyfanedd-dra hi. Onid oes cyffelybrwydd amlwg rhwng yr arlun- ydd a'r cyfieithydd? TREVOR O. DAVIES. Trefeca. ADDYSG GYFUN Bum yn petruso'n hir cyn derbyn y gwahoddiad caredig i annerch Cymdeithas Addysg Grefyddol yng Nghymru yn y Rhos eleni, a hynny'n bennaf, am na theimlwn fod unrhyw gymhwyster arbennig ynof i wneud hynny. Nid wyf wedi arbenigo yn yr Ysgrythurau, er enghraifft, er bod gennyf ddiddordeb byw ynddynt, ac er i mi fod, am gyfnod, yn ceisio rhoi hyfforddiant mewn Addysg Grefyddol mewn Ysgolion Gramadeg. Yr unig beth a allwn ddweud, efallai, yw i mi fod yn aelod eglwysig am flynyddoedd lawer, i mi fod yn aelod ac yn athro yn yr Ysgol Sul am fwy o amser na hynny, a'i bod hi'n arfer gennym fel teulu, fynychu'r capel yn weddol gyson o Sul i Sul. Nid oedd hynny, efallai, yn ddigon. Pan oeddwn yn y cyfyng-gyngor hwn, digwyddais gyd-deithio yn y trên â chyfaill y mae gennyf barch mawr iddo, a dyma fynd ati, fel y bydd dyn, i drafod hyn a'r llall a gosod y byd fwy neu lai, yn ei le. Yn ystod y sgwrs dyma sôn am gyd-gyfaill i ni a oedd yn dal swydd reit bwysig, a'm cyd-deithiwr yn gofidio'n fawr nad âi hwnnw ond yn anfynych iawn i gapel neu eglwys. Y drwg yw," meddai ef, na all siarad dros grefydd yn ei swydd." Fe gydiodd yr ymadrodd, rywsut, ac o feddwl cryn dipyn drosto, sylweddolais drasiedi'r fath sefyllfa-fod rhywun mewn swydd, waeth ba swydd yn y byd y bo, distadl neu bwysig, yn enwedig yn y byd sydd ohoni, ac yntau heb fedru siarad dros grefydd. Wel dyma her na allwn ei gwrthod. Os oedd ystyr o