Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

RHIF 1. CYF. I.] [EHiG. 8, 1883. "MEWN PURION HWYL." !_:: ' : _ „- '_c_j. rsjy^l v flW*L y. û t i ft rr V ^ Entered at Stationers' Hall,] PRIS OEINIOG. [Registered for Transmission Abroad. "COD¥N HWYL." A chalon ysgafn yn y fron, Coclwn Ilwyl. Wrth droi ein gwyneb tua'r dòn, Codwn Hwyl. Fyny a'r ansror, ffwrdd a hi, Trowch y llong i bwynt y lli; A phan rua'r storom gref, Ni ganwn oll yn llon ein llef, Codwn Ilwyl. Pan y cwyd y don ei phen, Codwn Hwyl, A phan neidia'r llong i'r nen, Codwn Hwyl. Cwyso'r dyfnder wnawn o hyd, Wr'th ei nofio ar ei hyd; Llawen bydd y morwr llon Wrth ei waith neu ar y dòn, Codwn Hwyl. Dewch ac unwn yn y gân, Codwn TTwyl; Nes adseinia'r nefoedd lân, Codwn Hwyl. Chwarddwn oll am ben y byd, Caru'r mór a wnawn o hyd, Dyma yw nef y morwr llon, Chwareu â'r gwynt ac ymladd â'r dòn, Codwn ìiwyl. Mae Bartholomew Binns, y crogwr cyffredinol, allan o hwyl ara i rywun ysgrifcnu i'r papyrau i ddyweyd' nad ydy w wedi dysgu y gelfyddyd o " Happy Despatch." * * # * Mae cymdeithas wedi ei ffurfio yn mhrif drefydd Gogledd Cyraru i ym- chwilio i gyflwr truenus ac anfoesol y slums yn mhob tref. Gobeithio y rhoddir digon o wynt iddynt godi hwyl. * # # # Diafol yn Faer.—Mewn tref heb fod yn rahell o glawdd Offa, yr oecld gor- yradaith y raaer i'r Eglwys, yn pasio capel neilíduol tra yr oedcl y pregethẅr ar ganol ei bregeth. Pan glywodd efe y twrw, dywedodd, " Yr wyf wedi pender- fynu na chaiff y diafol dclim fy mlino tíeddyw, felly ni a ganwn nes iddo basio." * # * * " Ondoeddyeh chwiyn dyweyd wrthyf fi y gallech ddal yr aradr ?" raecldai ffermwr wrth was o Wyddel oedd newydd gyflogi at aredig ei dir. " Och, meistr," ebai Pat, " cym'rwch bwyll i chwi gael deall; a sut wyf fi yn myn'd ì'w dal pan mae dau geffyl yn ei thynu ymaith! Stop'wch chwi y ceffylau yna, a mi daliaf hi cystal ag ungŵr." Mae Banh Manager arall wedi ffoi. Sonir am sefydlu Öwmni Yswiriol.dàn yr enw "• The Äbsconding Bank Managers Insurance Association." Boed hysbys i'r elusengar fod y Nadolig yn d'od. Y pethau rawyaf sydd yn tynu wrth linynau y pwrs" ydyw Tysteb Parnell, Cronfa Prawf O'Donnell; llyfrau newyddion, &e. # # # # Hysbysir ni gan gyfoesolyn fod y " cynheuaf penwaig " eiem wedi bod y mwyaf cynyrchiol y mae hanes am dano ar gael. Yr oedd ein modryb yn mcddwl yn wir fod cryn lawer o'r Penweigion o gwrmpas y dyddiau hyn. # # # # Wrth arholi Gwyddel ar achos o ym- osodiad a therfysg, gofynodd cyfreithiwr iddo pa beth a gawsent yn y lle cyntaf yr arosent. " Atebodd yntau, " Pedwar gwvdraid o gwrw." " Beth vn y nesaf ?" . "Ún o frandi." "Beth wed'n?" Ym- laddfa, wrth reswm ! " # * * * " Dafydd," meddai gwraig, " mi garwn yn fawr pe buasAvn inau yn llyfr, yr wyf yn credu y buaset yn edrych arnaf inau weithiau." " Yn wir," ebe Dafydd, " buasai yn dda iawn genvf finau." " Pa lyfr fuasaioreu genyt fy raod, Dafydd bach," ebe hi ? " Almanac" ebe yntau, "i gael dy newid bob blwyddyn." # # # # Syrthiodd raorwr dro yn ol oddiar raffau y llong, tua phymtheng troedfedd o ddyfnder, a disg.ynodd ar ben y prif swyddog. Wedi i'r swvddog dd'odato ei hun, ar ol y loes a'r dychryn, gofyn- odd, " Yr adyn ! o ba le y daetiiost?" Atebodd y morwr ef yn srrynedig, " Yn siŵr i chwi, eich anrhydedd, mi ddaethum o ogledd Iwerddon." # # # # Galwodd un gweinidog dro yn ol yn nhÿ un o'i aelodau. Yr oedd y gweinidog hwn yn blino ei gynulleidfa trwy ddar- llen ei bregeth bob amser. Yr oedd gŵr y tŷ yn darllen penod o brophwydoliaeth Esaiah, panddaeth y gweinidog imewn. " Beth ydych yn wneyd .Tohn ? " gofynai. "Prophwrydo, syr." oedd yr ateb. "Nagê, nage, John, dai'llen prophwydoliaeth, dywedwch." Atebodd John, " Wel, os yw darllen pregeth yn bregethu, pa'm nad yw darllen prophwydoliaeth yn brophwydo ? " Fe saif y gwan gofalus, pan gwympo y cryf esgeiilus. # # * # " Yr hyn sydd gaws i'r ẃydd sydd gaws hefyd i'r ceiliog-ŵydd," meddai un newyddiadur. Dyna íbeth newydd i baw'b wybod fod gŵyddau yn bwyta Dywedir fod yn Ll------ferch ieuanc gyfoethóg a phrydferthol, ond hynod o ddiddaioni. Estedda trwy y dydcìi ddal ei dwylaw, a phan y bydd wedi blino gyda'r gorchwyl hwn, mae yno lanc ieu- anc yn barod i'w dal iddi. # # # * Daeth ymgeisydd seneddol i siop dill- edydd, a gofynodd iddo am ei bleidlais. Dechreuodd ddyweyd am yr holl dda- ioni a wnaeth efe a'i deulu i'r gymydog- aeth. "Ie," ebe y dilledydd, " ond cofiwch raae ara fesurau ac nid dynion y byddaf fi yn ymofyn." ,Sylwodd aelod Seneddol cyfoethog ar ei oruchwyliwr a dywedodd, "Smith, yr wyf yn meddwl am i chwi fyned i brynu lot o lyfrau i lenwi y silffoedd aew, er gwnevd y lle i edryeh yn respeetable." " All right, syr." ebai y dyn, " Pa lyfran a ddymunech i mi eu prynu?" "Wel, bnaswn yn meddwl y buasai tua dau can' llath vn ddigon." " Pa lyfrau ydynt i fod ? " " O! prynwch rai o'r llyfrau hyny sydd yn edrych yn dda ar y silff, a digon o aur ar eu cefnau." * * * # Mewn tref ffasiynol heb fod fil o filltir- oedd ò ddyffryn teg a phrydferth M—dd—ch, yr oedd gan y Local Board ful defnyddiol yn ei wasanaeth. Dro yn ol, aeth y raul oddicartref,a chi'wydrodd mor bell a thir cyfaill ag sydd yn aelod eglwysig, os nad yn swyddog gyda enwad parchus. Ac yn ystod ei grwydr- iadau—trist y tro—bu y mul druan, farw. Anfonodd y cyfaill crybwylledig at un o brif awdurdodau y Local Board i wneyd y ffaith alarus yn hysbys iddo. a chan ddymuno arno ar yr un pryd drefnu ar gyfer ei gladdu. Ond yn lle hyny anfonodd y swyddog hwnw at y cvfaill am iddo ei gladdu ei hun, a cheisio ei weinidog ei hun i weinyddu. Ond yr oedd y cyfaill a nodwyd i fyny â'r swyddog, ac anfonodd ato am iddo ef gladdu y mul, oblegid mai dyledswydd amlwg perthynasau agosaf y trancedig Oedd crnfaln om r>í «!»■'''-