Cylchgronau Cymru

PIÎLPÎÎB •h.miafn.-nii.miwn^.aii./mi.Mií.iínrin^aiinfnt.iffîniiiuinhdnijnuiniiirni^.mi.ínnimúím.íflh;! Rhif l.J IONAWE, 1888. [Cyf. II. i'Mniuu,Huiiur'ut,,uiiiui,Mii'iurHiiruiiMirMurnu',vurivà>Muiiiu^w,uyvijtf'niM"W*«ai'í» "ipí^eo-ietib: XIII. -'AI DIFATER GENYT EIN COLLI NI," MAEC IV. 38. r , Gan y Parch. JOSEPH THOMAS, Carno, ŶK tdych i gyd mor gyfarwydd a minau yn hanes y storm yn mha un y llefarwyd y testyn yma ; ac felly nid af i ymdroi i ddweyd hanes yr ystorro i ehi. Mi gewch ei ddarlíen cich hunain etò. Felly yrwyf yn gadael pobpeíh amgylchiadol. Yr ydych yri teimlo ar unwaith fod yma wedd gyhuddol ar y testyn. 'Does dim posibl i chi ddarllen y testyn yma ynystyriol heb deimlo fod ymaryW wedd gyhuddol,—y disgyblion yn cyhuddo Mab Duw o fod yn ddifater ynghylch eu diogelwch. Yr ydych yn clywed swn felly yn, yr ad- nodau ar unwaith. Yr ydym yn cael. pan fyddai brenhinoedd y ddaear fel Alexander Fawr ac eraill yn gwneyd anturiaethau mawr- ion mewn rhyfeloedd, eu bod yn gwneyd pob ymdrech i geisio cael allan beth oedd syniad y duwiau am eu hanturiaeth. Byddent yn myn'd á'r offeiriaid gyda hwy i offrymu i'r duẁiau er mwyn eu cadw mewn tymer dda ; yn myn'd a déwiniaid gyda hwy i egluro iddynt feddwl y duwiau, yn dal sylw sut y byddai yr adar yrtehedeg, a pha fodd y byddai y gwynt yn chwythu, er ceisio cael aîlan syniadau y duwiau am eu hanturiaeth. Wel, fy nghyfeillion, eich anturiaeth fawr chwi a minau ydyw myn'd trwy y byd yma, a'i dibenu hi yn y wlad weìl; dyna yr anturiaeth fawr. Ac os dymunwch wybod syn- iad Duw am yr anturiaeth, y mae i'wT chael yma; ac ar hyny y ceisiaf aros am ychydig fynydau. A dyma ýr unig sylw y gaf wneyd