Cylchgronau Cymru

ATHRAW I BLENTYN. "Hyfforddia blcntyn yn mhen ei ffordd; a phau heneiddio nitl yniedu liî."—ÎÌÎAr. vrii. fi MEDI, 1850. PROFWCH CHWYCHWI EICH HUNAIN, A YDYCH YN Y FFYDD.—2 Cor. xm. 6. Hybarch Olygydd,—Fe draddodwyd y sylwadau canlynol ar Sabbath y 5ed o Fai, 1850, yn righyfarfod gwŷr ieuainc Great-crosshall Street, Llynlleiíìad. T testyn a ddewiswyd gan y Gymdeithas. ac ar ddeisyfiad rhai o'r cyfeillion ì gael tuwy o edrych i mewn i gynnwysiad y sylwadau, yn gystal ag oddiar ddymuniad yr awdwr ar iddynt fod o adeiladaeth idd ei gyd-ieuengtyd yn gyffredinol, cyflwynir hwynt i law gyhoeddus eich Athraw defnyddiol; ac os dìgwydd i'r Atiiraw eu dangos i ryw "Blentyn " go fawr (?), bydded i hwnw fod cystal a dal sylw mai rhyw "Blentyn" go fychan yw yr awdwr. Sylwer, rhag meithder, ni chyfansoddwyd ar y dechreu unrhyw nodiadan rhagarweiniol, ac am yr un rheswm y gadewir y sylwadau felly at wasanaeth yr Atbraw. Yr eiddoch, Syr, yn ostyngedig, Llynllcifiad. J. Watkins. Cyn ymaflyd yn ehrtestyn mewn modd cj'fFredinol, angh- cnrheidiol ydyw sylwi ychydig yn eglurhaol ar ryw un gair ynddo, ar ba un y disgyna holl gynnwysiad cyíFredinol y testyn. Ondpa un yw y gair hwnw? Wel, ond ì ni ddarllen y testyn yn bwysleisiol, fe'i canfyddwn : fel hyn, " Profwch chwychwi eich hunain, a ydych yn y ffydd." Dyna y gair— ffydd. Llawer o daeru sydd wedi bod, yn bod, ac efallai i íbd, uwnc nau wyi ii, o ni riian iy iiuii, yn uiyueru unn yn ei gylch; ond "rhydd i bob meddwl ei farn." Ac nid ain fod y naill o'r geiriau hyn yn enw (noun), a'r llall yn i'crf (verb), fel y bonglera rhai, yr wyf yn barnu hyn. Nid yw hyny yn werth i son am dano. Ond barnwyf hyn oddiwrth y gwalianol ddrychfeddyliau a drosglwyddir drwyddynt, yn nghyda'r defnydd priodol a wneir o honynt. Eithr ar yr un pryd, na feddylied neb fy mod yn ystyried y ddau air hyn yn gwa- haniaethu cymaint oddiwrth eu gilydd ac y gwna, er engh- taifft, y geiriau balchder a goetyngeiddrwydd, &c.