Cylchgronau Cymru

Y GEINIOGWERTH. Dyddiau boreuol Jonathan Edwardt. Gánẅyd Jonathan Edwards yn Windsor Dwyreiniol, America. Èi dad oedd y Parch. Timothy Edwards, gweinîdog îlafurus, ac ysgol- âig da. Yr eedd ei fam yn wraig o wybodaeth bur ëang, yn enw- edig ýn yr ysgrythyrau, ac yn hŷnod am ei duwioldeb. Dan ofal y fath rîeni, dygwyd ef i fynu " yn addysg ac athrawiaeth yr Ar- glwydd," a thrwy eu gofal serchog a gwyliadwrus hwy, cadwyd ef oddiwrth y cymdeithion a'r ymddyddanion hyny sydd yn fynyèh yn terfynu yn ninystr ieuenctyd. Dysgwyd ef o'i fábandod i arferyd ac i nerthu cynneddfau ei feddwi trwy ei wneuthur yn gydnabydduB â phob gwrthddrychau myfyrdod o fewn ei gyrhaedd. Tra eto yn blentyn, yr oedd yn gydnabyddus â'i nodweddiad ei hun, â'i ddy- ledswydd, a ffordd iacbawdwriaeth trwy Iesu Grist, ac à bywyd tra- gywyddoí, a ddechreuir ar y ddaear ond a berffeithir yn y nefoedd. Dechreuodd gweddîaueirieni drosto gydadechreuad ei yrfaddaearol; ac fel pob gweddi a gyflwynir mewn ffydd, atebwyd hwynt. Yr oedd argraffiadau boreuol Edwards yn nerthol yn moreu ei oes, ac yn enwedig cyn iddo fyned i'r athrofa. Fe brofodd yn helaeth o nerthoedd diwygiad a gymerodd le yn y gynnulleidfa yr oedd ei dad yn weinidog iddi. Diflanodd yr argrafliadau hyn, pa fodd bynag, yn fuan, heb adacl, yn ei farn ef ei hun, ddim effeithîan parhaol o natur sancteiddiol. Dechreuodd yn foreu ymarfer ei hun i gyfansoddi, a chyn iddo gyrhaedd eì ddeuddegfed flwydd oed, dangosodd nerth a gwreiddioldeb mawr yn ei syniadau. Aeth ì'r athrofa cyn bod yn dair-ar-ddeg oed, ac a hynododâ ei hun yn fuan, am ei ymroddiad llwyr i'w efrydiau, ac am ei gyn- nydd mewn dysgeidiaeth. Pan nad oedd ond bachgen yn yr athrofa efe a ddangosodd hoffder at yr ymchwiliadau d> fnion, a'r gwreidd- ioldeb meddwl hwnw a'i galîuogodd ar ol hyny i ddwyn allan y fath olygiadau mawieddus ar ly wodraeth foesol Duw. Trwy ymar> fcriad parhaus, efe í» nerthodd ei alluoedd ymresymiadol, ac a ddyg- ódd ei hun i gael yr hyfrydwch mwyaf mewn meddwl caled ; ac i hyn yn ddiau y mae priodoli ei ragoriaeth mewn darganfod ac eglurn gwirioiiedd, a dadrys rhwydwaith cyfeiliornad. Pan oedd tua dwy-ar-bymtheg oed daeth " amser ei ymweliad." Am ei olygiadau a'i deimladau o barthed crefydd tua'r amser hwn. niaallwn farnu oddiwrth y dyfyniadau canlynol:—"Ni adawai Duw i mi fyned ymlaen yn fy nifaterwch ddim yn hwy; ar ol llawÁr o ymdrechiadau celyd â fy llygredd, a phenderfyniadau i ddiwýgws dygwyd fi o'r diwedd iymadael â phob péth y dywedai fy nghyot- wybod ei fod yn bechod. ac i geisio iachawdwriaeth fy enaid fel1^ unig orchwyl; mi a deimlais awyddfryd i ymadael & phob peth yií y byd er mwyn cael rhan yn y Gwaredwr. Parbaodd fy mhrydera fy ymdrechiadau tufewnol; eto nis gallaf alw yr hyn a deimlais y4 ddychryn. Y tro cyntaf y teimlais yr hyfrydwch mettns hwffw fp. Iokawr, 1849.] »