Cylchgronau Cymru

ŵr*al îi lîrî»t^ìsUîi>t% Rhif. 71.] TACHWEDD, 1832. [Cyf. VI. BRASLUN O BREGETH, OAN Y DlWEDDAR BARCH. B. BEDDOME, A. C. O BOURfofí. Yn mhlith y lünellau bywgraffiadol a roddwyd o'r Gweinidog parchedig uchod, yn y flwyddyn 1796, dywed- ai yr ysgrifenydd :— " Yr oedd pregefhu mor naturiol iddo, fel pan y derbyniodd gwybod- aeth addfedrwydd gan flynyddau, ac y daeth cyfansoddi nior gynneíìn iddo trwy ymar'feriad, y mae yn wybodus iddo, â rhwyddineb rhyf- eddol, mewn mynydyn, dynu ei ddar- lun yn ngodrau grisiau yr areithfa, a'i liwio wrth csgyn i fynu, a chyn tyuu ei lygaid oddiar y lliain, yn yr un awr, roddi iddo holl orpheniad nieistr» Un anghraifl't hynod o hyn a gofir yn hír, a ddygwyddodd mewn addoldy yn Fairford, swydd Gaer- loy w. Yn ol i'r gwasanaeth cyhoedd- us ddechreu, ei ofnusrwydd naturiol, mae yn debyg, a orchfygodd ei gof. Ei destun a'i bregeth (oblegid ni phregethai wrth nodau) a'i gadaw- odd; ac yn ei waith yn myned o'r côr i'r areithfa, efc a ogwyddodd ei ben dros ysgwydd y Parch. Mr. Da- vies, gweinidog y lle, a dywedodd, " Frawd Davies, oddiwrth ba beth y pregethaf V Mr. Davies, gan feddwl nad allasai fod yn anwybodus o hyny, a attebodd, " Na ofyiiwch gwestiynau tfèl." Hyn a fu yn achos o'r breg- eth ganlynol, oblegid Mr. Beddome adrodd yn uniongyrcholaty testun,"— Tit. iii. 9. Gochelgwestiynauffôl. Mae yr ysgrythyr hon yn annog dyledswydd, na sylwir ond ychydig arni, er hyny yn orphwysedig ar bob dyn, ac yn enwedig ar brofl'eswyr Cristionogrwydd, ymddygiadau pa rai y sylwn arnynt, siamplau pa rai, byddent dda neu ddrwg, mae yn lled debyg, a efelychir, a phwy gan hyny Cyf. VI. na osodai ddfws o wyliadwriaeth dauddyblyg ar eu gwefusau, rhag iddynt diamgwyddo neb â'u tafodaUi Yma maeyn addas i ddangos pa beth a ddeallwn wrth gwestiynau ÍTôIj a gosod ar lawr reolau i'w gochelyd. Wrth gwestiynau ffôl yr ydyrn yn deall, I. Y rhai sydd yn arogli o amheu- aeth ac anflÿddiaeth ; neu, mewn geiriau ereill, a ddatguddiant ang- hrediniactli o neb o'r erthyglau mawr- ion a sylfaenol, pa un ai naturiol neu ogrcfydd ddatguddiedig. Cymmeriad- au o'r fath hyn oeddynt y Saduceaid, pan yn siarad am y wraig a gafodd saith o wŷr, gofynasant, Gwraig i bwy o'r saith fydd hi yn yr adgyfodiad? Mat. 22. 28. I'r hyn y rhoddodd Crist alteb doeth iawn; gan ddangos fod perthynas naturiol a mwynhad an- ianol yn anghydweddus â gogoniant y sefyllfa nefol, ac na chymmer ym- briodi Ie pan nad attebir dybenion priodi byth mwyach, Y fatii hefyd oedd y gofyniad hwnw, Pa fodd y cyfodir y meino ? ac â pha ryw gorff y deuantì 1 Cor. 15. 35. Yn ganlyn- ol, mae yr Apostol yn galw yr hwn a ofynodd y fath gwestiwn yn ynfyd, fel yn anwybodus o faw redd y gallu Dwyfol, a ^wirionedd yr addewidion Dwyfol. O dan y pen hwn gallaf restru y gofyniadau hyny ag y mae Cristionogion gwangalon yn ofyn iddynt eu hunain ac i ereill; gofyn- iadau ydynta gariant ofn acanghred- iniaeth yn eu gwynebau. Gwelwch anghraifl't o'r fath yn Salm 77. 7—9. " Ai yn dragywydd y bwrw yr Argl- wydd heibio? ac oni bydd efe bodd- lawn mwy ? A ddarfu ei drugaredd ef dros byth ? a balla ei addewid ef yn oes oesoedd ? A anghofiodd Duw 41