Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

Y DIWYGIWR. Rhif. 240.] GORPHENAF, 1855. LCyf. XX. BEDYDD DWFE. A BEDYDD YR YSBRYD GLAìsT. GAN Y PARCH W- EVANS, NEUADDLWYD. Wetii gysylltu y ddau fedydd yn y sylwadau canlynol, yr ydym yn eu hystyried yn perthynu, ac yn cyfateb i'w gilydd yn eu dybenion—y naill yn arwydd o'r llall. Yr ydym yn seilio liyn ar eiriau Ioan : " Myfi yn ddiau ydwyf yn cich bedyddio â dwfr i edifeirwch, eithr yr hwn sydd yn dyfod ar íy ol í sy'dd gryfach na myfi, yr hwn nid ydwyf deilwng i ddwyn ei esgidiau, efe a'ch bedŷddia cliwi â'r Ysbryd Glàn, ac â thân." Cymerwn olwg ar fedydd dwfr yn ei osodìad a,i ddyben.—Y prif beth i'w ddeall am fedydd yw ei ddyben, yna bydd yn hawdd penderfynu am ei ddull, a'i. ddeiliaid. Yn y Testament Newydd y mae deddf a gosodiad bedydd fel ordinhad sefydlogyn cael eu gosod allan yn eglur yn hanes ei gweinyddiad, a'i dystiolaethau ef yn unig sydd i benderfynu y cwblam hyn ; ond dylid cymeryd i mewn hanes-^ iaeth bedyddiadau yr Hen Destament sieŵn cysylltiad âg eiddo'y Newydd i ben- S^ derfynu am ystyr, a dyben priodol, ac arwyddocäol bedydd. \n/ Yn yyntaf, cymerwn olwg ar hanes gosodiad a gwemyddiad hedydd yn y Tèàfa- ^ ment Newydd.—Rhaid dechreu gyda bedydd Ioan. Ìthan o weinidogaeth IoàSìLp. oedd ei fedydd. Beth bynag oedd natur ei weinidogaeth, dyna ydoedd ei fedydd,^N^- ac ni ellir mewn un modd eu gwahanu. Pregethu edifeirwch er maddeuant pech- ^ odau oedd ei weinidogaeth ; a bedydd edifeirwch er maddeuant pechcdau ydoedd ^ ei fedydd. Dywedir nid yn unig ei fod yn pregeíhu cdifcirwch, ond yn pregethu bedydd edifeirwch. Nid bedydd yn canlyn edifeirwch, ond yn ei ragflac-nu,— bedydd i edifeirwch; dyna fel yr oedd Ioan yn pregethu bedydd, a dyna fel y dylai pawb bregethu bedydd, yn neillduol y. rheiny ydynt yn son llawer am Ioan fel siampl o fedydd. Nid pregethu bedydd er maddeuant pechodau ydoedd^fel y mae rhai, ond edifeirwch er maddeuant pechodau. Yr oedd ei fedydd ef i ediî " wch, a'r edifeirwch hwnw i neu er maddeuant. Fel yna yr oedd efe yn preget a chan belled ag oedd ef yn myned, gallwn ninau yn ddiberygl ei ddilyn. Ond beth oedd yr edifeirwch a bregethai loan ? Rhaid ei fod yn golygu rhyw fath o ddiwygiad, ac y mae yn amlwg mai diwygiad personol a olygai; sef edifeirwch yn yr ystyr efengylaidd o hono; oblegid â hwn ynbriodol y mae maddeuant pechodâu yn gysylltiedig. Yr oedd gweinidogaeth Ioan, ei rybuddion Uymion, ei atebion r» bobl, a'i fygythion yn erbyn yr anedifeiriol, yn brawf mai diwygiad oddiwrth bechod oedd yn feddwl, ac nid diwygiad goruchwyliaethol. Yr oedd yn dweyd wrth y bobl am "ddwyn ffrwythau addas i edifeirwch," ac "i ffoi rhag y digofaint sydd ar ddyfod." Ni ddylem adael i'n rhag-olygiadau ein harwajn i ymofyn am feddwl dyeithr ac annaturiol i ymadroddion y Gair er mwyn cysfíhdeb y ffydd. Gan mai bedydd i edifeirwch oedd bedydd Ioan, y mae natur yr edífeirwch a o*" yn profl natur ei fedydd. Yr hyn oedd ddifl'ygiol yn ngweinidogaeth Ioan i ateb i weinidogaeth yr apostoiion, oedd ddiflygiol yn ei fedydd i gyfatcb i'w bedy íiwy, Yr oedd gweinidogaeth a bedydd Ioan yn fwy efcngylaidd na dim a'i rhag- flaenodd, ond nid mor el'engylaidd a'r hyn a'i dilynodd. Ýr oedd Ioan yn " fwy na phroffwyd;" " ac yn mhlith plant gwragedd ni chododd neb mwy na Ioan ; er hyny, yr hwn sydd leiaf yn nheyrnas nefoedd sydd fwy nag ef." Dyma oedd tyst- iolaeth ei.n JHarglwydd iddo^ac yn hyn dangosir ei wir gymeriad gweinidogaethol; " ' " ' ' ' ' riol, ond yn ei sefyllfa. swyddol—yr oedd yn se" ' nid fel