Cylchgronau Cymru

YSTORFA Y BEDYDDWYR. Rhif. 40.—MEHEFÍN, 1841.—Cyf. IV. COFIANT JOHN THOMAS, LLANDUDNO, Gwrthuych y cofìant liwn ydoedd fab i William ac Elisabeth Thomas, o Landiidno. Bu ei dad yn aelod rheol- aidd gyda'r Bedyddwyr am lawer o fly- neddoedd. Galwyd ef yn swyddog i eglwys Iesu Grist. Gwasanaethodd yu ei swydd hyd cldydd ei farwolaeth. Ych- ydig cyn mai wolaeth ei dad, galwodd yr Aiglwydd ei anwyl fam i ymuno â'r un achos, ac i filwrio tan yr un faner: a tllrwy gymliorth gras, y inae hi yn sefyll yu fyw ar y maes hyd heddyw, er yn ddiau bod llifeiriant dyfroedd lawer wedi ei liamgylcliynu, etto ni chawsant neshau ati hi hyd yn hyn. Gauwyd John Thomas yn y flwyddyn 1815, Medi y 26ain. Magwyd ef gan ei rieni yn dyner a gofalus ; ymddygwyd ato fd%e buasai yr unig anedig fab iddyut; ond pan dyfodd i fýnu i oedran a synwyr, daliwyd ef fel ereill o blant Adda yn maglaii llygredigaeth ei natur; aeth yn gyfaill i'r byd trwy ei gani yn ormodol; yu gyfaill i'r cnawd trwy ymddiried ynddo yn wirfoddol; ac yn gyfaill i Satan trwy ei amddiffyn yn bergonol, o ganlyn- iad yr oedd yn elyn i Dduw. Felly wrth ymwneud â'r ymaiferiadau hyn, daeth yn fuan iawn yn dra inedrus ar weithred- oedd annuwiol y tywyllwch. Byddai ei gyfoedion ienaingc bob amser yn ym hoffii yn nghymdeithas Johu, a byddai yntau yn ymffrostio inewn pob digrifwch; fel ag y byddent yn diarhebu am dano mai undigrif iawn yw John, üe(ineddynt) y mae John yn od ar bawb o honom " lads" &c. Byddai y fnchedd aufoesgar a wisgai John, ynghyd a'i annuwiol ym- arweddiad, yn peri poen a gofid parhaus i deimladau ei diiion dad. Mynych y byddai ei rieni duwiol yn ymboeni yn ei achos, wrthfeddwl am ddrygedd ei gymer- iad yn ngwyneb gair Duw. Bob amser ac y clywais i ei dad yn taenu ei achos hiewn gweddi o flaen gorsedd gias, bydd- C\r. IV. ai ar yr un pryd yn taemi achos ei blant, îe meddaf, byrdwn ei weddi yn feunyddiol fyddai, ''O Arglwydd,cofia am ein plant," ac achub ein plant, gan gyfeirio dybygaf yn benaf at John, o herwydd John fyddai ganddo ar ben pob ymddidd- an, a byddai ei serchawgrwydd gwastadol tuag ato yn effeithio duwiol dristwch ynddo am ei ddychweliad. Ond O mor rhyfedd! er fod ewyllys ei dad i gael gweled yn eiddydd yr Arglwydd yn galw ar ei fab John i'r winllan : ewyllys yr Arglwydd yn hytrach oedd yn gyntaf alw ei dad o'r winllan i'r orphwysfa nefol, oddiwrth ei waith at ei wobr, íe, o'r byd hwn i'r bywyd hir. "Mor anchwiliadwy yw ei farnai ef; a'i ffyrdd ef mor an- olrheinadwy ydynt:" fel pe dywedasai, Nid eich meddyliau chwi yw fy meddyl- iau i; ac nid eich ffyrdd chwi yw fy ffyrdd i, medd yr Arglwydd." Ond er mai fel hyn y rhyngodd bodd yn ei olwg ef i wneuthur, etto i gyd fe gotiodd Duw am Johu. " O ryfedd, ryfedd drefn yr lôr, Ei gynghor sydd dragwyddol." Er galw ar y tad o'r winllan, galwodd Duw ar y mab i'r winllan yn ei le. Clybn John lais Iôr yn ei air yn gwaeddi mewu llais hyelyw, Dos, gweithia heddyw yn fy ngwinlian. Yn y fan nid ymgynghor- odd â chig a gwaed, ond diosgodd oddiam dano ei hnnaii gyfiawnder; rhoddodd ei iiiinan yn gyutaf i'r Arglwydd, ac yna idd ei bobi. Gweithiodd fel nn difefl. lawn gyfianodd y gwirionedd fel ag y mae yn yr lesu tra bu ei dymhor byr yn ngwinllan ei Arglwydd yma ar y ddaear. " Os oedd ei ymffrost mewn dig- rifwch o'r blaen yn peri llawenydd idd ei gyfoedion ieuaingc, yr oedd ei fuchedd ddychlynaidd, a'i yuiarwcddiad dnwiol y pryd hyn, yn creu arswyd yn nieddyiiaii llawer o'r unrhyw gyfoedion. Rhyfedd