Cylchgronau Cymru

YR ■* EURGRAWN WESLíSYAIDB jf ■'"'.'AWST, M9T)CÇC9ÌX.^ Cofìatnt am öö tttoíolton a fuoní fetrio♦ BYRR HANES AM DDYDDIAU DIWEDDAF YR AN- RHYDEDDUSAF, SELINA„ARGLWYDDES HUNTINGTON. (Gan y Parchedig J. Haweis, L. L. B.) —o— X CHYDIG amser eyn ei marwolaefh, un o*r Gweinidogion, yrhwn a fyddai yn caelyr anrhydedd o'i chymdeithas, adreiliodd ddiwrnod gyd a hi, wrth fyned trwy 'r dref; pan y darfu iddi roddi y fath hanes am dani ei hun fel ac i beri iddo lawer o lawenydd. Sylwedd yr ymddiddan ydoedd achos Crist, yr hwa oedd bob amser yn agos at ei chälon; a hyuny a*i harweiniodd i ddywedyd ychydig am ei chyflwr ei hun, a'i phrofiad. Yr oedd yr hyu a ddy- wedodd i'r pwrpas canlynol, eithr yn fwy pwysig nac y mae possibl i'whadrodd. . . . "Yr ydwyf yn gweled fy hnn'yn bryfyn tlawd. Yn tyunu yn nes at Iesu; pa obaithfyddai gennyf, pena's gwyddwn ameífeithiol- deb ei waed, a fy mod i wedi troi megis carcharor gobeitbiol i'r amddiflynfa gadarn hon? O leîed cyssur a rydd dim o'm heiddo fy hunan imiarfinfy meddl iY enaid sydd ar fyned i fyd arall!— Y jiiae cymmahit o bechod a hunau yn ymgymmysgu a'r cwbl, a'r cwbl mor fyrr o gyflawni yr hyn syddarnom! ..? Da yw i ni y medr efe dosturioamaddeu; ac y mae gennyf grêd y gwna efe hynny. Yr ydwyf yn cyfaddef fy anwyl gyfaiíl, nad oes gennyf uurhyw obailh, ond yr hwn oedd gan y lleidr ar y groes, ac y mae yn rhaid fy achub i, yn 'yr un modd, mor rad, mor gyflawn a& yntaij. Attebodd y Gweinidog, "Madaiu, yr ydwyf o'm calon yn uno gyd a cbwi, er i'n holl fywyd gael ei dreilio yn ugwasanaetli Crist, aci'a N *« ..,'""