Cylchgronau Cymru

CEEFYDDOÎi, &,c. Rhif. 125.] MAI, 1832. [Cyf. xr. GWEINIDOGAETH PHILIP HENRY, Trowyd Mr. Henry allan o Eglwys Worthenbury yn Sir Flìnt, i'el y cry- bwylíwyd, Awìt 24, 1062. Bu yn nghylch chwe' blynedd a'r hugain, gefhyd yr aniser y daeth William a Mary i'r orsedd,heb ryddid i bregethu yn gyhoeddns, ac yn aml dan erledig- aethau creulon. Ond o'r pryd hwn —sef yr amser y daeth William i'r or- sedd—hyd ddiwedd ei oes, cafodd lawn ryddid i gyflawni ei weinidogaeth. Tfodd un o'i ysyruboriau ei hun yn ymyleidý i fod yn addoldy, gan ei wneuthur yn hynod o gyfieus a chys- urns i garioy'mlaen waith yr Arglwydd. Dichon nafyddai yn anfuddiol i roddi ychydig o hanes ain y dnll ag yr oedd yn myned y'mlaen ag addoliad yr Ar- glwydd ar y Sabbothau. Ar ol cytìawni dyledswyddau cre- fydiol yn ei deulu, fel y dangoswyd, dechreuai yr addoliad cyhoeddus am naw o'r gloch. Byddai yn dechreu bob amser trwy weddi fèr am bresen- oldeb yr Arglwydd i gyflawni holl ranau y gwaith. Yn ganlynol rhodd- ai Salm i ganu, yn fynych y ddegfed ar ol y ganfed—Yna byddai yn darllen pennod—yn y bore yn wastad o'r Hen Destament—gan oi hesbonio. Yr oedd yn ystyricd dailleniad y Gftir santaidd yn rhan arbenig o addoliad cyhoeddus, a bod hyn yn tueddu yn f'awr i adeiladaeth yr addolwyr; ac hefyd fod agoriad geiriau Duw yn fuddiol iawn—Àrferai gydmafu dar- lleniad noeth y Gair i nn yn taflu rhwyd i'r mòr, ac e.«boniad y gair i un yn agoryd y rhwyd yn y mòr, i'el y bỳddai yn dobjcuch i ddal pysgod. Mai, 1832.] Yr oedd ci esboniadau yn hynod o ymarferol a chymwysiadol. Byddai ei wrandawyr yn fynych, pan byddai yn darìlen pennod, yn barod i ofyn iddynt eu hunain, Pa bethau buddiol a allai ddywedyd oddiwrthi.—Ond byddai ei sylwadau addysgiadol oddi- wrth y rhanau hyny o'r gair a ym- ddangosent yn dywyll, yn peri iddynt synu. Dymunai yn fynycli ar ei wrandawyr ddarllen ar ol myned adref y bennod a esboniasai, a galw í jròf gymaiut ag allent o'r hyn a ddywèdasai. Wrth esbonio ymofynai yn ofalus iawn pa beth oedd yno yn perthyn i Grist, neu yn arwain ato, yr hwn meddai yw y gwir Drysor a gudd- iwyd yn y tnaes, a'r Manna a guddiwyd y'ngwlith yr Hen Destament. Er sianipl o hyn, y Sabboth olaf a dreuliodd gyda'i fclant yn Nghaer, yn yr addoliad boreuol, darllenodd ac esboniodd y bennod olaf yn Hyfr Job. Arolmyned trwy'r bennod, a gwneutlmr amrywiol o sylwadùu arnî, dywedodd, "Pan fyddaf wedi darllen pennod yn yr Hen Destament, byddaf yn arfer ymofyn Pa beth sydd ynddi amGrist. neu mewn nn ffordd yn ar- wain ato ?—mae yn y bennod hoa lawer am Job,ond a oes yma ddim am Grist ? Oes yn ddiau. Yr ydych wedi ctywed am amynediì Job, a gweled diwedd neu amcan yr A rglwydd tuag ato. Mae hyn yn gyrowysiadol at Grist.—Pan yr oedd Job wedi myned trwy ei ddyoddcfladauyn amyncddgar, pennodwyd ef i fod yn eiriolwr dros ci gyfeillion— Ewch at fy ngwas.mnethwr Job, medd yr Arglwydd, a gwedd'ied lì