Cylchgronau Cymru

f ŵjtttpjfà a'r #prneH. Rhif. 18. MEHEFIN, 1855. Cyj? 2. NODWEDD DOETHINEB. " Gwyn ei fyd y dyn â wrandawo arnaf, ac a wylio yn ddyf-ul beunydd wrth fy nrysau gan warchod wrth byst fy mhyrth I; Canys y neb a'm caffo I, a gaiff fywyd, ac a feddiana ew,- yllys da gan yr Arglwydd," Diar. 8, 34, 35. Doethineb sydd yn llefaru yn y testyn. Y mae rhd yn meddwl mai gwir grefydd olygir wrthi yn y bennod hon ; ac ereill yn meddwl mai lesu Grist olygir. Nid oes dim allan o le yn y naill na'r lla.ll o'r golygiadau hyn; ond dichon, ar y cwbl, fod pethau yr holl ben- nod yn taro yn well i Grist na dim ac na neb arall. Gadawn i'r darllenydd farnu drosto ei hun beth yw doethineb. Wrth ddarllen y bennod gwelir ei bod yn un urddasol iawn, ac efallai y byddai ein sylwadau ar y testyn yn taro i'w cysylltu â Christ yn well nag â chrefydd. Sylwn ar NODWEDD DOEÎIIINEB. Y mae ei nodwedd neu ei chymeriad yn un tra urddasol; ac yn rhwymo dynion i wrando ar ei llais. Y mae ei nodwedd yn y bennod. Y mae yn hen iawn, adn. 22—30. Gan nad Veth sydd yn wael yn y natur ddynol, y mao ganddi barch (gydag ychydig eithriadau} i hen bethau a hen bersonau. Dim ond cael lren bren, neu hen íäen^ neu hen ddarn o lastr pridd o adfeilion rhyw hen ddinas, adeiledir iddynt dý, daw y genedl i'w gweled, a rhoddirteitl dysgedig i'r dyn a'u cloddiodd o'r hen adfeilion. Y mae rhywbeth mewn hen bcthau sy'n peri ein bod yn rhoi parch haner cysegredig iddynt. Y maent yn arwain y dyn yn ol i faesydd yr oesau