Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

Rhif. 1.] IONAWR, 1845. [Cyf. III. PREGETH. Ephes. 5. 25—27. " Megis y carodd Crist yr eglwys tte a'i rhoddes ei hun drosti; fel y saneteiddiai efe hi.a'i glanhau â'r olchfa ddwfr trwyygair; fely gosodai efe hi yn ogoneddus iddo ei hun,yn egl wys heb arni na bryeheuyn na chryehni, na dim o'r cyfryw ; ond fel y byddai yn santaidd ac yn ddi- fèius." Mae dirgeledigaethau y Duwdod anfeidrol yn anamgyffredadwy i iu—nisgallwnmo'u 'deall i berffeithrwj'dd byth. Nis gallwn byth amgyffred am natur a bodolaeth Duw fel Bod diddechreu, diddiwedd, anghyf- newidiol, hollbresennol, hunanymddibynol, a thragywyddol. Hefyd, gyda golwg ar y Personau dwyfol, nis gallwn ni ddeall ac amgyffred yn'berffaith, pa fodd y mae Duw yn dri pherson gwahaniaethol, etto yn Un Bod anfeidrol. Ond ni ddylem beidio credu hyn, am fod ein hamgyffrediad ni yn an- nhraethol rhy fyr i'w gyrhaedd. Ni allwn ddeall ein bodolaeth ein hunain yn gorph ac enaid, yn ddau beth hollol wahanol, etto yn un bod ; felly heíyd am Dduw. Ond y mae y Bibl yn dangos i ni, fod y Duwdod yn hanfodi yn dri pherson, Tad, Mab, ac Ysbryd Glân ; a bod y tri pherson yn Un Bod anfeidrol, yn cydweled, ac yn cyd- weithredu yn holl weithredoedd y gread- igaeth, Hywodraeth, ac iachawdwriaeth; a phan y priodolir yr un gweithredoedd i'r Personau dwyfol, mae hyn yn dangos fod pob un o'r P'ersonau dwj'fol yn cydweith- redu yn nghyfiawniad y gwaith hwnw, ac nid fod un o'r Personau dwyfol yn gweith- redu yn annibynol ar y Personau dwyfol eraill. Yr ydym yn dysgu, hefyd, nad yw y naill Berson dwyfol yn îs, nac yn uwch na'r Personau dwyfol ereill yn y Duwdod anfeidrol, mewn natur na nodwedd, ond fod y tri yn ogyfuwch ac yn un Duw. Ond gallasai y Personau dwyfol ymgymmeryd â swyddau gwahanol yn nghj'flawniad eu gweithredoedd, i ryw ddybenion doeth ag sydd yn anfeidrol tu hwnt i'n galluoedd ni eu hamgyffred, ac a fuasai yn gosod y naill yn uwch na'r llall, inewn ystyr swyddol; felly yr ydym yn dysgu fod y Personau dwyfol wedi ymgymmeryd â swyddau gwa- hanol yn iachawdwriaeth pechaduriaid, ac mae yn debyg mai enwau swyddol ar y Personau dwyfol, ydyw Tad, Mab, ac Ysbryd Glân ; mae y naill yn uwch na'r llall meẁ ystyr swyddol, yn ein hiachawdwriaeth : mae y Tad yn uwch na'r Mab, a'r Tad a'r Mab yn uwch na'r Ysbryd Glân, mewn ystyr swyddol, yn nhrefn fawr iachawdwr- iaeth. Fe ragwelodd y Duw mawr y buasai trigolion y ddaear yn gwrthryfela yn ei erbyn, yn troseddu ei gyfreithiau, a cheisio ymwrthod â'i lywodraeth; etto, er hyn, yr oedd y Duw mawr| neu y Tad, yn caru y byd, yn ewyllysio ei ddaioni,' ac yn an- mharod i weinyddu y cospau perthynol i'w lywodraeth, y rhai oedd yn hollol ddoeth a da, ac angenrheidiol er cynhaliaeth ei lyw- odraeth ar drigolion y ddaear oedd wedi troseddu, os oedd modd cael trefn y gallesid eu harbed, cynnyg iddynt faddeuant, a'u dyrchafu, heb niweidio y llywodraeth ddwy- fol mewn un modd, heb gefnogi gwrthryfel mewn un modd, ac heb ddwyn un anmharch ar nodwedd y Llywydd mewn un modd. Yr oedd angen am i'r doethineb anfeidrol oedd yn perthyn i'r Duwdod gael ei osod ar waith i ddwyn oddiamgylch y fath drefn a hon. Felly, fe drefnwj^d gan y Drindod santaidd drefn i gadw pechadurinid ; aeth y Drindod santaidd i gyfammod â'u gilyd'd. Yr oedd y Tad fel Penllj'wydd mawr, yn gofyn rhyw fesur a fuasai yn sicrhau an- rliydedd y ilywodraeth—grym y cjrfr«ithiau —condemniad pechod—a disgleirdeb go- geniant y nodwedd a berthynai i'r Pen- llywj'dd. Cymmerodd y Mab ai'no i sefyll dros ddynolryw, ac ateb i holl ofynion y llywodraeth drostynt, ac i %vneud y fath waith a fuasai yn sicrhau condemniad pechod am byth, disgleirdeb cyfiawnder tragy^vyddoI, a gosod sylfaen anrhydeddus i'r Tad ddangos trugaredd i'r pechadur edifeiriol, a'i gadw i fywyd tragywyddol. Ymrŵymodd y Tad y cai y Mab gorpU