Cylchgronau Cymru

Y WINLLAN. AM ÌIAWUTH, 1862. " Y RHAI A HUNASANT." Mou gyflym y treulia tymorau bywyd ymaith ! " Yn nyddiau ein blynyddoeddy ìnue deng mlynedd a thrigain;" ond ychydig yw y rhai a gyraeddant y nifer hwn o flyn- yddoedd mewn cymhariaethi'rlluawsagy newidir eu gwedd, ac a ddantbnir i tíordd mewn ieuenctid a chanol-oed. Cyr- aedda ambell un cryf' bedwar ugain mlynedd, ond ei r.erth sydd boen a blinder; ebrwydd y derfydd, a rhaid hedeg ymaith. Na ymddiriedwn, eryn ieuanc, iach, a chryfion, y cyraeddwn dymor henaint. Na, " yn ngbanol ein bywyd yr ydym yn angeu." " Un naws a dail einioes dyn." " Ni wyddost betli a ddygwydd mewu diwrnod." Blwyddyn o farw mawr ydoedd y ddiweddaf; a blwyddyn a hir ac a alarus gofìr ydoedd 1861 ar gyfrif y lluaws mawr o enwogion ein byd a syrthiasant i'r hedd. Breuiuoedd a thywysogion yn gystal ag iselradd a wysìwyd gerbron brawdle Crist. Breninoedd Prussia a Portngal, Sultan Caercystenyn, ac amherawdwr China fawr, a'r deddfwr enwog Cavour, a aethant i fl'ordil yr holl ddaear. Yn ein teyrnas eín hunain, dringodd angeu i'r cylchoedd uwehaf, achwynipodd lawer o golofnau ein llywo Iraeth. Cymerodd ymaith Syr James Graham, ac aelodau ereill o Dŷ y Cyfl'redin j Sidney Herbert, o'r Cyfrin-gynghor; y barnwr Campbell o Dŷ yr Arglwyddi; 'ie, tua diwedd y tìwyddyn, trodd i mewn i byrth y palas, ac ar nos Sadwrn, Rbag. 14eg, er galar ciwys a chyffrediuol, amddifadodd eintirionaf frenines o'i chynghorwr a'i phriod, a'n gwlad o un ag oedd yn addurn iddi, y Tywysog Alberî. Briodol yn y deiliaid ydoedd dangos y fáth gydymdeimlad â'i mawrhydi yn ei galar. Colli mam a phriod o fewn yr un flwyddyn ydoedd iddi yn wir yn drallod du a dirlethol. Y ddwyfol law a'i cynalio ac a'i cadwo! Yn ein cyfundeb ein hunain, colli yr haelfrydig ThomaS