Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

%í%mbm Pttwl niímmnnúh êttaaatîmfy a garŵümaelfr ëumrág, CYHOEDDEDIG- AR Y CYNTAP O BOB MIS, EHÎf 56 CYP. V. EBRILL 1, 1877. Pris 2« ORIEL Y PRIP PEISTBI. BEETHOYEN l'arhad o tudal. 18, 'Nis gall un rheswm i fod yn rhwjrstr i chwi i wneud hyny,'' ebe Wegeler • yr wyf yn teinüo yn foddhaus fy mod wedi Ilwyddo i agor ftbrdd i'm cyfaili ieuanc i gael y manteision a ddymuna. Yr wyf yn âwr yn awyddus am i chwi gael gweled Beethoven bach, a chan fod drws ffawd wedi ei agor iddo, mi a âf yn ddi- oedi i'w gyrchu a'i gyflwyno i Frau vou Breuning, pan y cewchgyfleusdraiffurfiobarneichhunan am eidalent. " '•Bydd yn dda genyf ei weled," atebai \ cout; ond yr ydych wedify swyno gyla'ch doniaudesgrifiadoliaros yn rhy hir, y mae dyledswydd yn galw arnaf i ymweled a'r Elector. Derbyniwch fy niolchgarwch gwresocaf íim eich hanes dyddorol o'r llanc, a Lore fach yn neill- duoi." Pan oedd Wegeler yn myned i gj-rchu ei gyfaill Beethoven, pwy ar y pryd ddeuai i fewn i'r ardd gyda'i lygaid gwreichionog, ond y capelfeistr, "Ah, dyma y proffeswr yn dj-fod !" gwaeddai y plant gyda'i gilydd. " Pa beth a'ch dygodd chwi yma, fy anwyl Bies," swniai Uais Wegeler goruwch yr oll. " Rhoddwch eîch barn ddiduedd ain Ludwig von Beethoven.'' " Ymae j-nllawn o athryiith," ebe Ries; ííyr hwn os ca ei ddwyn j-n mlaen ar hyd j-r iawn ffordd, a fydd jrn un o feistri mwyaf o'i Gelfyddj-d." "Bravo !'' gwaeddai Wegeler. "Rhaid i ni gan hyny i gymeryd gofal o hono," ebe y count dan wenu "a bydd ei lwyddiant yn sicr.'' Yna gan roddi fíarwel foesgar i'w letywraig, a gwasgu llaw Lorc fach, efe a ymgrymodd i'r dynion ieuanc, ac a j-madawodd o'r ardd yn nghwmni dau o feibion y ty. Wedi i'r gwestwr, Frau von Breuning a'r arweinydd cerddorol Frau Ries ymadael, cafodd nodwedd yr j-mddiddau oedd yn myned yn mlaen rhwng j-r ieuenctyd ei daflu y naill ochr. Hwj- a j-mddiddan- asant eilwaith yn nghylch y maitranh nodedig, gan ymddifj-ru a chauu nes oedd j seiniau yn cyrhaedd yn mhell i'r prj-dnawn. Nid oedd neb modd bynag j-n ymddangos yn fwy dedwydd na'r ftyddlon Wegeler. Yr oedd wedi meddianu dj-muniad ei galon yn ei waith o gyfeill- garwch. Penod III, Ar farwolaeth ei dad, y canwr bass a'r capelfeistr;, symudodd y Tenorydd, Johann von Beetiioven, o ' anedd-dy yn jr Bonn Strasse. Efe a'i deulu j-n awr a gymerasant ychydig ystafelloedd yn rhif 934 Rheingasse. Yn hwyr y dydd canlynol, aeth y myfyriwr Wegeler i ymweled o Beethoven, wedi esgyn o hono dros y grisiau tywj-U a chyrhaedd at j-r ystafell uchaf, yn yr hon y preswyliai j- canwr. Clywai jnnddiddan drwy dwll oedd yn j- ddôr anfolltedig, a rhag aflonj'ddu arnynt, efe a orphwysodd, a rhedai jrr ymddiddan rhyngddynt fel y canlyn. !£Na, na !" meddai llais tyner dynes, •• nis gajìaf gymeryd yr arian hyn. Y maent yn ormod, y inaent yn ormod." " Yr wyf yn dweyd wrthych ebe llais dj-n,'' nad wyf ond rhyddhau fy hun o hen ddyled. Os wyf wedi llwyddo i gyrhaedd unrhyw lwyddiant mewn cerddor. iaeth, yr wyf yn ddyledus am hyny i'r hen gapelfeistr, eich tadynnghyfraith. Rhoddodd i mi wersi mewn cynghanedd am flynyddau a chymerodd lawer o drafferth i'm perffeithio. Ar y cj-ntaf jrr oeddwn yn dylawd, ac yn analluog i ad-dalu iddo ; ond yn awr jrr wyf j-n derbyn cyflog dda fel capelfeistr ac yn derbyn llawer am fy ngwersi. Ni fydd fy nghydwybod yn dawel heb gyflawni fy rhwymedigaeth. Gan fod yr hen gerddor wedi marw, yr wyf yn naturiol am dalu fy nyled i'w deulu." Meddyliwch fel y dywedwch,'' ebe y wraig, nis gall dyled pellach fod arnoch, yr ydych yn barod wedi bod yn dra charedig, ac wedi atdalu am a wnaeth fy nhadynnghyfraith i chwi." Ond peidiwch ac ameu fy ngair," oedd atebiad anfoddhaus y cymwynasydd. '• Cyn y gallaf dderbyn unrhyw beth yn rhagor oddi- wrthych" ebe y wraig mewn boneddigeiddrwydd "rhaid i mi ofyn i'm priod. " Y mae ef yn gwybod a ydych yn gwnej-d gormod."