Cylchgronau Cymru

*afca GERDDORFA: Cüic^ratoit pissrjí at toasmtaetjj €txbooxmfy a ÿŵtonŵaifc ëgmrng. CYHOEDDEDIG AR Y CYNTAF O BOB MIS. Rhif 75 CYTF. VII. IONAWR, 187P. Pris 2ä CRIEL Y PRIF FEISTRI. B E E T 11 0 V E N. Parhad. C'odcdd Beethoven yn anewyllysgar, a chan afaelyd yn ei het. efe a adawocld yr ystafell. " Gad-wch j ni weled beth a wrra'' tbai Frau von Breuning, fel y symudai tua'r fiencstr dan wenu, canlynodd ei meibion a Wegeler hi. Safai palas Count Westphal y tu arall i'r heol. "Dacw ef wedi cyrhaedd at y drws" ebai Stephen. "A'i law ar y gloch'' ychwanegai ei frawd. " Na dacw ef yn petruso. ac yn tynu ei het dros ei lygaid, ac yn rhedeg ymaith.'' " Dyna fe wedi cael un pang eto," ebai Frau von Breoning, 'Wegeler, Stephen, a Chrit-topher brysiwch ar unwaith ar ei ol, a dygwch ef yn garch, aror at ddor Count Westphal. lihedodd y tri llanc r.r ei ol i lawr i'r heol. " Bolo, Furioeo !'' gwaeddai Wegeler, "beth ydych yn ei gylch? ' 'Yn ol, yn ol!" gwaeddai Christopher a Stephen gyda'u gilydd. Nis gallai Beethovcn ti him lai na chwerthin dros yr olygfa gynhyrfus. Efe a roddodd ei hun i fyny yn garcharor, gan ddywedyd:—"gadewch fi yn ]lonydd, ac mi a wnaf yn ol cyfarwyddyd fy n àwddogep." Gyda hyn efe a gerddodd yn frysiog i fyny at ddrws y Connt, ac a roddódd dyniad chwim i'r gloch. Ei gyfeillin er hyny a safent ychydig o'r tu ol iddo, ncs idciynt glywed rhywun yn agor y drws iddo; ac wedi iddyrit ei weled yn myned i fewn, liwy a aethant ymaeth. Anfonodd Featl;ovcn ci er.w i'r cynrychiolydd Awstriaidd, yr hwn a anfonodd am dano yn union acweJi cyfntwid ychydig eiriau ag ef, efe ai arwein iodd i j stafell, lle yr eisteddai yr Arglwyddcs West, h J, Y Foieddijes amhydeddt.s a anfonodd un o'r mor. wyri m r ahv ei nith, tra yr ymddiddanai hi gyda r cerddor ieuanc. Agoroddydrws wedyn; a gwnaeth boneddiges ieuanc landeg ci hymddangosiad. Ond pa fodd y curai calon Ludwig p.an yr adnabyddodd hi fel yr un hono ai coronodd a blodau yn nghyngerdd Mergentheim? Penod XI. Yr oedd geneth ieuanc o'r enw Barbara yn arfer myiiychu ty Frau Von Breuning; ac yn y diwedd daeth i gael ei chyfrif fel un o honynt hwythau. Yr oedd Frau Von Breuning wedi ei hoffi gymaint fel y mynai iddi aros yno yn gyfeilles i'w merch Eleonore, yr hon erhyn hyn oedd wedi tyfu i fyny yn fenyw ieuanc olygus. Daeth y ddwy ferch yn yn fuan jawn mor anwahanedig a dwy chwaer. Ynn dangfŵii Barhara fel yn tynu sylw pawb a diUufiî ar ymweliad a thy y Von Breunings. Yr oadd Clnistopher, Stephen, ac amryw o'u cyfeillion bron yn addoli Barbara, yr hon a ymddangosai fel yn dyrysu pob meddwl a chynyrfu pob calon. Y 1 roffeswr Wegeler oetld yr unig eithriad yn eu plith; yr oedd cyferllgarwch graddol wedi tyfu i fyny rhyngddo ef ag Eleonore, fel ag i'w wneud yn ddall i bob swyn arall. Llanwai Ludwig yr un swydd i r ddwy fel athraw cerddorol, y rhai a lawenhaent gydag ef pan y buasai yn llawen, ac a gydymdeimlent ag ef i leddfu ei drallodion. Yr ocdd Eleonore a Barbara yn ddigon call ì werthfawrogi talent eu hathraw. Gwelent yn amlwg ei gynydd graddöl, a'r grisiau anrhydeddus oedd yn ei esgyn yn y byd cerddorol- Yr oedd Lcethoven o'r tu arall a golwg fawr ar ei ddwy ddisgybles. Efe a ymddiriedai bob cyfrinach iddynt, a chwareuai iddynt ei gyfansoddiadau newyddion. cyn i neb arall gael eu clywed. Un diwrnod efe a ganai iddynt faled o waith Mathisson ; y gerddoriaeth o'i eiddo ei hun. Adelaide oedd yr ai*wres; a theimlai Beethoven fel yn cael ei ysbrydoli wrth ei chanu. Yr oedd yn amlwg ei fod "«edicael ei feddianu gan ryẃ deimlad newydd a rhyfedd. Teimlad o serch feallai. Ond pwy allai gwrthrych ei ail gariad fod ? yr oedd y ddwy foneddiges yn sicr mae nid un o h mynt hwy oedd ; nid oedd ei ymddigyadau tuag atynt hwy ond teimladau o gyfeillgarwch pur yn unig. Yr oedd y cywreingarwch sydd yn nochvcddu