Cylchgronau Cymru

Y SEREN ORLLEWINÜ i% **» XIV.] MAWRTH, 1857. [Rjiif. 144. GHlBTION YMOFYNGAE A l'HRYDERÜS. ÄTH cymeriad Cristion a phryderus, hnçA' yn öieddwl un yn awyddus ymgyr- ('}'öi at °8'011e<ldu Duw, a llesoli eneidiau i']l0(j.n' ^ywed Paul am y rhai sydd " yn ẁh> }n ol ^r ysbryd>mai am betnau yr lÌÛ y failys lie maent yn synied." Ac felly mae; Wv(îue lllae eu ^rysor yuo mae eu caion yẁó ' ac ° belaethrwydd y galon yllefara rl;.. a? : lnegvs yr hanesyn ca fe ^Mü yr hanesyu canlyuol—Yn ,,„., , ar goíynai gweinidog ieuaugc sel- otí(jn leil weinidog craffuis a phroüadol, A hyn ^anddo ef gyíarfodydd ymofynwyr; atóL ' cyfarfod pwrpasol i ymoíÿnwyr V ! ? ül'ŷ yr Arglwydd ? AtéHodd yr ef k eitlldog uad oedd ; ob'legyd, môddai ofw, ^yf yn meddwl fod nemawr o ym~ Gofynai ein Pa fodd y nad oes digon hvv„ ^y^a cbyferfodydd ymofynol yr eg- cyí'ajn . ^11 ein Cynnulleidfa, ^Úâ ÌCuanSc 1(icl0 drachefn, oÌi üaihyny? "Oblegyd na< scf tf^ ' OV31 y cyfarfodydd gweddiau; canys e\! °yddo y saint yn ymofyn â Duw yn ch}, ^diau nis gellir dysgwyl gweled na AiUl,. ì)echaduriaid yn ymofyn ag ef.— » (jv,Uri01- yn ogystalag anysgrythyrol, Ì]Hv^y1 lr nieirw gyfodi a gweithio tra ^ is &■ f^ y ^"w yn yiusymud o'r llwch.— 1)a,tlUai ^&^ i'rgalon 8'areg i deimlo §'au i„, yw y Salon giff yn teimlo. Tybir | Ver mai y pechadur annychweledig 1 âeimlo ac ymofyn â Duw. Gwn *od rT ^ cy^ryw deimlo ; ond amlwg yw J dvi^ %] Jä e ,vv Jrîl dysgwyl i ni deimlo yn gyntaf tha,, • acllos> ac ymdrechu eu dwyn hwy. ~l öeinüo. Mr n ^ -afl y c !'aü yr un yn gymhwys yw ymofyn- hoecjj ílsti°n a'r eiddo y pechadur argy- aij ,n, r%' Ymofyniad ÿ Cristion yw, ar i 0tld v ^lwydd redeg a chael gogonedd ; ^uafV1 i°fyûiad y Peeliadur yw> "Pa beth a del0 * y byddwjf cadwedig ?" A phan y ẃj V Ü^S lr teimlad pryderus a nod- ì )Uan y clywir y pechadur yntau yn ('Y*'. XIV. 8 gofyn, Pa beth i wneud ? ac am y ffordd tua Seion. Frodyr aíiwyl yn eglwysi Crist, talwn fwy o sylw i'r ystyriaethau hyn; ca- nys pa fodd y dysgwyliwn i'r meirw mewn camwedd a phechod gyfodi pan yr ydym ni yn gorwedd ac yn cysgii wrth eu hys- tlysau, heb nemawr o wahaniaeth rhyngom â hwynt ? Ystyriaeth ddiírifol o'r pethau uchod a'u dwg i gofio am eiriau yr Ar- glwydd trwy y proffwyd Ezeciel, (34. 37.) •'Ymofynir â mi eto gan dŷ Israel am wneuthur hyn iddynt," (sef gwaredu Israel o law eu gelynion.) Yr oedd yr Arglwydd wedi bwriadu gwaredu Israel, ac yr oedd wedi addaw hyny iddynt; eto yr oedd ef yn clcwis ac yn dysgwyl i Israel deimìo gwerth y frajnt a'i gofyn ganddo. Dalier sylw, nid yw fod Duw wedi addaw liwyddo a chynyddu ei deyrnas yn y bÿd yn gwneud gweddio am hyny yn afreidioi; ond i'r gwrthwyneb, y mae addewid Duw yn gefnogaeth i weddio yn hyderus. Yr oedd yr Argiwydd wedi addaw cyfodi ei frenin- iaeth ; eto fe ddysgai Orist ei ddysgyblion i weddio, " Deled dy deyrnas." Dywedodd ef hefyd y rhedai ei air yn dra buan ; eto dysgai Paul ei frodyr i weddio " a'r i air yr Arglwydd redeg a chael gogonedd." Er y gall Duw alwpechaduriaid heb ein gwas- anaeth ni, fel y galwyd Saul o Tarsus ar y fibrdd, ond oj'd ei allu yw ei reol ef, ondei gynghor ;.a éẅy%s, a'i ewyllys ef yw i ni fpd yn gyd-w eithwyr iddo. G an hyny, 0 frodyr, na fydded i ni gymeryd gallu, ffydd- londeb, nac addewid Duw yn glustogau i gysgu arnynt; canye ni lwyddodd Duw ei eíengyl erioed a'i weision yn cysgu, ac ni wna hyny byth. Diafol sydd yn gweithio, ac nid Duw, pan bo y saint yn cysgu. Er mai Duw sydd yii rhoddi y cynydd, ond eto liiaid i Paul blanu, ac Apolos ddyfrhau yn gyntaf. Eilwaith, ysbryd awyddus a phry- derusydoedd eiddoyrhen dduwiolion ffydd- lon gynt: dyma siamplau bywiog rhai o honynt: " 0 na bai íÿ mhen yn ddyfroedd, a'm llygaid yn ffynhonau o ddagrau, fel yr