Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

I SEREN ORLLEWINOL GORPHENHÄF, 1857. [Rhif. 148. BRE8WY LFA DDEDWYDD. GA» Jf PARCH. C. H. SPURGEON. edl»eth.. ^p fuost yn breswylfa i ni yn mhob ?diad d°fdd awdwr ysbrydoledig tri chyf- î>yb yuo1, Yn gyntöf cawn ef fel 0 losii ^n canu y 8an a gyssylltir ag , dan y titl, oedd ef yn %ŷdWtíW3íd Pharaoh a'i Iu i'r môr, ac \ vy y rnarch a'i farchog yn y Mor •^nellach yn mlaen yn ei fywyd .% u ' y° Hyfr y Datguddiad Sp,n08fe8»chânyrOen.» Yr , u tw ryd h yn y cymeriad o bregethwr ; JJ%j a>y.Öy dysgynai ei athrawiaeth fel y » *»ÿtt yinadrodd'on » ddiferai fel y à^fyûY ^ Dennodau hedegog a gwir fardd- 1 .^a y sya ^yfr y Deuteronomium. Ac yn jjNldj »• u> cawn ef yn awdwr gweddi. ffi$*W *' gwr Duw-" Ymgyfarfydd- 2 ^n fLbiardd-y Pregethwr a'r eweddi- Cfodyooh yfathdri Pheth a hyn yn > AuÄd,8wnant ddyn yn §awr uwch" CNddl D- Dygwydda ynamlfod «3% yn Pregethu heb fawr barddon- ^ftfWi ,rydoliaeth yn ei eiriau ; a'r dyn yn analluog i draddodi ei ym- W^ìiL analluo§ Cl|). on, ddry°hfeddyii >• C.0Qd yn uni* «„ vL V* V, >*! ìau ì gynnulleidfa unig eu hysgrifenu wrtho ei y gwelir y ddau yn cyfarfod \'^y 8 7>r dduwio1 a nefoi y gweddiwr. 0*dytt Ü°n Swelir ysbrydoliaeth a íibl?0gonerfîyfarfod * gydnabod ei dditîyg ei &J *»fel 8Ì Dduw' a dymuno bendith *to%Me8110 Cysur °'r adnod gyntaf os W** jft yr °edd Moses pan yn gweddio. N? ^fw1?Dialwch~nid yn rhai ° eyn- Vrlfa Vn haraoh>öacychwaith mewn %w *■ D-a8Wlad Go8en; ond yn y di" ht fryn'chonygallasai edryeh o ben ^ojNyd i f1 yn fynych, fel yr oeddent S ^yw IDU eu Pebyll, a theimlo yn \S iddy^' "0! deithwyr helbulus ; ^ ^oe • 8orph>wysfa mewn un y$k ,J,ddynt yma ddinas barhaus, na ydlog i drigo ynddi." Ond yn ». 'Htief • , ° '------ —--,- '*. jy «* et olwg i fynu, a gwaeddai, " Ti, Arglwydd, fuost yn breswylfa i ni yn mhob cenedlaeth." Yn troi ei lygad yn o» trwy hanesyddiaeth gwelai un deml fawr, lle yr oedd pobl Dduw yn mhob oes wedi car- trel'u; ac â'i lygad proffwydoliaethol yn ym- sylhi yn tnlaen trwy yr holl oesau dyfodol, gwelai y gallai pobl neillduedig yr Arglwydd bob amser ganu, "Ti, Arglwydd, fuost yn breswylfa i ni yn mhob cenedlaeth." Yn gyntaf, sylwn ar y breswylfa hon. " Ti, Arglwydd, fuost yn breswylfa i ni." Ac he- fyd.osgoddefir gair mor gyfl'redin, dymaZea«e y tŷ neu y breswylfa hon, " yn mhob cenedl- aelh." I. Dyma breswylfa. " Ti, Arglwydd, faost yn breswylfa i ni." Mae y Jehofah mawr, yr Ydwyf tragywyddol a diderfyn, yn goddef i ni ddefnyddio ffigyrau am dano ei hun. Er ei fod ef mor uchel fel na all llygad yr angel uchaf ei weled, nac aden cerub ei gyrhaedd, eto mae yn foddlon i'w bobl ei gyfarch yn gyfeillgar, gan ddywedyd, " Ti, Jehofah, fuost yn breswylfa i ni." Deallwn y ffigwr yn well wrth ei gyferbynu â sefyllfa lsrael yn yr an- ialwch; ac yn ail, wrth ei gydmaru i rai peth- au a berthynant i'n tai ein hunain, y rhai nas gallwn ea mwynhau os na feddwn gartref. Yn gyntaf, cyferbynwn y drychfeddwl hwn,, " Ti, Arglwydd, fuost yn breswylfa i ni," â sefyllfa neillduol yr Israeliaid pan yn teithio trwy yr anialwch. Sylwn, yn gyntaf, rhaià eu bod hwy mewn sefyllfa dra anesmwylh. Yn yr hwyr, ar ol i'r golofn sefyll, gosodent eu pebyll i lawr; ac yno y gorweddent i orpbwys. Yn y boreu, fe ddichon cyn codiad haul, cly went yr udgorn yn seinio, a chyda eu bod wedi codi i fyna o'u gwelyau, gwelent y gwersyll yn symud, a'r lgolofn dân yn eu harwain dros lwybr cul hyd ochr bryn serth i ael mynydd, neu trwy goed. wigoedd a chorsydd yr anialwch. Btaidd y cawsant amser i osod eu darpariadau mewn trefn iddynt eu hunain cyn clywed y waedd, "Ymaith! ymaith, ymaith! nid dyma eich gorphwysfa: rhaid i chwi fyned yn mlaeo ar eichtaithtua Chanaau." Nis gallent blanu gerddi bychain o gylch eu pebyll, na gosod eu dodrefn yn drefous, nac ymserohu at rhyw fan neillduol. Gallasent gladdu tad neu fam lley gwersyllent un diwrnod, ond gadawent 50