Cylchgronau Cymru

Y PEEYGL O " DYNU YN OL." 73 Y PERYGL 0 " DYNU YN OL." DANGOsoDD.yr Israeliaid wrtlmysigrwydd a thuedd mawr i dynu yn ol dan amgylchiadau a'u gwnaent yn hollol ddiesgus am eu gwaith. Cofnodwyd yr hanes gan ddynion ysbrydoledig, er esianpl i'r rhai a ddelent ar eu hol. Yr oedd eu hymddygiad yn anesgusodol, oher- wydd yn un peth, yr oedd yn afresymol ynddynt chwenych troi yn ol i'r Aifft, lle nad oeddynt hwy na'u tadau wedi mwynhau ond ychydig gy- suron, dim ond llafur caled a gorthrymder i'r eithaf, nes oedd eu uchen- eidiad a'u gruddfanauyn alaethus: yr oedd eusefyllfa yno yn gyfrywfel y dywedodc't yr Arglwydd, " Gan weled y gwelais gystudd fy mhobly sydd yn yr Aifft, a'u gwaedd o achos eu meistriaid gwaith a glywais, canys mi a wn oddwrfch eu doluriau." Pa fodd y chwenychasant fyncd yn ol i'r fath le ? Peth arall oedd yn eu ffafr i fyned ynmlaen oeddfod ganddynt add- ewid Duw Abraham, Isaac, a Iacob, o wlad dda, gwlad yn llifeirio o laeth a mêl. A pha beth a allasent chwenych yn ychwaneg yn y byd hwn 1 Dhn, ni allasent fwynâu ychwaneg o fendithion tymhorol nag oedd yn addawedig ar eu medr. Yn ychwanegol at hyny yr oeddynt, erbyn hyn, wedi cael profìon digonol fod yr Arglwydd wedi cymeryd mewn llaw y gorchwyl o'u gwaredu. Yroeddynt wedi gweled yr Aifft yn ddifrod. Yr afon yn heigio llyffaint, ei llwch yn llau, ei dyfroedd yn waed, &c, pob cyntaf- anedig i'r Aiíîüaid yn gelaneddau meirwon yn yr un nos. Pe beth oedd yn fwy o gefuogaeth iddynt fyned yn y blaen na chael y fath brofion fod Duw Hollalluog yn ymladd drostynt. P&rthodd y môr fel y caent ddiangfa o gyrhaedd y gelyn, gwlawiodd arnynt fara o'r nefoedd, parodd iddyfroedd gloewon redeg o'r graiggallestr. Ehoddodd y llareiddiaf o ddynion yn arweinydd iddynt. Mor resymol y gofynai y Proffwyd Esay, "Beth oedd yn ychwaneg i mi ei wneuthur i'm gwinllan nag a wnaethym ?" Yr oedd eu gwaith yn tynu yn ol yn y cyfryw amgylchiadau yn daŵgos fod ynddynt galonau drwg ac an- nghrediniaeth—diffyg ymddiried dybryd i'r eithaf; oherwydd pahain dywedodd, iô y "tyngodd yr Arglwydd na chaent fyned i fewn i'w orphwysfa ef." Os oedd sefyllfa ac amgylchiadau yr Israeliaid, dan arweiniad Moses, yn gyfryw fel yr oedd eu gwaith yn " tynu yn ol" yn bechod alaethus ynddynt hwy. Y mae pwy bynag o ddysgyblion Mab Duw a fyddo yn " tynu yn ol" yn gwncuthur yr hyn sydd yn anurheithol fwy diesgus, afresymol, a phechadurus. Pa beth a allasai fod yn fwy gwerthfawr i ddyn syrthedig na chael ei waredu oddwrth ei bechodau—oddwrth y cyfryw wnsauaeth calcd, difudd, ac erchyll yn ei ganlyniadau. Ond dyma waredigaeth gyflawn oddwrth bechod yn ei arglwyddiaeth, ei euogrwydd a'i ganlyniadau- Pa beth ! y dyn a waredwyd o'r fath sefyllfa, yn myned iddi yn ol o'i Ithif. 7, Cyf. III.—Gorphcnaf, 1860._____________________________