Cylchgronau Cymru

70 \RiIAGLUìíIAETII. nad oedd ei ewyllys ar y ddaiar y pryd hyny. Tr oedd yn rhaid iddo farw ac adgyfodi y trydydd dydd: a dyna y pryd y dywedodd, " Bhodd- wyd i mi bob awdurdod yn y nef- oedd ac ar y ddaiar; ewck gan hyny," &c, a dyna efe yn Frenin ar ei deyrnas, a'i ewyllys ar y ddaiar. Gweîir yn amlwg oddwrth ei weddi bwysig yn Luc, nad oedd ei ewyllys ar y ddaiar, cyn i Grist farw ac ad- j gyfodi. Efallai mai nid anfuddiol í a fyddai cyfeirio fÿ nghyfaill i'r xv. [ o Marc, lle y cawn hanes claddedig- : aeth yr Àrglwydd Iesu. A ganlyn ; ydyw: " Gwedi ei myned hi yn ! hwyr (am ei bod yn ddarparwyl, sef | y dydd cyn y Seibiaeth) daeth loseph o Arimathea, seneddwr an- j rhydeddus, yr hwn oedd yntau yn ; dysgwyi am deyrnasiad Duw." Dy- wed fy nghyfaill " ei hod yn ddigou eglur i rywun y sydd yn dyall und j yehydìg am naturatiyben gweini- j 'dogaeth Ioan, ei íbd yn dysgu y bobl J i gredu mai Iesu Grist oedd Mab i Duw, a'i fod yn gorchymyn iddynt j edifarâu a chymeryd eu bedyddio j yn ei enw. Deued fy nghyfaill âg I un adnod i brofi fod Ioan yn bedydd-1 io yn enw Crist, mi a'i eoeliaf; ond | nid yn gynt. Haerodd fy nghyfaill | lawer fod gweinidogaeth Ioan yn Gristionogol, ae mai^yr un peth a ddysgai ef ag a ddysgai yr Apostol- ion. Wel, chware teg iddo. Yn awr, safed neu syrthied yn ngwyneh y dystiolaeth. Er mwyn eich hy- fforddi ac agor eich llygaid i weled y gwahaniaeth oedd rhwng y ddwy, cyfeiriaf ehwi i Luc iii. lle y cawn hanes loan yn pregethu. "Ar hyn y lluaws a ofynasant iddo, pa beth y sy raád i mi ei wnenthur ? Tntau a atebodd, y neb y sy ganddo ddwy bais,eyfraned i'r neb' y sy heb yr uu i a'r neb y sy ganddo fwyd, g^'naed yr un pethí." Sylwer eto ar Pedr yn pregefîhu ar ddydd y Pentecost, "i Frodyr, beth a wnawn ni," meddai y lluaws ; " a Phedr a ddywedodd wrthynt, Diwygiwch, a throcber pob wb. o honoeh yn enw iesu Ci-isf, er maddeuant pechodau, &c." Wel, g\faill, dyna i chwi ddigou o brofìon ysgrytbyrol i ddangos fod gwaban- iaeth dirfawr rhwng gweinitlogaeth Ioan a'r Apostolion. T mae y gwa- haniaeth y sy rhwngatebiad Ioani'r lluaws, ag atebiad Pedr i'r Iudde>v- on ar ddydd y Pentecost, yn ddigon i brofi mai nid yr un oeddynt. Os yr un peth oeddynt yn ei ddysgu, paham na buasai Pedr ar ddydd y Pentecost yn ateb y lluaws fel y gwnaeth Ioan. Terfynaf gynarhoddi gair o gynghor i fy nghyfaiiL Am- lwg yw wrth ei ysgriíau mai uu o ddysgyblion Ioan ydyw, a"i fod wedi ei fedyddio i fedydd loau Ehaiíi ei fod yn ymprydio hefyd, gan mai tan weinidogaeth loan ei argyhoedd- wyd. Ni feddaf V7ell pregeth er argyhoeddi fy nghyiaill nâ'r hon a bíegethodd Paul i'r deuddeg hyny yn Éphesus, a dyma hi, " ioan yn ddiau a fedyddiodd â bedydd edifeir- wch, gan ddywedyd wrth y bobl am gredu yn yr hwn oedd i ddyfod ar ei ol ef, sef yn iSghrist îesu." Fe argy- hoeddodd y bregeth ucbod ddeuddeg o ddysgyblion loan yn Ephesus, a chymerwch chwithau eich árgy- hoeddi, gyfaill, fel y gwnaeth y deu- ddeg hyn. Os bydd y sylwadau blaenorcd yn eich anfoddio, cewch chwaneg pan y mynoch. Tr-eidd- och yn serchus, gyfaill, Pentraeth. Wm. Etans. RHAGLUNIAETH. Ymddengys yn rhyíedd f'od rhai dynion yn addeí' rhagluniaeth gyff- redinol, ac yn gwadn rhagluniaçth neiìlduol. Y maent hwy yn llefaru am yr Hollalluog fel pe byddai yn rhy fawr a goruchel i ymyraeth â materion bychain unigolion, eto y gall efe ymyraeth mewn amgylchiad- au neillduoi â'r hyn sy'n dwyn perth- yna8 â llesâd cenedloedd. Y maent hwy yn siarad am Dduw, fel pe byddai efe oherwy.dd mawredd a lluosog- rwydd gorchwylion ei lywodrâeth, yn analluog i ymostwng ac ymyraeth â