Cylchgronau Cymru

LLYTHYR, 107 Pcn-bugail, chwi a gewch dderbyn anniflan- edig goron y bywyd," 1 Pedrv. 1—4. Swydd- ogion eglwysig o'r darìuniad uchod, y sy ddynion diwyd a gweithgar, heb ddim yn eu eymhell ond cariad at y gwirionedd ac anni- lianedig goron y gogoniant; a chyn y daw Cristionogaeth i'w symlrwydd dechreuol, rhaid i'r eglwysi ystwytho i ewyllys y Llyfr, drwy ddefnyddio ei thalentau ei hun, a dewis arol- ygwyr o blith eu hunain, fel y gallont was- anaethu yn rhad. 2. Siars Paul i fugeiliaid eglwys Ephesus, " Mi a dilaDgosais i chwi bob peth, mai wrth lafurio felly mae yn rhaid cynhorthwyo y gweiniaid a choâo geiriau yr Arglwydd Iesu, ddywedyd o hono ef mai dedwydd i'w rhoddi yn hytrach nâ derbyu." Act, xx. 35. Cofier mai wrth arolygwyr yr eglwys y mae yr apos- tol yn siarad ac nid âg aelodau cyffredin. Yr hyn yr oedd Paul fel un ysbrydoledig yn ei addysgu dnvy awdurdod yr Arglwydd i f'ugeil- iaid Ëphesus, yr oedd yn ei addysgu i fugeiì- iaid pob eglwys, ac nid siars wahanol i fugeil- iaid Coriuth, Rhufain, &c, Nid oes eithriad i'r rheol—dysgu y bugeiliaid yr oedd yr apos- tolion i rodio wrth yr un rheol—yr uu rheol i borthi, athrawiaethu, adeiladu, dysgyblu, ac i fyw, pa un bynag ai yu Ephesus neu ryw le arall o'r greadigacth. 3. Gwaith yr apostolion yn gwrthod cynal- iaeth gan yr eglwysi er bod gauddynt awdur- dod i byuy, Act. xx. 33,34 ; 1 Cor'. iv. 9—12; aix. 14-18; 2 Thes. vi. 12. Gan fod yr apostolion yn gweithio â'u dwylaw er cynal eu hunain, er fod ganddynt hawl i dderbyn cyf- raniadau yr eglwysi, onid yw yu rhesymol y dylai y rhai nad oes ganddynt un hawl i wneyd hyny? Yr oeddgan yrapostolion ddyben wrth beidio derbyn cyflog er mwyn tori yr achlysur oddwrth y rhai oedd eisieu achlysur. Gwyddai Paul y deuai ar ol ei ymadawiad ef " fìeiddiaid blinion " i fysg yr eglwysi, " heb ai bed y praidd," gan gneifio eu cnu at y cig byw. Di- chon y bydd rhai yn barod i ddadlu hawl y bugeiliaid sefydlog i gyualiaeth sefydlog, drwy ddweyd bod yn anmhosibl iddynt golli eu ham- ser i astudio heb dderbyn cynaliaeth. Sylwer, ar bwy mae y bai na fegid ychwaneg o dal- eutau yn yr eglwysi ? Ar yr uu dyn y sydd yn llefaru dros eglwysi, a phe adferid y cynllun apostolaidd yn ol i'r cynullheidfaoedd o gyng- hori eu gilydd, o anog eu gilydd, o adeiladu eu gilydd yn y ffydd, ni byddai angenrheidrwydd cynal yr un dyn i wastio ei dafod i lethu cyn- ydd y saint mewn gwybodaeth. Cymerer esiampl yr eglwys yn Ierusalem,—yr oeddynt yn parâu yn athrawiaeth yr apostolion," a th'rwy hyny yr oeddynt yn wyr mewn gwybod- aeth—yr oeddynt oll yn gallu pregethu fel y dywedir am danynt wedi eu gwasgaru o achos yr erlidigaeth, "Yna y rhai a wasgarasid a dra- mwyasant gan bregethu y gair." Na thybier eia bod yn ystyried arolygwyr yr oglwysi, fel y dywedodd un, yn fath o "sweeps simneiau," na, pell ydym o'u hystyried felly. Er ein bod yn dadlu yn erbyn eu cynaliaeth sefydlog, yr ydym am " wneuthur cyfrif mawr o honynt er mwyu eu gwaith,"— am eu parchu yn mhob peth y mae y Llyfr yn gorchymyu hyny—eu cynal yn gysurus mewn afiechyd a henaint, yn ol gorchymyn Paul i Timotheus. I Tim. v. 18, 19. LLYTHYR. AT GYMANFA Y BEDYDDWYll YN SIR AMWYTHIG. Wem, Amwythig, Mehefin 5, 1854. At Weinidogion a Chenadon Cymanfa y Bed- yddwyr yn Sir Amwythig, yn ymgynull mewn Cwrdd Blyneddol. Prodyr Caredigol, —Wrth gyfarfod yn nghyd yn Bridgnorth, bydd yn naturiol i chwi fy nysgwyl yno. Gan na byddaf yn bresenol, ys- ! grifenwyf i'ch ysbysu y rheswm o fy absenol- deb. Gwnelai meithder y fi'ordd rhwng Wem â Bridgnorth ei hunan greu cryn ddiffyg ar y ffordd i mi fod yno; eithr nid hyny yn unig y sy'n peri i mi aros gartref. Yn hytrach, y darganfyddiad y gallai i mi ddystrywio y dy- ddanwch, yr hyn heb hyny oedd yn ddidored- ig, a phallu cyfranu yn y mwynâä cyffredinol, yr byn a obeithiwyf yn ddidwyll a ddeillia oddwrth eich cyfarfyddiâd yn nghyd, y sy'n peri i mi beidio cydgwrdd â chwi. Y ffaith ydyw, nid ailwn fod yn gysurus, i eistedd fel y gwnel^ ais mewn rhai o'r oyrddau taleithiol, a chly wed brodyr teilwng Cristionogol yn cael siarad yn frwnt am danynt, a chymerwyf yr hyfdra i feddwl eu bod yn cael eu camddarlunio. Cyfeiriwyf at y brodyr a adnabyddir yu gyff- redin wrth yr enw " Dysgyblion yr Arglwydd Iesu Grist." Yr un ymchwiliad annibynol a diofn ag a'm symudodd i barchu trochiad cred- inwyr, y sy hefyrd wedi fy arwain i'r pender- fyniad fod golygiadau y brodyr hyn ar ddyben bedydd yn llawer eglurach a mwy ysgrythyrol nâ'r rhai a goleddir yu gyffredin gan y Bed- yddwyr, pa nn bynag ai Cyffredinol ai Neill- duol! Ar ol ystyriaeth, ryw fodd yn hwyr- frydig a phoenusjo'r pwnc, rhaid imi addeffy mod yn methu canfod paham na wuaem, fel y gwnai Crist, gysylltu " dwfr a'r Ysòryd" yn yr enedigaeth newydd, a chymdeithasu ledydd â ffyddíû rhagflaenydd i iechawdwriaeth-—pa- ham na wnaem, fel Pedr, gyhoeddi i bechadur- iaid argyhoeddedig, 4iEdifeirwch a bedydd er (eis, mewn trefn i gael) maddeuant pechodau,"—paham na wnaem, mewn geiriau ereill, gyda Phaul, y pensaer doeth, eglur- ddysgu mai yn y bedydd y mae y credinwyr yn dyfod " i Grist"—fod Crist yn glanâu eì eglwys "â'r olchfa ddwfr drwy'r gair "—-a hyny nid drwy weithredoedd da, y rhai a wnaethom ni, eithr yn ol ei ras yr achub efe (Duw) nyni; " eto ar yr nn pryd, y mae Efe yn gwneyd hyn drwy olchiad yr adenèdigaeth