Cylchgronau Cymru

Ofnwch Dduw. Amhydeddwch y Brenin, RHIF. XXIX. MAWRTH 1821. LLYFR II. TRAETHAWD AR GAL. iv. 4, 5. (Parhad tu dal. 6ö.) V. Crybwyllir am ddyben er haeddu o hono fod taa lidiawg- Duw yn anfon ei Fab, ac am rwydd bytb—anrhydéddu a mawr- ddyben y Mab yn cymmeryd ei hâu y ddeddf, beb ddianrhydeddu wneuthur o wraig a than yddeddf, na byehanu ei tbroseddwr~achub sef, " prynu.''—Wrtb ftddwl am wechadur, neu ëi eglwys, dros yr y gair prynu, dylem gofio ara hon y rboddes efe ei hua fel v bump o bethau o leiaf: 1. Fod sancteiddiai efe hi, ac y gosodai rhyw berson yn prynu. 2. Fod efe hi yn ogoneddus Jddoeibun, yn rbyw bersonau yn cael eu prynu. egiwys heb arni na brycbeuyn na 3» Fod y personau prynedigol, cyn chrycbnr, na d;m o'r cyfryw ; ond eu prynu, yn gyfiawn yu meddiaut arall. 4. Fod gwerth digonol, neu hris gollyngdod, yn caeí ei roddi gan y prynwr, dros, neu yn ile, y fel y byddai.yn sanctaidd ac yn ddîfeì'us ; yn wyneb purdeb sanct- eiddrwydd deddf, yn wyneb eithaf manyjrwydd cyfiawnder, ac yn personau prynedigol. 5. Fod rhyw wyneb mawredd dysgleirdeb go- ddyben, neu ddybenion gan y goniant Duw, Eph. v. 26, 27- prynwr yn ei olwg wrtb brynu.— VJ. Y sefyllfa yr oedd gwrth- Y Person a fu yn prynu oedtì Mab ddrychau y prynedigaeth ynddî— Duw, wedi ei wneuthur o wraig a " tan y ddeddf." Gellir galw y thanyddeddf.—Y personaua bryn- ddeddf foesol yn ddeddf natur— wyd oeddy rhai oedd dan y ddeddf, ddeddf gweitbredoedd—neu ddeddf niewngeiriçuereill,yrEglwys,Eph. Crist. Mae pob creadur, ac yn v. Î5 — Yrörtí//,ynmeddiantyrhwn neiilduol dyn, o angbenrheidrwydd yroedrtypersonauprynedigol.oedd, dan ddeddf. önd, yn gynta'f,mne Cyfiawnder.—Y gwertli digonoi, dyn o'i ffurfiad dechreuoí, fei neu bi is y golJyngdod, oedd.gwerth- fawr waed Crist, 1 Pedr i. 18, Iÿ. Mat. xxvi. v8. Dad. v. Q. Zech. ix. II.—Y dyben, neu ddybenion, oedd gan y Prynwr yiî ei olwg wrth brynu, oedd, gwneutbur Duw yn ogoneddus wrth beidio coll- ciëadur rhesymol, dan ddeddf nat- urv, yr hon sydd yn cyhoeddi, " Gwna byn j" ond beb ro<Idi y crybwylliad Ileiaf am sicrbad mewn lìỳwyd er gwnëyd. Ac os tros- eddid bi, yr oedd dyu o ang- benrheidrwydd yn ddarostyngedig i farnu pechadur—boddloni cyfiawn- ddyoddef cosp. Ac er peidio tros- der (oY byn yr oedd ei gyfiawnder eddu, gallai Duw amdditadu dyn ef yn sail) heb roddi i'r eúog ei o'i fodolaeth p?«n y niynai. Gall- haeddiant yn ol cyfiawnder— asai Duw, pe mynasai' yn mawr- Uonyddu Uidiawgrwydd, heb gyff- edd ei awduruod, amddifadu dyn wrddâgwrtbddrychllidiawgrwydd, o*i fodolaeth, a'i ystyried fel deil- iad ufudd i ddeddf naíur ; ond ni