Cylchgronau Cymru

<!&r*irt i> &ẁ»ìiiítopr+ Rhif. 10] EBRILL, 1823. [Cyf. II. Y DIẀEDDAR MR. SAMUEL MORGAN, Adodo Eglwys y lìedyddwyr, yn Llanwtnarih, (PARIUO O TUDAL. 68.) —*&%%9«t— Mwynhaodd iecîiýd rhagorol hyd o fewn i saith wythnos cyn ei farwol- áeth. Pan oedd yn addoli ÿn Nhý Cwrdd Hermon, yn Nantyglo, ar rrÓs Iàu, y 9fed o Awst diw'eddaf, cafodd ei'darò yn ddis.ymmwthgan ddolurýn ciochr; (dywedodd y'mcddygon a ym- welasant âg ef, mai clefyd yr ysgyfaint oêdd) ac nìd' aetb nehiawr o lätheid- iau allan o'i tŷ níwyach. Mcgis ag yr ydys wedi nodi, mai uii hynod oedd efe yn ei iechyd, feì ag ý cafodd ei gyd-oeswyr laẅer i'awn o béthau ŷa ei' rodiad, ag ceddent yn anrhydedd iddynt i'w hefelychu ; felly gelli'rgydâ phriodoldeb ddywed- yd wrthym nihnau ei ganlyniedyddion, "ffýdd y'r hwn dilymócfí, gan ystyried diweda ei ýmarweddìad ef. Yn nech- reuad ei gystudd, yr oedd ei ddolur yn llcd drwm. Dywedodd, YY wyf yn gẃyböd, er ys Ilaẅer dydd, fy mod yn myiicdo'rbyd hwn i'r byd tragywydd- of; ond nii'débyg'wn yn awr fy mod j'ö myned yn beinif iawû, ac y mae yn dywyll rhyfeddol arnaf yn y glynhwn ; ond nis gẃn pa Deih yw ÿr achos; mae rhyw betrusder mawf yn fy mc- ddwlamachos fyenaid anfarwol. Fy Meistr mawr, Fy Nbad anwyl, pa le yr wyt ti? mi à'th wclais di lawer gwaith cyn hyn trẃy' dy Fab': golwg arnat yr wyf yn ei ddymuno, canys gwell yw i mi nâ'r holl ddaear a'i mheddiannau. Tro árail, dywcdodd, Mae rhyw beth rhyfcdd yn dyfod i fy to'eddwl, fod y Tad yn foddlon i fy Cyf. II. achuh, ond nad yw y ÎJab ; ond rhyvr brofedigaeth yw bon oddiwrth elyn' fy enaid i; canys yr wyf yn cofio yr ysgrythyr, "Ỳ Tad'a'r Mab un ydynt." Troarall, paíi ddaeth hén gyfaill i ym- weíed Ag ef, achwynodd fod ei yshrýd ynisel, a bod cymmylau duon rbyng- ddo a gwedd wyneb ei Dduw. Dyw- edodd ei gyfaiíl wrtho, Ymgysura, taw son, paid ag achwyn; mi dehygwn fÿ mod yn siCr i fod y gwaith da wedi ei d.iecbreu ar dy gÿflẁr di er ys llaw- er dy'dd ; a cbofia yr addewid, pa le by'nag y mae ý gwaith da hwnw wedi' et ddechreu, y eaiíf ei orphen hyd ddydd Iesu Grist. Y noswaith gan- lynol, dywedodd ei fab-yn-ngbÿfraith fod yr ychydig ymddyddan a fu rhyng- ddo ef a'i hen gyfaill, wedi ei gysuro yn fawr. O gylch pythefnos o'i gýstud'd, daefh y Parch. F. Hiley, i yiriw eléd âg' ef. Dywedodd y claf fod rtìai o'i gyfeill- ion wedi bod yn ymwelëd íìg ef; ac achwynodd fod rbai . o honynt wedi rhoddi gofyniad caled iddo :—" A oes arnoch chwi ofn márw?■' a minnau bron yn roethu atteb, ac yn ymddangos yn wan iawn fy ffydd*." Dywedasant, Paham mae hen ŵr duwiol o'ch bath chwi ÿn ofni marw î Ebe liinnau, Marw sydd air trwm. Mi a fflm fyw heb Dduw tua deugain mlynedd o fy nyddiau goreu, a bûm fyw gydâ Duw ddeu&ain mlynedd fy henaint; a pheth o bwys mawr yw gwynebu y Duw hwn, heb sierwydd fy njod yn feddian- 12