Cylchgronau Cymru

4Kr*aJ t> ürìmìsbUîin\ Rhif. 45.] MEDI, 1830. [Cyf. IV. BYW6RAFFIAD T dl#eddar WILLIAIV1 LLOYD, o Sandyhaven, Dyfed. {Parìuul o dudalen 227.) Arferai, dros rai bìynyddau o*i yrfu gréfyddol, gadw dydd-iyfr, er nodi i lawr yn ddiduedd ei olygiadau a'i deimladau yn nghyleh sefyllfa ei enaìd. Rhoddaf yma gyfieithiad o liono ant ddtwrnod neu ddau. ** Heddÿw mi a gefais gysnr mawr wrth wrandàw ar y geiriatì gwerthfawr hyny, " NVtk «%ẁg-a/ «ni'm bendithL"— Gallaf ddywedyd, Da oedd i mi fod yno. Daethura adref gan fendithio Duw yn fy nghalon. Mae gènyf lawer o achoa i*w fendithiobob amser; ohd heddyw cefais galon i'w fenditbio. Meddyiiwyf fy niod heddyw yn caru hell briodoliaethau D«w; ac, os na thwylîodd fy nghaîon ddrwg fi hyd y raa,mi gefai's nerth i ddyniuno cael cystudd a chael D«w, yn hytrach na chael iechyd * chuddiadau ei wyueb. Mae efe yn alluog i gymhorth y rhaia ymddiriedant ynddo." Ar ddiwmod arall ysgrifenai—" Btìta hcddyw yo agos a chael fy ngorchfyçu gan brofedigaeth i bechu yu erbyn Duw; yr bwn bechod sydd, reluiagl, mor aml yn barod i'ra hamgyichu. Ond diolch i Ddnw am roddi nerth i mi ẃeddio yn ei erbyn. Yr wyf yu meddwl yn ddidwyll iddo wrando ac atteb fy nymuniad; canys nid ywefeyn gwrthod dcisyfiad y gostuig- edig. Fy ncisyfiad yw, ar fod i Dduw we- led bod yu dda fy ngliadw yu wastad yn himan-ymwadol, rtiag edrych byth i mi fy liun ara deilyugdod i gael y lleiaf o'i dru- gareddau, ua tliybied y gallaf wynebo fy ngelynion ysprydol, bcb ymddibynu yn Hwyr ar neith Holhdiuog. Efe a ddi- ogela y rhai al ceisiant trẅy Iesu Gfcîst.*' Ysgrifenai yn y flwyddyn 1787, am ei obaith o'i ran yn iechydwriaeth Duw, trẃy imé, M y ca»iyn,íw"Hyderaf fy Cyf. IV- mod wedi cael fy symnd o farwolaeth ì fywyd, cauys yr wyf yn tybled y gall&f ddywedyd, gyda ehydwybod rydd, fod Duw wedi fy ngẅneud yn ewyllysgar i dderbyn Crist ar ei amẁodau ei han, a'i fod wedi rhoddi i mi galon i'w garn, yn fwy na holi ddifyrwch a golndoedd y byd hẃn, a mwy hefyd na fy einioes fy hun; gwaith analluadwy i hoîi angylion y nef, a holl ddynolryw yn nghyd Tw wneud ar fy nghalon." Fel hyn y parhaodd, fwy neniai, î ymorfbleddu trwy ei oes yn ngo- ludoedd dwyl'ol ras. Ba yn dradefnydd- i<ẅ yn ngwasanaeth cfefydd mewn amryw- iol ffyrdd. Yr oedd ei dŷ "yn àgored bob amser i dderbyh y-gweinidogion a ddelent heibio. Dahgosodd gariaddidwyfliddyn- ion duwiol o bob enwad. Bu fyw dros amryw flynyddoedd yn Solfach; ac efe a roddodd y tir sydd dan addoldŷ y Bedydd- wyr yno. Symudodd i fyẁ i Abertywod- lyd, man hynöd o aniai, a ceiliduol o ang- hyfanédd; yn enwedig o herwydd anwjr- bodaeih ac annuwioldeb y trigolion. Y'no y ba efe byw y f»ymtheng ralynedd ddiw- eddaf o*i fyŵyd. Bu yn offeryn, nid yn unig trwy roddi tiri adeiladn tŷ addoliad yn y fan, ond hefyd trwy ddiwydrwydd baelioims a bywyd duwiol, i godi achos yn yr ardal,a chafodd yr hyfrydweh o Weled llaẃer o eneîdîan yn fcrôi at yr Arglwydd. Perchid ef yn faẃr gan bob gradd a'i ad- waenai. Cyíàddefid, os oedd dyn duwiol yn yr ardal, fód Mt\ tíoyd felly, Hyn oedd tystiolaeth gelynion mwyaf ftyrnig y Bedyddwyr yh y gymmydogaeth ahi dano. Gwedi y cwbl, un o'rdynion mwyaf Imn- anymwadol oedd efe, ac yn gorfuleddu yn unig yu ngẁàed yr Oen. Taenodd ei 33