Cylchgronau Cymru

Y GWYLIEDYDD. CHWEFROR, 1831. PEHSIHITOOD TR AFXLAI>I,03ir. Y GWASTRAFFYDD GLODDESTGAIt. (Parìmd o du daì. S.J 3. Mae pechaduriaid yn nghyf. lwr natur yn afradloni dydd cn hiachawdwriaeth. Dydd pwysig! dydd na's gall neb gyfrif ei werth— dydd y derbyn miioedd o rai coll- edig drugaredd a gras er achubiaeth enaid—a dydd yr esgeulusa mil- oedd inwy yr iachawdwriaeth fawr, er eu dinystr byth. Y tymmor byr afedd dyn ar y ddaear, sydd dym- öior neillduol. Yma y gwneir y cwbl dros dragywyddoldeb. Yma y rhaid ein creu o newydd, diosg yr hen ddyn, a gwisgo Crist. Yma y rhaid i ni geisio iachawdwriaelh, dychwelyd at Dduw, a'n gwneud >n blant iddo. Yma y rhaid i ni dderbyn bywyd tragywyddol, cym- luwysder i'r nef, a gras i'n harwain yno. Ië, dydd iachawdwriaeth yw amser hau; a " pheth bynag a hauo dyn, hyny a fed hefyd." Fel y treuliom ddydd iachawdwriaeth, felly y byddwn dros oesoedd tra- gywyddoldeb. " Os byw yr ydych yn ol y cnawd, meirw fyddwch; eithr os ydych yn marweiddio gweithredoedd y corph trwy yr Ysbryd, by w fyddwch." Rhvf. 'ò. 13. Os saif cymmaint ar iawn dreulio dydd gras, gellid disgwyl y byddai dynion yn llawn gofai am eu bythoi CHWEFROIt, 1Ü31. gyílwr, yn gweithio aìlan eu liiach- awdwriaeth mewn ofn a dychryn, yn ddiwyd i wneuthur eu galwed- igaeth a'u hetholedigaeth yn sicr, yn brysio i'r deyrnas cyn machludo yr haul. Ond, er gwaethaf poth, ni wnant felly. Mae y rhan fwyaf yn trenlio dydd gras yn ofcr. Maent yn byw yn y byd, fel pe na byddai byd aralí. Maent yn synio pethau dae- arol, yn angholio Duw, ac yn marw. Trysorant eu trysorau ar y ddaear, yn Ue ymgyfoethogi tu ag at Dduw. lihodiant mewn gwag gysgod, ac ymdraíl'erthant yn ofer; yn ofalus, yn wir, am lawer o bethau, ond yn esgeulus o'r un peth angenrheidiol— achubiaeth yr enaid anfarwol. A dyma fel ag y mae ym mhlith pob gradd yn y wlad.—Ewch at y gwyr mawr, sydd ganddynt ddigon, heb weithio—pa fodd y treulia y rhai byn ddydd iachawdwrîaethí Yn amlwg, nid trwy barotoi i gyfarfod eu Duw, gan nad yw •< Duw yn eu meddyliau;" a gwir grefydd yn llwyr ddirmygus ganddynt—yn eu golwg yn anghymmwys i neb ond i ynfydion ofergoelus. Ilhodia y rhai hyn, yn wir, mewn gwag gys- god, mewn elfen ddisylwedd, mewn awyrgylch heintiol.' Coeg-ddigrif- wch, mwyniant afradlon, a boddhad y cnawd, ydynt yr holl ddedwydd- wch a wyddant am dano, a'r holl nefoedd a chwennychant, neu a geisiant. Fel hyn yr ofer-dreulia