Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

TRYSOËFA, &c. ftHiF. u.] IONAWR, 1813. [llyfr ii. BUCH-ÖRAETHIAD. Èuchwedd a Marwolatth y Parch. William Ẁilliams; o Bant y Celyn, Sir Gaerfyrddin. YMAE yn neillduol i sylwi aroo, fod pen mawr yr eglwys, yn mhob diwygiad cyffredinol ar yr eglwys, yn rboddi cyflawnder doniau, fel nad ydyw yn ol mewa diui angbenrheidiol er ei hadeiladaeth, ei chysur, a'i rhod- iad sanctaidd gyda Duw. Y mae dawn prydyddiaeth ytt mhob oes wedi bod yn rhodd ardderchawg a defnyddiol iawn, er gogoniant Duw, a dyddanwch ei eglwys. Er bod hon, fel pob dawn arall, wedi, ac yn cael ei chamddef- nyddiaw yn achos annuwioldeb, ac er difyru dynion, trwy borthi eu llygredigaethau; etto cafodd Hawer o ddynion enwog gymhorth i gysegru hon i'r Arglwydd a'i waith sanctaidd. Er fy mod yn gwbl o'r meddwl y dylai yr eglwys fod yn dra gochelgar beth a arferir yn addoliad cyhoeddus Duw, heblaw y Psalmau, etto gan fod y rhai hyny yn ddiddefnydd i ni i'w harferyd i ganu mawl i Dduw, heb eu cyfieithu yn brydyddawì, geill caniadau ereill a fyddo gwcdi eu cyfansoddi yn syml, yn iachus, ac yn agos i iaith y Bibl, fod, nid yn unig yn oddefol, ond hefyd yn adeiladol. Er bod yn anghenrheidol iawn bod yn ochelgar rhag goddef i ddim gael ei ganu yn addoliad Duw, nad yw' yn addas i Dduw, ac felly er adeiladaeth i ddynion hefyd; etto gellir barnu fod pob rhan o'r ysgrythyr sanct- ìiidd fellŷ, ac yn addas eu cyfansoddi yn brydyddawl> ac Lll