Cylchgronau Cymru

p."j-' *",»'*"; "" " f "i"""' YSTOBFA Y BEDYDDWYÍl.fc—Ì Riiif. 35.--IONAWR, 1841.—Cyf. IV. ! ■' TRAETHAWD AR ADDOLI DUW. A DDOLIAI) a berthyna yn tinig i .■**■ Dduw. Nid yw dynion nac angyliou „ÿn wrtliryrhan cyratiw.ys i'w haddoii, nac • tìn cr^dur arall. Ymddengys ein rhwym- 8u i addoli Duwosystyriwn berffeitliderau smfejgjrol ei natur, a'n hymddibyiiiaeth arnẅwfel ei greaduiiaid ; a'n dyledswydd S'ŴfcJÿgu iddo a'i wasanaethu yn y golyg- Ẅáö byn. g M Y raae yr ysgrythyrau yn gwneud hyn >B briffeçrthygl ffydd ac ufudd-dod—mai Duw yn nitig sydd wrthrych i'w anrhyd- «d'dü ag addoliad dwyí'ol. Hyn a ysgrif- enwyd j»n aeehreuad y ddeddf foesol ar lerhau cérig ar Sinai,"Na fydded it' dduw- ia'u ereillger fỳmron ij" acmewn chwan- egiad at hyn dywedir yn mhellach, " Yr Arglwydd dy Ddnw a ofni, ac ef a was- Hnaethi, ac i'w enw ef y tyngi." " Na ŵerddwch ar ol dtiwiau dyeitlrr." Deut. Vî, 13, 14. Ac etto dywedir, " Lladder yn í'arw a abertho i dduwiau ond i'r Ar- fçíwydd yn nnig." Ecsod. xxii, 20. " Canys ni chei ymgrymu i dduw arall: oblegid yr Arglwydd eiddigns yw ei *r»w; Duw eiddigus yw efe." Ecsod. Sxxiv, 14. " Ni rydd ei ogoniant i arall, í>« i fawl i ddelwau cerfiedig." Dywed- odd ein Harglwydd wrtli satan, " Ysgrif- enwyd, mai yr Arglwydd dy Dduw a addoli, ac efe yn unig a wasanaetlii." Math. iv, 10. A noda yr apostol rnai dyna bechod mawra ffiaidd ycenedloedd, fod ganddynt dduwiau lawer, ac arglwyddi lawer, a'u bod yn addoli a gwasanaethu y Creadur yn fwy nâ'r Creawdwç, yr hwn sydd yn fendigedig yn dragywyddol, a gwasanaethu y rliai wrth naturiaeth nid ÿdynt dduwiau. A phryd y gwnaeth pobl Lystra gynnyg aberthu i P«ul a Bar- Uabas, gan y dychymyg fod rhai o'r duw- 'au weili dyfod atynt ar lun dynion, hwy ẁ iwygasanl eu dillad, ac a ueidiasaiit yu ' 1 Cyf. IV. mhlith y bobl, 'gan lefaina dÿ'ẅedyd', 4';Ha wýr frodyr, paham y gwn*e.ẃch círwi y pethau hy n, dynion ydym niijaii,yn gjíffod goddef fel cliwithan, ac ,yn pregétÍMÍ i cliwi, ar i chwi droi oddiwitb y pëthàu gweigion yma at y Duw bÿw, yr hẃn a wnaeth nef a daear, a'r mòr, a'rhoU bethau sydd ynddynt." Act. xiv, ll-r-lS^ A llafaru ain y Thessaloniaid, fel-rhai wedi troi at Dduw odiiwtth eilunodíi wasanaethn y bywiol a'.r gwir Ddnw.; ìf, inae yr holl ysgrythyr yn caethiwo pöb addoliad i Dduw yn nnig, 'Efe y® nnig sydd i'w addoli. Yu awr eaf roddi rhai cyfarwyddiadau pa Foddy líiae iddo gael ei . add.oli. • ...... 1. Mae Duw i gael ei addoli yn ei drefn a'i apwyntiad ei hun. Efe yn unig sydd ag awdurdod i roddi deddf neu reoì pa fodd i'w addoli, oblegid y mae yn gwbl iddo ei hun. Y mae y golenni a'r amlygiadau a roddodd i'r paganiaid yn rheol iddynt hwy i'w addoli trwy oleuni natur, a'u pecliod yn peidio gogoneddu Duw sydd yn gorwedd yn hyn, éft bodyn: atal y gwirionedd mewn anghyfiawnder; eithr ofer fuont yn ei rhesymau, a'u caion anneallus hwy a dywyllwyd; y maent wedi tywyllu y tystioliaetliau ag y mae Dnw wedi roddi iddynt, a gwneuthur eu dychymygion ei hunain ; y mae eu calon- an drygionns wedi tywyllu. Yr oedd eu hunanoldeb a'u gweithredoedd drygiouus wedi tywyllu eu meddyliau, a phan dyb- ient eu bod yn ddoethion hwy a aethant yn ffyliaid, ac a newidiäsant ogoniaüt yr anllygredig Dduw i gyffelybiaeth Uun dyn Uygredig, ac«hediaid, ac anifeiliaid, pedwar carnolion, ac ymlusgiaid. Otid y mae gair Duw yn rhoddi desgrifiad mwy golau ac eglnr, pa fodd y mae f w addoli. Sefydliad dwyfol raid fod ein rheol i was- aintcthu yr Arglwydd, a pha beth bynag Ä| :''