Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

Y GREAL. MAWRTH, 1854. TRAETHAWD AR ADNABYDDIAETH BERSONOL Y SAINT O'R NAILL Y LLALL YN Y NEFOEDD. (&an m\. íttorgau, €aenjybi. 5 Nodaf amryw o ysgrythyrau ydynt ìtn golygu yn amlwg adnabyddiaeth b°r- *9nol y saint o'u gilydd yn y byd araff. Dosbarthaf hwyttt yn y drefn ganlynol : ■*-l. Y rhai hyny ag ydynt yn gosod allan bresenoliad y saint ger bron Duw gyda y rhai hyny a fuont offerynau yn eu dychweliad at Dduw, ac er eu hadeil- adaeth ysbrydol. Ni a ddarlleuwn y bydd iddynt gael eu cadw yn ddigwymp, a u gosod ger bron gogontant Duw ; ac hefyd fod ffweinidogion y gair yn cael eu gosod ger bron, " gyda " y rhai hyny y buont o dan fendith ddwyfol yn foddion ì'w Ueshad ysbrydol;—" A'n gosod ger bron gyda chwi." Ond pa fodd y gall- ant gael eu gosod ger bron gyda hwynt, os na byddant yn adnabod eu gilydd? Oddi eithr eu bod yn eu hadnabod eu bod yn caeî eu gosod ger bron gyda hwynt, ni byddant iddynt amgen nag estrotnaid na wybuont erioed ddim am dauynt. 2. Y rhai hyny ag ydynt yn gosod allun obrwy yr offerynau yn gynnwysedig tnewn rhan yn nghadwedigaeth y person- au y buont offerynol er eu troedigaeth, ac er eu hadeiladaeth mewn santeidd- twydd. " Megys y cydnabuoch ni o ran, mai nyni yw eich gorfoledd chwi, felly chwithau yr eiddom ninauhefydyn nydd yr Arglwydd Iesu." " Yn cynnal gair y by wyd; er gorfoledd i mi yn nydd Crist, na redais yn ofer, ac na chymerais boen yn ofer." " Canys beth yw ein gobaitn ni, neu goron ein gorfoledd, onid chwychwi, ger bron ein Harglwydcí Iesu Grist yn ei ddyfodiad ef?" Àc yn 1 Cor. iii. 12 —15. " Os gwaith neb a erys Îr hwn a oruwchadeiiadodd, efe a dder- yn Wobr, os gwaitli neb a losgir, et'e a gaiff Rolled," &c. Nid gau atlirawiaeth- au sydd vn cael eu hadeiladu àr Grist, fely tybíodd rhai, ond defnyddiau adeil- ad, sef y personau a gyffesant eu bod yn credu yn Nghrist. Nid all neb adeiladu gau atnrawiaethau ar Grist; y mae holl wirioneddau crefydd eisioes yn llawn jrnàdo ef, fel nad oes athrawiaeth arall »'w hadeüadu arno ef. A pha fodd y gall athrawiaethau gau gael eu profi drwy dân? Pa fodd y ílosgìr hwynt drwy dân erlidiau, yr hwn dân yn union- gyrchol a olygir ynia, neu dân y farn ddiweddaf? pangosid mai gau ydynt, ond parha y twyll sydd ynddynt byth, yn ysbrydoedd y rhai fi'i lluniant ac a'i pleidiant. (Dad. xx. 10.) Yn y geiriau dan sylw, y tuae Crist fel niewii lleoeJd ereill o'r ysgrythyrau santaidd, yn cael ei osod allatt yn sylfaen ei demí ysbi'yd- ol; ac y mae aur, arian, meini gwerth- fawr, coed, gwair, sofl, yn gosod allan yn dra phriodol y naill y crefyddwyr da, a'r llall y rhai rhagrithiol a drwg. Yr oedd yr erlidiau a'r profedigaethau, fel ag y maent eto yn ol eu graddau, yn dangos y gwahaniaeth rhwng y ddatt fath hyuo grefyddwyr; pan oedd y rltai cywir o galon yn sefyll, yr oedd y rhai rhagrith- iol a drwg yn cilio ac yn gwadu eu cyffes, Gwneir gwahaniaeth perH'aith rhwng y ddau fath hyn o grefyddwyr yn nydd y farn ddiweddaf. Y tnae gwobr yn cael ei chyrhaedd gan yr adeiladwyr yn nghad- wedigaeth y rhai da, am fod dyben eu gweinidogaeth yn cael ei ateb, ond yn nînystry rhai rhagrithiol a drwgy maeut yn cael colled, am fod eu dysgwyliadaù gobeithiol am danynt yn cael ei siomi, a dyben eu llafur gyda golwg ûi tiynt hwy yn myned yn ofer. Ond gofynaf, Pwy wobr, gorfoledd, neu goron llawenydd o un tu, neu golled o'r tu arall, a allant fod yn wybyddol o honi yn nghadwedigaetu y rhai da, tteu ddinystr y rhai rhagrithiol a drwg, os na byddant yn eu hadnabod? Ni byddent hwy, pe felly, yn gwybod pa un at cadwedig ai coliedig fyddai y per* sonau hyny. !J. Y dojbarth hyny o y'é- grythyrau ag syd l yn gosod allan ran o gysur y saint wrth golli eu gilydd o'r byd hwn, yn y cânt gyd gyfatfod â hwynt eto mewn cyflwr ntwy dedwydd. (1 Thes. vi. 13—18.) Pa fodd y gallwn beidio galaru heb obaith ? A pha fodd y gallwn gysttro ein gilydd gycla golwg ar ail gym- deithas mewn cyflwr gwell, os na chawn adnabyddiaeth bersonol o'n gilydd bytb wedi angeu? 4. Y mae eymwynasau yr haelfrydawl eu calonau yn gyfryw ag yr