Cylchgronau Cymru

100 DüWINYDDIAE'FH. i gynorthwyo yr aclios, wedi codi rhyfel tost yn ei feddwl lawer gwaith, nid yn unigyn ei le ei hun, eithr mewn lleoedd ereill hefyd : ' oblegid,' meddai efe, ' pan ystyriwyf beth yw ffrwythau caiiad Duw yn y galon—ein bod i garu mewn gweith- red yn gystal ag '.iiewn gair a gwirionedd ; ac wrth ddwyn diíîygicn rhai i wyneb eu proffes uchel o çariad at Dduw a'i achos, pa fudd y gallwn beidio â drwg-dybio eu cywirdeb ; ac oddi ar ddrwg.dybio, syrthio i oerfeìgarwch ac annghariad tuag atynt? — fe barodd hyn gryn frwydryn fy meddwl droion,' meddai efe. Yr oedd ei ofal rhag gwneyd na dywedyd dim a dueddai i an- hwyluso meddwl y pregethwr, cyn iddo bregethu, yn dra theilwng o goffadwriaeth ac efelychiad ; yr oedd ei diriondeb a'i gyd- ymdeimlad yn hyn yn fawr. Os dy- gwyddai i rywbeth annymunol gymeryd llc, ac yn angenrheidiol i'w fynegu i'r gwcin- idog, efe awyliai ei adeg i'w ddywedyd, gan ein gadael, beth bynag, os byddai modd yn y byd, i fyned trwy ein gwaith yn y pwlpit y tro hwnw. Byddai yn drugar- edd i feddyliau a theimladau y pregethwr pe byddai hon yn rheol gyffredin gan y rhai y perthyn iddynt siared ; ac nid fel y mae rhai, yn anystyriol yn rlmthro at y pregethwr, ychydig funudau cyn iddo wyn- ebu ei gynulleidfa, gan arllwys ac ym- waghau cu cynwysiad dirboenus, bydded y canlyniad i'r pregethwr fel ag y bo. Yr oedd drwg-anwydau a thafod y trahaus yn bethau cwbl ddyeithr i'r ymadawedig, yn yr hyn yr ymogonedda rhai, dan yx enw o " ddywedyd eu meddwl." O ran medru, mi feddyljwn y gallai ef ergydio geiriau craflyd gystal â llawer un ; ond nid oedd ein brawd yn meddwl fod hyny yn adeiladol, yn cyfweddu â natur cym- deithas, nac yn enwedig yn addas i un a fo yn preffesu crefydd Mab Duw: ysbryd aiheol Crist oedd ei gyfarwyddyd ef. Ni bydd ganddo ef i ateb yn nydd brawd am eiriau cas. (Ibarhau.) DUWINYDDIAETH. AR GYBYDD-DOD. PREGETH AR LUC XII. 15. (Parhâd tudal. 69.J 3. r mae cybydd-dod rai gweithiau yn llanw yr enaid gydag aflonyddwch, a chy- thrwfl terfysglyd. " Melus yw hûn y gweithiwr, pa un bynag ai ychydig ai llawer a fwytao : ond llawnder y cyfoeth- og ni âd iddo gysgu," Preg. v. 12. Naill aiy mae efe yn ymhyfrydu cymaint gyda'i gyfoeth, trwy feddwl fod ganddo gymaint a chymaint yn y l!e hwn, a ahymaint dra- i chefn niewn man arall; ac y bydd ganddo ragor yn fuan iawn, os bydd i'r peth a'r peth ateb i'w tldysgwyliad; fel ag y mae y llawenydd o hyny yn ei gadw yn effro; neu, yn fwy tebygol, y mae ofn yn ei rwystro i gysgu. " Beth," meddylia efe, " pe byddai i dân dori allan yn nyfnder y nos, a difa fy meddianau, fy nhŷ, fy ys- grifeniadau, &c, cyn y cawn amser idd eu diogelu 1 Beth pe byddai i ladron dori trwyodd, a lladrata yr oll y hûm cyhyd yn ei gasglu V Felly efe a feddylia ei hun i bryder, ac a ddifuddia ei hun o fwyniant presenol, trwy ofnau dychymygol y bydd i ryw ddamwain ei ddihatru ar unwaith o'i feddianau anwylaidd. Hyn a eilw y gŵr doeth yn " orthrymder ysbryd;" ac, yn wir, trueni y cyfryw sydd weithiau mor amlwg, fel y cymera yr holl fyd sylw o hono, ac, gyda chymysgedd o ddiystyrwch a thosturi, a edrychant ar y gresynddyn cyfoethog, yr hwn sydd rhy oludog i fod yn ddedwydd. 4. Y mae cybydd.dod yn attal daioni, yn agorfa ac anogaethi ddrwg. Nid oes dim yn cau y glust, ac yn bario y galon yn fwy yn erbyn argraffiadau crefyddol. Pan ddechreuodd Crist nesau at gydwybod y gŵr ieuangc yn yr efengyl, a'i gynghori i werthu y cwbl oedd ganddo, a'i roddi i'r tlodion, dywedir, " Efe a bruddhaodd, ac a aeth ymtith yn athrist, canys yr oedd ganddo feddianau lauer," Marc x. 22. Felly y " Phariseaid, y rhai oeddent ariaii' gar, wedi clywed dywediadau y Gwared- wr, a'i gwatwarasant ef," Luc xvi. 14. Yn y cyffelyb fodd y dywedir, mai " yr hwn a dderbyniodd yr had yn mhlith y drain, yw yr hwn sydd yn gwrando y gair ; ac y mae gofal y byd hwn, a thwyll cyf- oeth, yn tagu y gair, ac y mae yn myned yn ddiffrwyth," Mat. xiii. 22. Gosoda ddyn yn agored i'r perygl o wneuthur llongddrylliad o ffydd a chydwybod dda; fel Demas, yr hwn a adawodd Grist, gan