Cylchgronau Cymru

238 AMRYWIAETH. iadau y dysgyblion. Gallwn weled oddi yma fod cyfranu arian at achos Mab Duw yn beth sydd i fod yn yreglwys hyd ddiw- edd y byd, canys wele swyddogaeth ben- odol wedi ei sefydlu, er mwyn edrych trwy yr oesoedd ar ol byn. Dichon fod eisieu mwy o ddiaconiaid medrus yn ein mysg—dynion galluog i drin business, ac i gadw a golygu cyfrifon ; rhai mor gall a gofalus gyda ' yr eiddo Crist Iesu' ag yw plant y byd gyda yr eidnynt eu hunain; rhai yn deall eu gwaith, ac yn ei wneuthur o gariad at Grist;—y mae y rhai hyn yn ddynion gwerthfawr, a bydd colled anmbrisiadwy ar eu hol. ' Y rhai a wasanaethant Swydd diaconiaid yn dda, ydynt yn enill iddynt eu hunain radd dda, a hyfder mawr yn y ffydd sydd yn Nghrist lesu.' Ofnir fod llawer o ddiaconiaid yn dra diffygiol mewn egwyddori yr aelodau eg- lwysig yn y ddjledswydd o gyfranu yn ol eu sefyllfaoedd atachosy Gwaredwr. Daw un, efallai, yn aelod o gymdeithas eg- lwysig yn bedair-ar-ddeg neu bjmtheg oed, ac a rydd geiniog neu ddwy geiniog y mis tuag at gynaliad yr achos ; a bydd hyny yn gymhwys i'wsefyllfa, gan nad yw ei gyflog ond bychan. Ond efe adjfi fyny, ac a ddaw i enill cyflog mawr, cy- maint deirgwaith neu bedair a phan yr ymunodd gyntaf â'r eglwys ; ond nid yw y rhodd ond yr un faint at yr achos yn awr a'r pryd hwnw. Nid yr un f;iint y llath a rydd am frethyn eìgoat ag a roddai gynt; ond y mae yn boddloni drwy y blynyddoedd ar y geiniog neu y ddwy geiniog at achos ei Geidwad; ac ni ddj wedodd y blaenor witho etioe I y dylasai wneyd yn amgen. Dylid dangos yn ys- brjd \r efengjl y rhwymedigaeth sjdd ar bob cristiou i gyfranu, fel y Uwyddodd Duw ef, at gynal ac eangu tejrnas y Cyf- ryngwr ar y ddaear. Gofaler rha:: gosod hyn ullun fel treth wedi ei harddodì mewn restry, neu daliad yn ol rheol clwb; eithr dangoser hyn fel dyledswydd ofynedig yn ngair Duw, fel prawf o gariad at Grist, ac fel ' ffrwyth erbyn dydd y cyfrif.' RHEW. Hhew yw yr enw a roddwn i'r sefyllfa hòno o'n hawyrgylch yn mha un y mae dwfr yn cael ei droi yn ià. Ansawdd neu radd y naws lle y cymer hyn le a elwir y pwynt rhewllyd. Yr awjr oerfelog a dry o'r dwfr y gjfran gwres ag sydd angen- rheidio! er ei hanfodaeth mewn cyflwr hyiifol. Gallu y rhew sydd ddirfawr; rhwyga gwlj bwr thewog y llestri cadarnaf yn y rhai ei cynwj sir. CyrrT fiurfiedigol (organic bodiesj ni dyoddefant gymaint oddi witho, a llawer yd«nt yn gwbl ddi- niweidiol ganddo. Nid yw rhewogydd llym mor niweidiol i blanigion, ar ot tywydd sych, a phan y dylynant yn fuan ar ol gwlaw neu ddadlaish. Yr achos o hyn yn debygol yw, mewn tywydd llaith, hyd yn nod y gauaf, fod llestri tyner y planigion yn cael eu llenwi a nodd, pa un, gan ymhelaethu yn iâ yn amser rhew a'u tyr, ac felly niweidio eu holl ffurfied- igaeth dufewnoì O jdi with yr un achos y rhwyga y derw mwyaf mewn rhew llj m ; yr hyn hefyd sydd beryglus. a rhai gweithiau jn angeuol i ddynion ac anifeil- iaid. Ymddengys yn gwbl i ddinystrio anfoddiogrwydd (irritability) y cyfan- soddiad dj nol, a'i amheithio o'i wres tufewnol. Dyn yn teimlo awydd an- wríhwjnebol i gysgu, a ymollynga, er yn gmes i'w ewyllys, a thra yn ngholl tr.ewn dideimiadrwydd, y dechrei eiaelod- au ystjfnu (to stffen). Pe dygid d\u fel hyn yu nghwsg i ystafel! gynhes.y myned- >ad disym»th o oercier i wres a achosai ei farwfílae'h ; ond pe rhwbid ef mewn eira, gallai adferu. Yr un yw yr achos mewn perthynas i ae'od.iu rhewog dynion ac auifeiliaid, y rhai a aüant yn unig gael eu harbed trwy gael eu dadiaith yn raddol, yn enwedi^ mewn eira. Y mae rhew hefyd yn dra niweidiol i amryw fath o ym- borth. Amddifadir hol! ff wythau dyfr- llyd gan rew o'u chwaeth blasus ac o'u priodoleddau maethol, a phydrant yn eb- rwydd ar ol cael eudadlaiih. Gwyntoedd aruthrol a leibânt yn wastad oerder yr hin. Llawer o hylifau a ymhelaethant trwy rew, megys dwfr, yr hwn a j mhelaetha oddeutu un ran o ddeg, am ba reswm y nofia iâ mewn dwfr; eithr ereill, eto, a ymgrebachant, megys arian byw, ac am hyny y sudda arian byw rhewog yn yr bylif metalaidd.