Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

DY8GEDY CREFYDDOL, &c Rhif. 95.] TACHWEDD, 1829. [Cyf. VIII. LLYTHYR HYNOD. Syr,— Y llythyr canlynol a ysgrifen- wyd gan Miss Jane Flower, pan r.ad oedd ond nnarddeg oed. Merch yd- oedd i Mr. George Flower, boneddwr o ddnwioldeb mawr, a chymeriad uchel yn Llundain. Ymbriododd Jane yn Ued ieuanc à Mr. Dawson o Lan- caster, ac yn y dref hon y treuliodd ei hoes, yn addurn mawr i achos yr Arglwydd, a gorphenodd ei gyrfa, gyda thawelwch mawr, Rhagfyr 1, 1825, yn y ddeunawfed tìwyddyn a deugain o'i hoedran. Pan ysgrifen- odd Jane y Hythyr canlynol yr oedd hi yn yr ysgol yn Northampton.—Maeyn ymddangos i nü yn un hynod iawn wrth ystyried nad oedd yr ysgrifenydd ond plentyn nnarddeg oed. Yr wyf yn gobeithio y bydd ei ddarlleniad o fen- dith i lawer o'r ieuenctyd. Er fod Mrs. Dawson yn aelod gyda'r Y'mi >ill- düwyr, ysgrifenwyd hanes ei bywyd gan W. Corus Wilson, gweinidog yn yr Eglwys Sefydledig, J. R. Llanbrynmair. Anwyl Dad a Mam,— Yn ol eich dy- muniad yr wyf yn awr yn ysgrifenu atoch am weithrediadau Duw tuag at fy enaid. Wedi cael fy ngeni o rieni duwiol, a ymddiddanent â mi yn fynych am betliau crefyddol, daethym yn fuan yn deimladwy fy mod yn bechadur. Ond nid oedd hyn yn pwyso fawr ar fy meddwl, am nad oeddwn yn ystyr- ied fy hun yn fwy pechadur nageraill. Yn eistedd dan weinidogaeth dyn duwiol, daethym i weled nas gallaswn gael fy nghadw trwy fy nghyfiawnder fy hun; ond nid oeddwn yn ymofyn fawr ain un cyfìawnder arall, hyd o\À ddywedodd fy chwaer wrthyf uu diwrnod, nas gallwn gael fy nghadw ond gan Iesu Grist, ac y byddai y manteision a gawswn, a'r rhybyddion a roddasid i mi ganddi hi a'in rhieni, os yn ol y byddwn, yn gwneyd fy nghosb yn drymach, ac y byddai idd- ynt hwy oll ogoneddu Duw yn fy ngholledigaeth. Y geiriau hyn a. wnaethant gryn argraff ai fy meddwi, a byddent yn aml wedi'n yn fy mraw- ychu, ac yn fy llenwi â meddyliau dychrynllyd am angeu, barn, a thra- gywyddoldeb. Gwelodù Duw yn d.U ddangos i mi fy mod yn bechadiu' mawr, yn anaddas i sefyll yn y farn. Meddyliwn yn fynych amy colledigion yn uffern.— Vr oedd yn ddychrynllyd iawn genyf feddwl am gyflwr yr an- i nuwiol yn y farn, ac am eu poenau j tragywyddol. Yna meddyliwn am jlawenydd y cyfiawnion, y byddent yn cann ac yn moli Duw, ac yn hiraethu |yn fawr am sicrwydd y cawn fod yn jeuplith. Marwolaeth fy chwaer a jwnaeth argrafF ddofn ar fy nghalon. I MeddyHais fod Duw yn drugarog iawn I yn l'y ngadael i, a'i chymeryd hitìiau ymaith ag ydoedd yn gymhwys i farw. Gallaswn i fod wedi fy nhori i lawr, a hithau wedi ei gadael i fod yn gystir i'w rhieni, ac yn llawenydd i'w brodyr a'i chwiorydd. Y"r oedd geiii?ai Soìo- mon, Diar. 8. 17. "Y rhai a'm carant iagaraffinau, a'r sawl a'm ceisiant yn foreu a'm cânt," yn gysnr mawr i mî; a geiriau Crist, "Gadewch i blant bychain ddyfod ataf fi, ac na waherddwch hwynt," ac, " Nidi!üv iíi- 2 S