Cylchgronau Cymru

Bhif 435.] GORPHENAF, 1879. [Ctp. XXXVII. ^ìutchion û ganatóon. PLENTYNRWYDD YR APOSTOL MAWR. " Nid ŷm yn chwenych ein diosg, ond ein harwisgo, fel y llyncer yr hyn sydd farwol gan fywyd."—2 Cor. v. 4. Byddai yn hawdd gwneud rhagymadrodd i bob pregeth, neu gallesid gwneud un haner awr o hyd, a'i fachu wrth y naill a'r Uali, ond ymataliwn. Cymhara Paul farwoldéb i wisg yr enaid yn y byd hwn, ae anfarwoldeb i'w wisg mewn byd arall. Y mae yr un fîugr ganddo yn 1 Cor. xv.: "Rhaid i'r llygradwy hwn wisgo anìlygredigaeth, ac i'r marwol hwn wisgo anfarwoldeb." Dywed yn 1. Ye HYJSt KAD OEDD Yŵ' EI CHWESYCH, 8EF EI DDIOSÖ. Paham î Yr oedd wedi dyfod i hoffî yr heti toisg, am ei bod yn wedd- us. Y mae rhai yn dyfod yn hoíf o'u hen ddillad, ac y mae yn anhawdd ganddynt eu newid, er eu bod wedi myned yn wael. Y mae y dyn yn teimîo yn debyg at y corff. Gwyr ei íod wedi ei ŵneud yn " rhyfedd ac oíhadwy," prydferth a chyfleua. Teimlai yr lien icisg yn gynes. "Wrth anog ambell un i newid hen ddiìlad, am eu bod wedi myned yn llwm, dadleua eu bod yn para yn gynes. Y mae yr enaid wedi dyîod i dybio felly am y cortf. Ei iaith am yr hen wisg yw, Y mae yn para yn gynes ; nid wyf yn hofli ei diosg, ac mi wrth- wynebaf hyny byd y mae yriwyf. Galwaf am gynhorthwy awyr a dwfr pur, doctoriaid, cyftur, a phob peth f'edraf gael i atal angau i fy niosg. Nid yw y Tad nefol yn digio am ioà ei b]ant yn ymwingo. ac yn llefain yn erbyn eu diosg. Ofnai y diosg ynddo ei hun. Nid yw tynü y áiìì&d yn