Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

Y CENHADWR AMERICANAIDD. Cyf. 16, Rhif. 12. RHAGFYR, 1855. Rhif. oll 192. Bgrograffîrtròol. COFIANT MRS C. R. JONES, LLANFYLLIN. [Ter'yniud o t. d. 415.] Ÿr oedd magu ei phlant bychaia yn gorphwys yn agos at ei chalon. "Gofalwch," meddai, "arn y plant bach." Ac yn yr olwg ar unigrwydd eí theulu, gofynai, "Pwy a gewch chwi i edrych ar ol yma? pwy edrycha ar ol y claddedigaelh?" Wedi iddi roddi gorchymyn yu nghylch rhai peihau amgylchiadol eraill, dywedui, " Mynwch iyw rai crefyddol i wasanaethu yn y lŷ." Aw- grymai fod un o'i pblaut bach yn de-hreü &;]wi, a'i fod o'r pwys mwyaf iddo gael pob esiampl deilwng. "Gofalwch," meddai, "am y ddyled,- Bwydd deuluaidd—yr wyf yn rhoddi pwys mawr ar hon." Yr oedd Mrs. J. yn ymwybodul o werth yr allor deuluaidd; a'n cred ydyw mai /ma y dechreuai tân crefydd gynneu yn ei henaid. " Wel," meddai wedi hyu, ' yr wyf yu meddwl y gallaf yrwan eich gollwng chwi oll, er mor an- wyl; nid oes genyf oud eich cyflwyno oll i ofal yr Arglwydd." "O! fe fydd y uefoedd yn dded- wydd iawn heb ddim cystudd." " Byddwch í'yw yu dduwiol iawn, gael dyfod arfy ol i." "Gwedd- iwch, fy anwylyd, am i'r glyn gael ei oleuo i mi— O! ara iddi oleuo oddifry." Gorchymynai amlygu ei boddlonrwydd i egwyddorwas oedd yn y tŷ— ei fod wedi cymeryd arno iau Iesu Grist. Cawsom hamdden i ddarllen y bregeth ar "Farw yn gryf," allan o "Lyfr J. R." Crybwyllem y buasai yn hoff gan anwyliaid yr ochr draw, yn gystal a chau ei hanwyliaid yr ochr yma, ei gweled yu "marw yn gryf." "0! îe," meddai, "cael y glyu yn oleu o'm blaen a likiwn i—gweddiwch am iddi fyu'd yn oleu iawn arnaf. Yr wyf wedi gorpheu gyda chwi, y plant, a phawb, wedi eich gor- chymyn i'r Arglwydd. Nid oes genyf yn awr ond treio ymollwug fy hun i freichiau Iesu Grist. O, 'ie," meddai, "dim ond Iesu yrwan—efe a'm derbyn." Unwaith, ymoBododd cawr anobaith ar ei henaid —gorchuddid hi gan dywyllwch dudew—methai ganfod trugaredd faddeuol iddi hi, torai allan i wylo, ond gwyddai i ba le i droi, a gofynai am ddarllen cyfran o'r Bibl iddi mewn brys. Wedi darllen rhai adnodau yn Ioan—gofai Crist am ei ddysgyblion—•" Nis gadawaf chwi yn amddifaid," 45 &c., Ilaweii3Tchodd ei chalon, a gorchfygodd ei gelyn. Gwelai arwyddion o dristwch yn ym- daeuu dros ei pherthynasau, a gofynai yn sitiol, a oeddym yu cofio yr aduod houo—" Gad dy am- ddifaid i mi, a mi a'u cadwaf yn fyw ?" Ar y diwruod olaf o'r flwyddyn, (1854) " Wel," meddai, "erbyn blwyddyu i heddyw, byddaf fi wedi pydru llawer yn y pridd." Yr oedd ym- adroddion fel y cyfryw yn ormod gorchwyl i neb llai na saut mwy na haner ysbrydoledig allu eu hadrodd heb ymollwng. Ar y diwruod cyutaf, crybwyllem am flwyddyu newydd dda iddi. "0, ie, fy auwylyd, ac i chwiihau," oedd ei hateb. Soniwyd mai yu y nef, efallai, yr oedd hi i gael gollyngdod o afaelion cystudd, uad oedd iddi hi fawr ond adfyd yn y byd hwn o hyny allan. Gofyuid, a ydoedd yn teimlo ei huu yn addfedu peth o ran ei meddwl i fyu'd i'r nef. "O! ydwyf," meddai, "yr ydwyf 6 yn meddwl ei bod yn goleuo ynfast. Mi obeithiaf fod fy enaid bach i wedi ei roddi i gadw i Iesu Grist er's llawer dydd bellach, ac yr wyf wedi eich rhoddi chwitbau hefyd i ofal ' Tad yr amddifaid, a Barnwr y gweddwou.' Yr wyf yn foddlon i fyued pan y gwel Ef yn dda alw am danaf. O! am amynedd i beidio grwgnach yn erbyn ei droion Ef. Yr wyf yn cwyno llawer, ond ni ddymunwn rwgnach dim—y mae pob peth yn all right." Ofnai Mrs. J. ei bod wrth gwyno yn pechu yn erbyn ei Harglwydd, a dywedai mai yr unig esgus oedd ganddi dros ei chwynîon ydoedd natur boenus ei hafiechyd; ond nad oedd ei hewyllys i ddweyd dim yn ynfyd yn erbyn ei droion Ef. "O! mi liMwn fod wedi cyrhaedd adre', mae yn ddedwydd iawn yno." Atebid hi yn y llinellau caolynol,— "Nid oes yno nnrhyw boen. Na chwyno gan un clwy'." "Nag oes, nag oes," meddai. Crybwyllem am natur gwasanaeth y nef, ac am y cwmni fydd yno, a bod lesu Grist yno, ac fel pe buasai yn dysgwyl clywed ei enw, atebai cyn gorphen ein hym- adrodd, "O! ì'e, dyna fydd yn ei gwneyd yn nef- oedd—ni byddai y nefoedd ddim yn nefoedd pe heb Iesu yno." Awgrymem fod ymadael ag un a garem mor anwyl yn beth tra chwerw; ond fod e\ hysbryd boddlon a thawel hi yn beth codiad i'n: hysbryd, ac y gwasanaethai er svchu llawer ar ddagrau hiraeth yn yr amser a ddaw. "Ie; îe," " meddai. y mae yn anwyl iawn genyf fi chwitháu, ond rhaid cofio fod y cwbl yn ei le. ' Y peth yr