Cylchgronau Cymru

ÉANÉH Y GROES. Rhif. 9. MEDI, 1856. . Cyf. II. TYBIODD llawer, ychydig o fiynyddoedd yn ol, fod yr Hen Eglwys ar fyned i lawr, ac yn wir yr oedd golwg wael iawn arni; önd o fan i fan àdwaenir ilais ffydd ei phlant—" Ti a gyfodi, ac a drugarhei wrth Siori; canys yr anîser i drugarhau wrtíii, îe, yr amser nodedig a ddaeíh. Oblegid y mae dy ẁeision yn hoffi ei niè'ini, âe yn tosturio wrth ei llwch hi." Ac felly y bu; yn ei amser da ei Hun ymwelodd Duw ä'i bobl. Y mae rhyw adfyw- iad rhyfedd wedi dechre'u cymmeryd lle yn ddiweddar yn Eglwys Cymru, ac ün o'r arwyddion pènnaf o gynnydd y cyfryw ydyw yr ërlid a'r líyseriwi sydd arni beunydd ym mhlith yr Ymneilíduwyr. Tra y cysgai hi, ni ddywedid gair yn ei herbyn; ond yn awr, pan Avelir offeiriad yn cydio yn ei waith o ddifrif, rhaid ei ddifrio, gan ei alw yn Buseyad ac yn Babydd, ac yn bob math o enw drwg, er mwyn attal y bobl rhag dilyri ei gyngíiofion. Ond ym mlaen, yinlaen, y mae yr Êglwÿs yn myned. Pwy wrth sylwi ar yr Egíwysi newyddion neu adferedig, sydd yn britho'r wlad, a all íai nag addef "GwailhDuw yw hwn?" Dyma " arwyddion yr amserau" nad ellid rao'u gwadu. Y maent yn amlwg i bawb. Yspryd gwir dduwiol ydyw [aYRiGEa I GENEOLA6THOL I CYMRU I