Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

Cy*. YII.-Rhií 4— Ionawb, 1887. CYFAILL-YR-AELWYD: PRIODAS RYFEDD-RHAMANT WIRIONEDDOL, GAN Y GOLYGYDD. CRYNODEB O'R RHANAU ELAENOROL. PENOD L—Y Cariadon.— Ger pentref Ereiderichstall, ar lan y Bhine, yn Germany, cyferfydd Feîman Kranz, ysgrifenvdd mewn ariandy. íìg ^nna Eschenbach, ei gariad- íerch- Dysgwylia Herman gael codiad yn 'i gyflosr gnn ei feistr, Herr Reichenthall, yraiianydd. ac y galluogir ef yn fuan fellyi hriodi Anna. Ond ymddengya fod Herr Reichenthall ei hunan wedi syrthio mewn cariad ag Anna, ac wedi hysbysu hyny i'w thad, yr hwn sydd yn hoff iawn o arian. Gwel y bobl ieuainc felly fod anhawf derau o'u blaen ; ond yn ngwyneb y rhai hvn dywpd Anna wrth Ferman : " Herman ! gwrando fy llw i'r hwn yr wyf yn galw y Nef yn dyst ! Mewn bywyd ac angeu, mewn fynwyr a gwllgofrwydd. mi a'th garaf di, a thvdi vn unig." PENOD II.— Yr Ystorm.—Ar eu 'ffordd tua chartref Anna, goddiweddir hwy gan 'storm annysgwy]iadwv a dych- rynir Anna, yr hon sydd ychydig yn ofersioeius, a thybia fod yr ystorm yn ddarlun o'u bywyd yn y dyfodol. Ond cilia yr ystorm mor sydyn ag y daeth. heb ond i ychydig ddafnàu syrthio ar y cariadon, a thywyna yr haul vn ddvsglaer dracbefn, tra y dywtd Anna yn awr :—" Derbyniwn yr arwydd. Mae anhawsderau a 'stormydd o'n blaen,' orid maent i ddiflanu yn y diwedd, a gadael y llwybr yn fwy pryd- ferth nag erioed !" PENOD III.— Y T*n.—Mae Herman yn awr yn myned i dy tad Anna, i'r dyben o ddweyd ei neges wrtho, sefceisin ei ganiatad i gael Anna yn wraig iddo. Cyn y gall wneyd hyny, mae Tyn cael gwahoddiad i swper gyda'r teulu, ac yn ystod y pryd bwyd mae Herr Escbenbach, tad Anna, yn adrodd pa fodd y darfu i Herr Krarz, tad Herman, ei gynorthwyo ef pan yn dechreu ei fyd, ac addnwa dalu y ddyled yn ol drwy wneyd pn beth bynag all efe wneyd dros fab ei ben gjmwynafwr. Wedi e\ galnnogi gan byn. mae Herman yn adrodd ei ystori garu, a cheisio cenad i briodi Anna. Cyn y gall Herr E.'chenbach adfeddianu eihuno'i syndod, mae Anna ei ferch yn taflu ei breichiauam ei wddf, gan geisio yn dser arno gydsynio a d>mum>dau y bobl ieu- ainc. Yn yr argyfwnghwn chwir llais wrth y drws. a daw Herr Reichenthall, meistr Herman, yr hwn sydd hef^cl yn jmgeisjdd am AnDa yn wraig iddo;i fewn i'r ty. Penod IV.—Y Brad Gynllun. GYDA'R doethineb hunanfeddianol arferai hynodi yr arianydd cyfoethop;, ni chymer- odd Herr Reichenthall arno ganfod y cyffro oedd yn bodoli yn y teulu, a'r hwn oedd mor smlwg wedi ychwanegu gyda'i ddyfodiad annysgwyl- iadwy ef. Eto i gyd, pe manylid ar ei ym- ddangosiad gellid canfod golenni bygythiol yn ei lygaid pan droai i edrych ar Herman Kranz. "Ha!" ebe fe, " difvr o beth i hen fab gweddw fel myfi ganfod Herr Eschenbach yn mwynhau ei hnn yn mynwes ei deulu. Mae yn ddigon i godi awydd ynof finau am allu mwyn- hau cyffelyb fraint. Ond na foed i'm dyfodiad i'ch plith dori ar eich mwynhad. Gofidus yw genyf orfod blino fy nghyfaill Herr Eschenbach à materion masnachol ar y fath adeg, ond rhaid gofalu am alwadau masnach dan bob rhyw am- gylchiad. Ymneilldua fy nghyfaill a minau i ystafell arall i ymgomio, a gall y gweddill o horioch fyne'l yn mlaen fel yr oeddech yn bwriadu cyn i mi ddyfod mor anffodus i'ch blino," a gwenodd yn gymwynasgar iawn arnynt oll. Cododd Herr Eschenbach fel pe mewn breudd- wyd. ac arweiniodd y ffordd i ddrws yr ystafell nesaf—y parlawr. Cyn myned i fewn trodd yr arianj'dd ar y trothwy, gan ddyweyd :— " Herman ! Paid myned oddiyma hyd nes v deuwyf alîan. Bydd genyf ryvfbeth i'w hysbysu i ti ddyry lawenydd i ti arth gjfeillion caredig yma." Safai Herman fel mudan hurt yn edrych ar ei feistr yn cau drws y parlawr ar ei ol. Beth allai Herr Reichentball fod yn feddwl! A oedd efe yn myned i rcddi i Herman y codiad dysgwyl- iedig yn awr 1 Ac a oedd efe yn wybyddus o deimladau y ddeuddyn ieuanc, ac yn awyddus iddynt gael clywed gyda'u gilydd am y ffawd dda oedd yn aros Herman ì Edrychai Herman ac Anna yn llygaid eu gilydd yn amheus ac ymholgar. Yr oedd yr un syn- iad wedi llenwi meddwl y ddau, ac eisoes dechreu • ent bortreadu iddynt euhunain mewn dychymyg y dyfodol hapus dreulient gyda'u gilydd, yn cael eu'bendithío gan eu rhieni, ac yn mwynhau ffafrau Herr Reichenthall. Yn y dybiaeth yma teimlai Anna ei chalon yn cynesu mwy at yr arian- ydd nag a fu erioed, a dechreuodd^ feddwl fod y oyd yn well wedi'r cwbl nag oedd hi wedi dybied ! Druan o Anna! Druan o Herman ! * * * * * Aeth yr arianydd a'r masnachwr gyda'u gilydd i fewn i'r parlawr. Cauodd y blaenaf y drws yn ofalus o'i ol, a galîai y neb a'u gwelai eill dau dybied wrth ymddygiadau y naill a'r llall, mai Herr Reichen- thall oedd gwr y ty, ac mai Herr Eschenbach oedd yr ymwelydd ! Cyfeiriodd yr arianydd ei gyfaill at ystol, gan ei gymhell i eistedd. Eisteddodd yntau wrth ei ochr, a chan daraw ei law ar glun Herr Eschen- bach, ebe fe :— " Beth yw hyn, fy nghyfaill 1 A ydyw y gwas i fod yn fwy na'r meistr ì Ac a yw yn well genyt gael ysgrifenydd tlawd fel Herman Kranz yn fab yn-nghyfraith i ti na'm cael iî "