Cylchgronau Cymru

TRYSORFA Y PLANT. Rhif. XLII.] MEHEFIN, 1865. [Cti. IV. Y DRWS HEB EI GAU. EWN glyn yn ucheldiroedd Ysgotland, trigai unwaith wraig weddw dlawd. Yr oedd ganddi ferch—ei hunig blentyn— wedi niyned i un o'r prif drefi, ac wedi yinoÜwng yno i /d pechadurus. n dlwrnod, aeth y fam i chwilio am dani. Ar ol ymchwiliad maith a dyfal, daeth o hyd iddL Ymbiiiodd arni ddychwelyd adref gyda hi. O'r diwedd ildiodd y ferch i erfyniadau y fam. Ond cyn cyrhaedd adref, cyfarfyddodd y ferch & themtasiwn newydd, a llithrodd yn ôl i'w llygredigaeth drachefn. Nid oedd gan y fain alarus ddim i'w wneyd ond myned adref i'w bwthyn tlawd wrthi ei hun, a thaflu ei hunan ar drugaredd j Duw sydd yn "Farnwr y gweddwon." Ar noswaith, pan oedd y weddw wedi eistedd i lawr yn hwyT, a'r ychydig bentewynion olaf ar losgi allan yn yr aelwyd o'i blaen, a'i meddwi hithau yn gyffrous gan wahanol deimladau, clywai drwst troed o'r tu cefn iddi. Pan drôdd i edryeh, pwy oedd wedi dyfod i mewn ond ei hanwyl ferch. Wedi i'r ferch daflu ei hunan ar wddf ei mam, a «hyda chalon rwygedig, gyffesu ei pbechodau, ac wedi adferu ei theimladau, gof- ynöäd i'w mam,— "Sut yr oeddech, ar awr mor hwyr, fy mam, a'r drwa heb fod y cauad^toíẃ^arno?'? Atebodd y fam, aNi fuyr%m cauad ar y ârm yna, Jfwy, na