Cylchgronau Cymru

Y CYFAILL. CVfrol XXII. GOEPHENAP, 1859- Eliifyii 359. Traetliodau a Hanesynau. YR ATHRA.WIAETH 0 GYFRIFIAD. "Eî'Nyddir y gair liwn mewa iaith gyffredin, ac hefyd yn yr Ysgrythyrau, am rifo, barnu, y^tyried, casglu. Ond o herwydd ci bwysig- i'Wydd a neillduolrwydd ei ystyr raewn duwin- yâdiaeth y rhoddir Ue iddo yma. Y gair Iîeb- raeg am dano yw (choshaf.) a gellir casglu ei ystyr oddi wrth y manau canlynol:—Lef. xxv. iJ0 ; xxvii. 23 ; Num. xviii. 27 ; xxiii. 9 ; 2 Sam. lv- 2, &c. " A chyfrifwyd hyn iddo yn gyfiawn- ^i';" Salm cvi. 31. Gyíìeithir y gair yn y Deg a Thrigain trwy y Groeg (logimmai.) a hwn yw y gair a ddefnyddir yn y Testament Newydd atti ymresymu (Marc xi. 31) : hefyd, gyda yr ystyr o feddwl, ystyried, barnu, bwrw, casglu : pMl. iü. 8 ; Heb. xi. 19 ; Phil. iii. 13 ; Rhuf. iii. 2§ ; 1 Cor. xiii. 11:1 Cor. iv. 1 ; Rhuf. viii. 36 ; ^Ct. xix. 27 ; Rhuf. ii. 26 ; ix. 8. Rhoddi yn ^ghyfrif un :—" Eithr i'r neb sydd yn gweithio (y neb sydd yn meddwl haeddu dirn gan Dduw trwy ei weithredoedd), ni chyfrifir y wobr o r£ijS, ond o ddyled ;" Rhuf'. iv. 3. " Megis y ^ae Dafydd yn dadgan dedwyddwch y dyn y jnae Duw yn cyí'rif cyfiawnder iddo heb weith- r0(Ioedd ;" Rhuf. iv. 6. Y mae Duw yn gosod " cyfiawnder " yn nghyfrif neu o blaid y dyn sydd yn credu—er ei iod hebgyfiawnder ei hun ar sail haeddiant neu gyfiawnder Crist, yr hwn a âderbynir trwy ffydd- Gosod trosedd neu >eẄod yn nghyfrif un, neu yn ei erbyn, yw. fel y gWnaeth Nathan a Dafydd," Ti yw y gŵr "' \* Sam. xii. 7); ac megis y dymunodd Paul ar 1 -Püilemon roddi trosedd Onesimus yn ei erbyn í:í: " Os gwnaeth cfe ddim cam â thi, neu os yw yndy ddyled, cyfrif hyny arnaf fi ;" Phil. xvii. °- Edrych ataf fi am i'r cam gael ei uuioni, a'r ddyled ei thalu. Felly, peidio cyfrif ydyw ^ryeh dros, maddeu, peidio gosod yn erbyn : Salm xxxii. 2 ; Jonah i. 14 ; Rhuf. iv. 18,2í 2 Cor. v. 19. Gan fod yr athrawiaeth o gyfrifiad un mor bwysig, fel y mae yn cyfansoddi hanfod yr efengyl, yn ol barn y rhan fwyaf o eglwysi ac ysgrifenwyr Cristionogol, o ddechreuad Crist- ionogaeth hyd yn awr—ond, ar y llaw arall, yn anghysou â synwyr a theimlad naturiol dyn, ac .â phriodoliaethau moesol Duw, yn ol barn ereill —y mae yn angenrheidiol ymofyn pa fodd y mae y rhai sydd yu ei dal ac yn ei hamddiffyn yn ei gosod allan. Y mae yn í'wy angenrheid- iol, o gymaint ag y mae ei hamddiííÿnwyr yn cyhuddo eu gwrthwynebwyr yn íÿnych o selio eu gwrthddadleuon yn ei herbyn ar eu cam- syniadau eu hunain am dani. Y mae pwysig- rwydd yr athrawiaeth hon i'w ganfod hefyd yn eangder ei chynwysiad : yn gantaf, fel yn cyn- wys yr unig esboniad cyson ac ysgrythyrol ar gyflwr dynolryw trwy bechod ; yn ail. í'el yn rhoddi yr unig eglurhad ar ddyoddefiadau Mab Duw ; ac yn drydydd, fel yn dadguddio y modd y mae pechadur yn cael ei dderbyn i ffafr Duw. Defnyddir y gair cyfrifiad, mewn ystyr cyf- reithiol ncu farnol, am roddi yn erbyn neu o blaid dyn—laí'. Yr hyn a wnaeth efe ei hun ; ac o ganlyniad, yr hyn sydd yn perthyn yn briodol ac yn bersonol iddo ei hun. Yn yr ystyr hwn, nid yw cyfrif yn amgen na ffurfio barn am un yn ol yr hyn ydyw ynddo ei hun, neu yn ymddangos ei fod. Cyfrif euogrwydd ydyw gosod cyhuddiad yn erbyn un gyda'r bwriad o ddwyn y cyhuddedig i gosp. Yn yr ystyr hwn y gweddiodd Simei ar Dafydd, '•' Na ddanoded (cyfrifed, impute) fy Arglwydd i mî anwiredd :" 2 Sam. xix. 19. Ei ddymuniad oedd i'r brenhin beidio' gosod ei draha yn ei gyfrif, a;i gospi o'i herwydd. Peidio cyMf, gan hyny, yw maddeu :—" Gwyn ei fyd y dyn ni chyfrif yr Arglwydd iddo anwiredd " (Salm xxxü. 2) ; hyny yw, Dedwydd yw y dyn y madd - euwyd ei drosedd. Gweddi Paul oedd, ar i bechod y rhai a'i gadawsant beidio cael ei roddi yn éu herbyn mewn ffordd o gosp : " Mi a arch- af ar Dduw na's cyf'rif iddynt ;" 2 Tim. iv. 16_