Cylchgronau Cymru

Y CYFAILL. Cyfrol XXXIII. TACHWEDI), lSVO. Rliify-n 406, ^rÍDUîiiüL ÌTYÎTED HEIBIO AC AROS YN DEAGYWYDD. Traddodwyd y bregeth ganlynol yn nghapel Sardis, Swydd Ja.ckson. Ohio, Oor'ph. 31, 1870, gan y Parcli. WüliamD. Evans,gynt o Cólumbus ; ac ysgrifenpyd hi air yn 'air ■ fel eitraddodwỳd; acanfonir hi ar ddy- muniad yr egìwyshono uc eraill i'w chy- hocddiyny Cyfaill. J. P. Jones. "A'rbyd sydd yn myned heibio, a'i chwnnt bef^d: onû yr liwn sydd yngwneuthur ewyllys Duwsydd yn aros yn dragywydd."—1 Ioan 2. 1T. Megys y mae dyn yn ddeiliad dau fyd, y presenol a'r dyfodol—yn meddu dwy ran, corff ac enaíd—yn byw dau fywyd, y natur- iol a'r ysbrydol—i'elly y mae ganddo ddwy o ffynonellau i dynu bywyd o honjmt, sef y byd hwn fel ffynonell ei fywyd naturiol, a Duw yn nylanwadau ei Ysbryd fel ffyncnell ei fywyd ysbrydol. Y mae y byd a Duw yn golofnau cynaliaethol bywyd dyn fel crcadur daiarol ac ysbrydol. Nid yw yr un o honynt yn sylfaen gau; ond i'r enaid y mae y byd yn sylfaen gau—y mae yn rhy fychan i'w gynwys, yn rhy wan i'w ddal i'r lan, ac yn rhy ddyddim i ymaílyd ynddo. Ond yn awr, fe! effaith pechod, y mae yn naturio] i'r enaid fyned gyda'r corff i yrcollwng yn gwbl ar y byd, ac esgeuluso Duw, ei unig sylfaen bri- odol ei hun. Y mae y gadwen ysbrydol, sef anian dduwiol, yr hon oedd yn wreiddiol yn cysylitu dyn â Duw, wedi ei thori yn Eden; ond y inae y gadwen naturiol, sef anian ddai- arol, yr hon sydd yn cysylltu dyn á'r byd, yn dal cto; fel hyn y mae dyn wedi coili ei gyd- bwysedd [eguüibHum) fel creadur, ae fel pob peth arall wedi colli ei gydbwysedd, y inae yn gogwyddo i'r ochr drymaf. Y mae y %n oll, enaid yn gystal a chorff, wedi ei dynu i lawr yn hollol i'r ddaiar, fel nad yw yn gallu derbyn nac amgyffred dim yn awr ond pethau daiaroi—pethau y gall synwyrau allanol y corff yn bresenol eu mwynhau; am betb.au y cnawd yn unig y mae yn syniaw, obîegid ei fod ef a'r nefoedd wedi eu dadgy- sylltu. Yn yr adenedigaeth, modd bynag, y mae yr anian ysbrydol yn cael ei hadferu yn ol—dyn yn cael ei osod i halanäo o'r new- ydd—gogwyddiad newydd yn cael ei roddí i'w ysgogiadau, yr hwn a effeithir ac a lyw- odraethir gan anian nefol. Ond mor groes ydyw hon yn awri'rhen anian ddaiarol gynt, fel y mae rhyfel parhaus rhyngddynt; y mae y enawd yn chwenychu yn erbyn yr ysbryd, a'r ysbryd yn erbyn y cnawd ; ac mewn trefn i ddyn allu cadw ei gydbwysedd eto, rhaid iddo fod á'i holl egni yn aíal ei chwantau naturiol—croeshoeîio y cnawd, dibrisio y byd, a gwrthwynebu diafol; a chyda yr esgeulus- dra lìeiaf o hyn, y mae yr enaid yn y fan yn cael ei dynu i lawr i'r ddaiar, fel aderyu wedi coiii grym y naill aden. Yr oedd yr Apostol profiadol yn gwybod hyn yn dda, ac y mae yn rhybuddio y saint i fod ar eu gwyl- iadwriaeth. "Na cherwch y byd," meddai, "na'r pethau sydd yn y byd. O châr neb y byd, nid yw cariad y Tad ynddo ef, oblegid pob peih a'r sydd yn y byd, megys chwant y cnawd, chwant yllygaid, a balchder y bywyd, nid yw o'r Tad, eithr o'r byd y mae. A'r byd sydd yn rnyned heibio, a'i ehwant hefyd; ond yr hw sydd yn gwneuthur ewyllys Duw sydd yn ares yn dragywydd." I. l'A'B BYI> SYDD YN MYNED IIEIBIO, A'r CITWANT hefyd." Nid y byd ei hun a fedd- ylir yn fwyaf neillduol, ond y pethau sydd ynrldo. Heu chwareufwrdd mawr sefydleg yw efe ng sydd yn aros mewn cydmariaeth yn ddigyfnewid. Ilen goleí'nau cedyrn y ddaiar ydynt mor dd:sigl heddyw ag erioed— y mynydd, y dyffrynoedd, y moroedd a'r af- onjdd ydynt agos yr un í'ath yn awr ag"