Cylchgronau Cymru

Y CYFAILL. Cyfrol XXVI. MEDI; 1S63. rthifyii 309. $>XZtt\pìtK:, Ŵt. PREGETH IX. Y DDAFáD GYFRGOLLEDIG.' uAc wedi iddo ei chael, cfe a'i dÿd hj ar ei ysgwyddan í.toun ya Uawen."—Lcc xv. 5. ~În y ddammeg hon y mae ein Hiachawdwr bendigedig yn cydrnaru dynolryw colledig i udafad wedi myned ar gyfeiliorn. Nid oes un creadur mor dueddol i grwydro ac i gyfeiliorni ag yw dafad ; i'e, pan fyddo porfeydd digonol iddi gartref: a phan unwaith yr elo hi ymaith, nìd oes mo'r deall ganddi i ddychwelyd. Hyd yn nod y moch wedi eu cynefino â'r cafn, a «Idychwelant adref yn yr hwyr : nid felly y gwna y ddafad, eithr ymbellhau a gosod ei bunan i beryglon anaele, oni ragflaenir hi trwy fawr ofal a gwyliadwriaeth ei bugail. Yn yr ystyr hyn, y mae dynion annychweledig, pa un bynag ai cymeradwy ai anghymeradwy, yn debyg i ddcfaid. Gwrandewch yr efengylaidd brophwyd Esay, pen. liii. 6, "Nyni oll a grwydr- asom fel defaid : troisom bawb i'w ffordd ei bün." St. Pedr a gymer y geiriau hyn i fyny, &c a'u cadarnha yn ei Epistol cyntaf, pen. ii. 25, « Canys yr oeddech megys defaid yn my- Ded ar gyfeiliorn." Yr un gwirionedd a honir gan Dafydd, Psalm xiv. 3, "Ciliodd pawb; cyd- ymddiíwynasant; nid oes a wnêl ddaioni, nac oes un." Felly yn Rhuf. iii. 11, 12, " Nid oes öeb yn deall; nid oes neb yn ceisio Duw. Gŵyrasant oll, aeíhant i gyd yn aafuddiol; Qìd oes un yn gwneuthur daioni, nac oes un." Dylai hyn ein darostwng, a pheri i ni fod yn y Hwch, gan gasâu baîchder, hunan-dyb, a ^etìàwl mawr am danom ein bunain, gan ddir- ^ỳgu ereiîì: a nì yn gweîed fod y goreu o n ■ honom wrth uatur yn golledig, yn myned fél defaid ar grwydr. Er mwyn dangos ychydig o enbydrwydd ein cyflyrau, ystyriwn : I. Pa mor foreu y dechreuasom gyfeiliorní : yn y groth, Psalm li. 5. Newydd ddyfod allan o'r groth, Psalm lviii. 3, "Q'r groth yr ymddy- eithrodd y rhai annuwiol : o'r bru y cyfeiliorn- asant, gan ddywedyd celwydd." II. Nyni a aethom o borfeydd Duw i greig • iau Uymion y f'all: gadawsom bethau rhagor'ol a gogoneddus, am bethau gwael a dirmygus : gadawsom etifeddiaeth o anfarwoldeb, gyd ag Adda, am ran o ffrwyth pren ; genedigaeth- fraint, yn nghyd a'i holl ragorfeintiau, am phi- olaid o gawl, fel Esaü; ein rhan yn Nghrist am gîg moch, fel y Gergesiaid, Mat. viii. 34, urddas frenînol y nef, am dyddyn o'r ddaiar : at hyn y dywed Jeremiah, pen. ii. 13, " Dau ddrwg a wnaeth fy mhobl; Hwy a'm gadaw- sant i, ffynnon y dyfroedd byw, ac a gloddias- ant iddynt bydewau, 'ie, pydewau wedi eu tori, ni ddaliant ddwfr." III. Crwydrasom yn mhob gorchwyl ag a wnaethom, fel y dywedodd Esay, pen. xix. 14, " A hwy a wnaethant i'r Aipht gyfeiliorni yn ei holl waith, fel y cyfeiliorna meddwyn yn ei chwydfa." Crwydrasom yn ein gweddiau, yn cin gwrandawiad, ac yn ein pregethiad; yu ein gwaith yn rhoddi elusenau, ac yn ein gwaith o faddeu beiau ; yn mhob dim y cyfeiliornasora, ac aethom allan o'r ffordd dda, fel y dywed Solomon, Diar. xv. 9. IV. Boddiasom ein hunain ya y fiordd ddryg- ionus hon, gan osod ein hapusrwydd penaf yn ein drygioni mwyaf; cymerasom yn ymífrost y petb a ddylasai M yn gywilydd i ni.—Phil. iii. 9. Gwnaethom fel y dywedodd Solomon— Diar. xiv. 9~-"Y ffyliaid a ymhyfrydant mewn camwedd; ond yn mhlith y rhai uniawn y mae ewyllys da." Yr ystyriaetaati o'r pethau hyn