Cylchgronau Cymru

^ V Jj A1 jlj JL/ Cyfrol XXXIV EBRILL, 1869. K.h.ifyii 38^ ■rfotiniül. ADDISÖ AT GYFEIP EIH DTDDIAU, PREGETII GAN Y PARCII. HENRY REES. (Wedi ei hysgrifenu ganddo ef ei hun.) "Dysg i ni felly gyfrif ein dyddiau, fel y dygom ein caîon i ddoethineb."—Salji xc. 12. II. PRIODOLDEB YR ADDYSG YMA I DDWYN Y GALON I DDOETHINEB. Ein hamcan fydd dangos yn bresenol, beth bynag a olyga y Beibl yn ddoethineb i ddyn, bod yr ystyriaeth o fyrder ac ansicrwydd ein- ioes yn foddion priodol, dan fendith yr Ar- glwydd, i gynyrchu a meithrin y ddoethinfeb hono yn y gaion. 1. Y mae doethineb dyn. yn ol yr Ysgrytli- yrau, yn gynnwysedig mewn gwybodaeth o Dduw. Y mae Solomon, chwi a wyddoch, pan y mae yn addaw doethineb i'r enaid sychedig am dani, yn dywedyd wrtho, y caH efe ddeall ofn yr Arglwydd, acycaH wybodaeth 0 Bduw, ac fel rheswm atn hyny mae yn ychwanegu—" Canys yr Arglwydd sydd yn *hoi doethineb; allan o'i enau ef y mae gwy- bodaeth a deall yn dyfod."---Diar 2. 5, 6. Y peth y mae efe, yr ydych yn sylwi, yn ei alw yn y naill adnod yn ddoethineb, y mae yn ei alw yn y llall yn "wybodaeth o Dduw." Nid °es neb yn ddoeth i iachawdwriaeth ond yr eûaid sydd yn ei adnabod ef yn Nghrist. Dyma yw "gwir ddoethineb;" doethineb y cyfiawn y gelwir hi. Ac felly y mae yr Apostol Paul yn %weyd wrth yr Ephesiaid, pan y bendith- JOíld Duw hwy trwy Grist, â'r wybodaeth ^ûa o hono ei hun, ei fod drwy hyny " wedi t>od yn helaeth iddynt yn mhob doethineb a ^eall." A thrachefn, y mae yn sicrhau i'r un "°bl ei fod yn gweddîo drostynt, "ar i Dad y S°goniant roddi" iddynt hwy "ysbryd doeth- ineb a dadgìiddiad, trwy ei adnabod ef." Ac ni a'i cawn yn ei lythyr at y Colossiaid yn dyweyd yn gyffelyb: ' 'Mid ydym yn peidio a gweddi'o drosoch," meddai, "a deisyf eich cyflawni chwi â gwybodaeth ei ewyllys ef yn mhob doethineb a deall," neu gallineb ys- brydol. Gellid meddwl fod yr Apostol yn dangos yn yr adnodau hyn, nid yn unig bod doethineb yn angenrheidiol mewn trefn i ad- nabod Duw, ond bod doethineb, îe, pob doethineb yn gynnwysedig yn hyny. Wrth y wybodaeth yma yr ydym yn deall, fel y syl- wyd eisoes, y wybodaeth o Dduw yn Nghrist; y wybodaeth trwy yr hon y mae pechadur euog yn cael ei gyfiawnhau, ei adnewyddu, a'i sancteiddio i ddelw Duw; y wybodaeth sydd yn fywyd tragywyddol, ac yn nghynydd pa un y mae gras a thangnefedd y credadyn yn amlhau. Wel, os dyma yw doethineb pechadur, onid yw yn amlwg y byddai ein dysgu ni i gyfrif ein dyddiau yn foddion cymhwỳs iawn i ddwyn ein caloniddi'? Y mae cyfnewidiad mawr gerllaw; myned o'r corfl: yw myned at Dduw. Ac y mae bod heb ei adnabod ef yn cynnwys bod heb ei garu ef. 0 bobl, a ell- wch chwi feddwl am farw yn gysurus felly; bod dros byth yn ngwydd Duw, ac eto yn analluog i'w fwynhau ac ymhyfrydu ynddo, a hyny mewn byd lle bydd pob pleser arall wedi difìanu ? " OA," meddai un hen wein- idog, pan yn teimlo ei hunan yn agos i ang- au, ilIwant to know more of Christ." Wrth ddarllen hanes dynion duwiol y Beibl, chwi a gewch, dybygwyf, pan y byddo eu cystudd- iau yn eu gwneyd yn brofiadol o freuolder eu natur, ac yn eu cadw o ran eu teitnladau yn ymyl marw, bod eu serchiadau yr amser hono yn darfod â phob mwyniant daiarol yn fwy, ac yn troi at Dduw. Meddyliwch am y Salmydd er esiampl: wedi i'r Arglwydd beri iddo wybod ei ddiwedd, ac nad oedd ei cin-