Cylchgronau Cymru

Y CYFAILL. Cyírol XXXII. G-OR/P:B:E;aNr.A.:B\ 1869. R,h.iíyix 30O. %xkthul MYFYRDOD AR PSALM I. Traddodwyd yn Rehoooth, Slate IIiîl, Pa., Meheftn 19,1859. Mae fod cyfeiriadau niynycli yn y Testament Newydd at lyfr y Psalmau yn brawf diym- Wad ei fod yn llyfr Dwyfol. Dylem bob am- ser f eddu crediniaeth ddiysgog yn nwyf oldeb pob Uyfr o'r gyfrol sanctaidd; heb hyn, nis galiant fod o un lles ysbrydol i ni. Llyfi rhyfedd yw llyfr y Psalmau—llyfr y " fyny ae i lawr" ydyw—llyfr yr "uchelfanau y maes," a "dyfroedd dyfnion" profedigaethau ydyw—llyfr profiad y Cristion yn ei wahanol amgylchiadau ydyw; yn ei wendid—yn ei nerth—yn ei adfyd—yn ei Iwyddiant—yn ei Wylofain trist—yn ei orfoledd moliannus—yn ei erledigaeth—yn ei fuddugoliaeth—yn ei dlodi isel—-yn ei gyfoeth dihysbydd—yn ei ìeuenctyd—yn ei henaint—yn ei iecbyd—yn ei gystudd—yn nechreu eifywyd—yn ei ang- au buddugoliaethuis. Ei ddyddlyfr ydyw— Hyfr ei galon ydyw! Disgyna ar unwaith yn y gair cyntaf at wraidd holl deimladau y galon ddynol—at yr egwyddor fawr yn myn- Wes pob dyn sydd yn cario ei dylanwad ar üoll deimladau, serchiadau, a gweithrediad- &u y natur ddynol: " G-wyn ei fyd y gwr," «feo, h. y., dedwydd jw y gwr, &c. Bywyd gweithrediadau dyn yw y teimlad dysbaw, eto effeithiol, sydd ynddo yn ymestyn, yn ymdynu at fod yn ddedwydd~&t ddedwydd- w>cà. Mewn dedwyddwoh y crewyd ef ar y cyntaf, a dedwyddwch bythol óedd o'i fiaen ef yn y cyflwr hwnw. Ac er iddo fyned yn ol am ogoniant Duw, yn yr hyn yr oedd ei ddedwyddwch yn gynnwysedig, eto nid aeth *ŵ yn ol am y dymunìad i fod yn ddedwydd —ni chollodd ef e y teimlad o ddymuniad cryf am dano. Ymddengys ddarfod i bwysau y dedwyddwch a fwynhaodd dyn yn ei oes bar- adwysol osod argraff mor ddwfn ar ei na- tur o'i ddymunoldeb, o'i nefoleiddrwydd, a digonoldeb ei lawenydd, f el nas gallodd hyd yn nod y cwymp mawr ei hun wisgo ymaith y dymuniad am ei fwynhau eilwaith. Na, na, y mae mor fyw yn y plentyn gyda'i chwareuon diniwed ag ydyw yn yr henafgwr gyda'i ymgrymiad tua'r bedd. Eithr er fod y teimlad am dano yn aros yn y dyn, y mae y ffordd i'w gyrhaedd wedi ei llwyr golli. Ym- balfala dynion am dani " yn ol drygioni eu dychymygion." Wrth ymestyn am ddedwydd- wch yn y fynwes, " hwy a chwiliasant allan lawer o ddychymygion." "Troisant bawb i'w ffordd ei hun." Mae gan yr " annuwiolion " eu " cynghor," " pechaduriaid" eu " ffordd," a " gwatwarwyr " eu " heisteâdfa," a'r cwbl i'r dyben o dawelu eu cydwybod, a dwyn yr enaid i deimlo yn ddedwydd, yn dawel yn ei drueni dwfn. Dyma raddfa trueni y byd: annuwiolion, cynghor yr annuwiolion, pechaduriaid, ffordd pechaduriaid, gwatwarwyr, eisteddfa y gwat- warwyr. Mae pob un o'r grisiau yma yn ymddyrchafu gyda mwy o eofndra yn erbyn Duw, ffynnonell gwir ddedwyddwch. Ant o'r drwg i'r gwaeth, ac o'r gwaeth i'r mwyaf rhyfygus. Ant o ganol cj'nghor bydol y dyn- ion hyny a osodant eu holl dalentau i drafod y byd yn ei symudiadau arianol a masnachol er eu helw bydol, heb brydçru yn nghylch crefydd, Duẅ, na phethau tragywyddol, i Iwybrau "y rhai a ymlawenychant i wneuth- ur drwg"—"i rodio mewn ffyrdd tywyllwch" i gyfiawni anwireddan a gondemnir gan hyd yn nod y byd annuwiol; ac er rhoddi eu cyd- wybod i gysgu am dymhor, ant oddi yma i fysg y gwatwarwyr—y dynion coegion, trof- aus, a ymhyfrydant mewn gwatwar, a dir-