Cylchgronau Cymru

Y CYFAILL. -vfj,0l XX1V_ RHAGFYR, 1861. Rhifyn 388. ^xut\nìiMỳ ẅt. dyledswydd yn amser adfyd. <;Ond yn amseradl'yd ystyria.''—Prkg. vii. 14. Arglwydd sydd yn peri llwyddiaat. ac yn arygfyd." ÇEsa. iv. 7.) Yn yr ystyr hwn ^ae urwg a da yn dyfod oddiwrtho Ef. ] ^ae dyledswyddau priodol i ninau i'w cyf- w \ Vn y naill amgylchiad a'r llall, yr hyn y lvn ei esiampl, a chyflawni ei orchymyn ; Wn sydd yn gwneuthur pob peth yn deg yn (t>, Ser' ac y mae ei adeg briodol i bob peth, fVj ,^'ui- !•) Nid chwerthin am ben yr hwn Wewn profedigaeth, ac nid galaru yn pan gyfarfyddo ein brawd neu ein cy- uJ(ÌOrr ' ^riat jv 8 a thestyn llawenydd, ond wylo gyda y SvfljS ^ vn wy'0' a llawenhau gyda y rhai ^edi aWen' (Rhuf- xii- 15-) A Phan 7 g°ddi- Mai° ^V<^ blinder berson, teulu, eglwys, neu yu J Deu nan gyfarfyddont â hawddfyd, mae 8vl , ?SVöl°l ac Ysgrythyrol i ni yn y naill am- «er '^ a'r llail deimlo yn briodol. "Yn am- ÍSt • ^n^d bydd lawen. ond yn amser adfyd ll0(j n adfyd yr ydys yn golygu adeg o dra- fej i' llnder, cyfyngder a chyni. ac ar adeg %v1 y y gelwir ni i ystyried. Y mae dyled- la^. ereiH ag y byddai yn dda i ni eu cyf- **iv ^ a(ìeg fel bvn' sef bod vn wro1' (Diar- 6). ' °) i eydnabod yr Arglwydd, (Diar. iii. 8%m°8twng i'w ewyllys, (1 Sam. iii. 18.), a gyga rn°' ^ag° v- 130 Ond nid oes neD a Uwnj a v aylcdswyddau a enwyd heb gyf- JH a ûon a orchymynir yn y testyn—"Ond â4}f. adfyd ystyria,'- sef dwyn y meddwl yn ^ylchi * Uvvcû ben yr amgylchiad neu yr am- ",adau. ëant, a , vdaian hyn gellir dweyd fod ein gwlad eintfawr yn ofidus mewn gwirionedd 54 gan un o'r trallodau mwyaf blinderus a gyfar- fyddodd gwlad neu genedl erioed, sef rhyfel cartrefol—y "march coch." y mae hwn yn ofn- adwy pan fyddo rhwng ein gwlad a rhyw allu tramor, ond pan y mae yr yspryd cynen, ymra- faelio a thywallt gwaed rhwng y naill ran o'r trigolion â rhan arall, y mae yn ofnadwy ! ac er hyny dyna gyflwr ein gwlad yn y dyddiau hyn ! Gan hyny mae y testyn yn ein galw i ystyried. Ystyried yn— I. PWY SYDl) (MEWN DÜLL DYNOL 0 LE]<'ARü)r WEDE GOLLWNG Y MAECH DYCHRYNLLYD o'l LO- ches ?—" Ni ddaw cystudd allan o'r pridd, ac ni flagura gotid allan o'r ddaiar, (Job v. 6.), ond yr Arglwydd fel Pen-llywydd Rhagluniaeth " sydd yn gwneuthur llwyddiant, ac yn creu drygfyd." " Yr Arglwydd sydd yn teyrnasur cryned y bobloedd." Nid oes dim yn holl è'ang ymherodraeth y Jehofah yn dygwydd heb ei orchymyn neu ei ganiatâd Ef. " Pwy addywed y bydd dim heb i'r Arglwydd ei orchymyn?" (Galar. iii. 37.) II. BETU YW YR ACH08 NEU YR ACIIOS10N 0 OFri), YN NEILLDUOL YR EIDDO EIN GWLAD Y dyddiaü hyn ?—Y mae i bob achos yn gyffred- in ei effaith, ond bob amser y mae i effaith yr achos o hono ; os bydd yr effaith yn rymus, rhaid bod yr achos o hono yr un modd. " Pob preu a adwaenir wrth ei ffrwyth." Nid o'i fodd y blina yr Arglwydd, ac y cystuddia efe blant dynion, am hyny nid heb achos, yn sicr, a hwnw yn achos mawr, gan mai ei ddyeithr waith yw cospi. Cospwyd ei bobl ddcwisedig ganddo lawer gwaith yn llyrn, ond bob amser yr ydym yn darllen fod yr achos yn dra phwysig. Er fod goruchwyliaeth Rhagluniaeth Duw tuag at y byd wedi newid i raddau yn newidiad y ddau Destament, ac er nad yw ymddygiadau yr Argl- wyddyn ei Ragluniaeth tuag at berson, gwlad, cenedl, yn un prawf ei fod yn eu casâu, (Preg. ix. 1.), eto nid yw yr Arglwydd wedi gadael y ddaiar ar newidiad yr oruchwyliaeth ; a gellir