Cylchgronau Cymru

Y DRYSORFA. Ehip. CCXVI. RHAGFYR, 1864. [Llyfr XVin. ^mtjprìratt Y BEDYDD CRISTIONOGOL. GAN Y PARCH. D. SAUNDERS, LIVERPOOL. LLYTHYB IV. HANESIAETH EGLWYSIG—CRYNOAD. Anwyl Gyfaill,—Yn ein llythyrau ddarfod i'r eglwys ymlygru waethwaeth blaenorol, rhoddasom i chwi ein syn- nes myned "yn fam puteindra yr holl iadau am y rhanau hyny o'r Ysgrythyr ddaear;" eto ar ol rhoddi pob alîoicance a dybir sydd yn awgrymu rhywbeth anghenrheidiol ar gyfer hyn, yn gystal am ddull gweinyddiad yr ordinhâd. a'r amgylchiadau neillduol oedd yn dy- Ymdrechasom i fod yn "ddiduedd a lanwadu ar Gristionogaeth yr oesoedd diragfarn," fel ag i roddi i bob gair a cyntaf, y mae yn bosibl i ni oddiwrth brawddeg eu gwir ystyr a'u llawn hanes yr oesau boreuol gael cadarnhád werth. Credaf nad oeddech chwi yn ün meddyliau o barth i ryw arferiad dysgwyl i mi, ac nid oes genyf finnau grefyddol yn yr Eglwys Apostolaidd amser i, sylwi ar yr hyn oll a ddywed- nad ydyw awgrymiadau prinion j7r Ys- wyd gan bawb yn wahaniaethol ar yr grythyrau ond yn fforddio tybiaeth yn adnodau hyn, nac ychwaith hyd yn nôd ei chylch. i ateb pob gwrthddadl fechan gecrus a | Ond at y pwnc. Nid nes braidd ddjrgir yn erbyn y penderfyniad y ; ddim cyfeiriadau yn ysgrifeniadau yr daethum iddo. Ond gallaf eich sicrhâu hen Dadau at weinyddiad bedydd hyd mai nid mewn anwybod o'r llu o wrth- oddeutu diwedd yr ail a dechreu y ddywediadau, ac nid heb ymdeimlo â'r j drydedd ganrif. Yn ystod y drydedd anhawsderau, y ffurfiasom ein golyg- : ganrif, mewn cymhariaeth, y niae cryn iadau. i son am fedydd. Yn y cyfnod hwn, Gadewch i ni edrych yn awr pa fodd ] amlwg ydyw mai trochi ydoedd dulí y mae y pwnc yn sefyll mewn Hanes- • arferol a chyffredinol yr eglwys. Ni iaeth Eglwysig. Nid o herwydd yr ys- j thaenellid ond dan amgylchiadau neill- tyriwn fod gan draddodiadau yr eglwys, duol, megys pan fyddai y bedyddiedig na phenderfyniadau ei chymanfäoedd, yn glaf ar ei wely. Yr oedd hyd yn unrhyw awdurdod uniongyrchol ar gyd- nôd y plant iach yn cael eu trochi. Y wybod neb, ond mor bell ag y maent mae yr holl haneswyr eglwysig a welais yn fanteisiol i ni gael allan feddwl Crist i yn cydnabod hyn yn ddifloesgni, er a'i Apostolion. Y mae hyn yn berffaith fod rhai o honynt, o herwydd rhyw gyson â Phrotestaniaeth. Y mae yn resymau eraill, yn tybied niai taenellu wir fod tuedd gynenid yn y natur ydyw y ffurf gymhwysaf i weinyddu yr ddynol i gyfeiliorni, a bod cyfeiliorn- ordinhâd yn bresennol. Ystyria Dr. adau pwysig wedi dyfod i mewn i'r Woods o'r* America mai dyma y ffaith eglwys, hyd yn nôd yn nyddiau yr Apos- bwysicaf yn ffafr trochi. Ond gau nad tolion eu hunain, ac oddiyno ymlaen beth fyddo syniad neb am ei phwysig-