Cylchgronau Cymru

Rhif. t,xxxvi.] CHWEFROR, 1838. JUL7FR VIII. COFIANT MR. WILLIAM JONES O GAERFYRDDIN. Ar yr 28in o Fedi diweddaf, bo farw Mr. William Jones, o Gaerfyrddin; un o ddíac- oniaid ynEglwys yTrsfnyddionCalfinaidd, yr hwn wedi ymcìrechu gyda ffyddlondeb o blaid achos yr Arglwydd yn ei holl ranau, a aeŴ i meivn i lawenydd ei Arglwydd.— Er eydnabod daionì yr Arglwydd tuag atto, a chymell eraill i obeithio yn yr Arglwydd, dymunai wneuthur ychydig o'i fywyd yn gyhoeddus. Ganwyd ef yn y ílwyddyn 1783, yn agos î Gaerfyrddin; a phan oddeutu 12 oed ym- ddifad»>yd ef o'i fam. Er y pryd hwn ni byddai y gair hebeffaith ar ei feddwl. Elai yn aml i wrando pregethau cryn bellder o ffordd, yn enwedig arferni fyned ì Gapel Llanlluan, lle y cyrchai lluaws o bobl yn fìsol: eithr arosai yn wraudawr yn unig. Paräodd j'n y duil hwn am ysdod pum mhmedd, pan y newidiodd ei sefyllfa, ac a aeth i Gaerfyrddin i ysgol a gynhaliwyd gan y diweddarUarch. 1>. Peter, dan weinid- ogaeth yr hwn yr eisteddai fynychaf; ac ar rai amserau elai i Gapel y Trefnyddion gydai'i fodryb. Aeth un Sabbath yno i wrandaw y diweddaf Barch. D. Eees o Lan- fynydd, ac fel yr ocdd y pregethwr yn egluro y gwirionedd. llewyrchodd y gair i'w feddwl gyda nerth anorchfygol. Tybiai fod pob gair wedi cyfeirio atto ef yn bersonol; a'i sefyllfa wrth naíur a'i dychrynai i'r fath radd fel na wyddai pa beth i'w wneuthur, naphale i droi am ddihangfa-. Ofuaihefyd ddatguddio ei feddwl i neb, canys ni chred ai y teimlodd neb ond ei hun' y cyfryw bethau. Yr oedd y gair cyn hyn wedi effeithio ar ei deimladau nes yr wylai yn fynych; ond yn awr caufyddai echryslondeb ei sefyllfa, ac eglurwyd ei golledigaeth iddo, a'r pi-of- iadau hyn a ddilynent ei ysbryd nos a dydd am rai wythnosau. Eithr yn wyneb hyn, trodd at rai o'r physygwyr gau, ac esmwyth- äai ei w sgfa wrth addaw diwygio, ac ym- drechai yn ei nerth ei hun i'w gyflawni. Ond er y cyfan yr oedd y cwbl yn aneff- eithiol, canys yn fynych pan ymneillduai o ddadwrdd y byd wrtho ei hun, cyfodent i'w feddwl gyda eu nerth cyntefig; yna meddyliai am ymofyn am le yn nhŷ Dduw. Ar amserau ereill meddyliai am adael y dref; ond methodd dyfod i benderfyniad, pan un Sabboth wrtho ei hun yn myfyrio ar y pethau hyn, cynyddodd ei wasgfa, ac aeth ] allan i'r maesydd, ac yno meddyliodd fod pecliaduriaid fel ei hun ar yr awr hono yn gndedda ar ddanteithion yr Efengyl ac yntau yn marw o hewyn, a phenderfynodd i fyued attynt. Trôdd yn ei ol at ddrws y Capel, lle yr oedd y Gymdeithas grefyddcl yn cael ei chynal, eithr nid ymddangosai yn weddaidd iddo aros yn y fan hyn; felîy dychwelodd yn ol i'r tỳ yn íìinderog ac yn llwythog heb dderbyn unrhyw esmwythâd. Yn ysdod yr hoîl amser hwn yr oedd Rhagluniacth Duw wedi bod yn hynod o dirion tuag atto, pan byddai ei feddwl yn anesmwyth yr. mhefthynas i bethau y byw- yd hwn, yr Arglwydd yn fynych a agorai j y ffcrdd o'i fiaen nes y gorfyddid arno gyd- | nabod ei law ef yndùj. ! Yngìiylch yr amser hwn cyfarfu ág ef ; amgylchiad tra nodedig, yn mha un yr eg- I lurwyd trugaredJ Duw yn rhyfeddol tuag ; atto. Aeth allan uu hwyr jn yr haf ar ol dybenu gorchwjdion y dydd, i ymdrochi, ac wedi myned i'r dwfr suddodd yn ddisymwth , i'r gwaelod, lle y glyiîodd ei draed fel na fedrai symud; ac felly y bu am gryn araser : ei synwyrau aarosodd gvdag ef; ac yn y