Cylchgronau Cymru

Y WINLIAN AM MAI, 1863. IIIRAETH AM DY DDUW. " Fy enaicl a hiraetha, i'e, ae a flysia am gynteddau yr Ar- glwydd."—SAI.MYDD. ? îtae gan Dduw dŷ ar y ddaeur. Y mae wedî cael ei wneyd yn ol oyfarwyddyd Duw er mwyn cyfleustra i ddyn. Tŷ Dduw odan yr orncliwyliaeth bresenol y.w y ìlo hwnw fyddo wedi ei neillduo i gydgyfarfod i addoli Duw—i ddysgu gwirioneddau yr efengyî—ae i ddysgwyl wrth Dduw am fendithion ei ras: " Cauys lle y raae dau neu dri wedì ym- gynull yn fy enw i, yno yr ydwyf yn eu canol hwynt." Y mae y cyf'aríb lydd hyn wedi eu cynal lawer gwíiith mewn lleoedd hynod o aunghyfleus; ond nid attaliodd Duw ei fendith erioed, ain tod y lle y byddai yr addolwyr wedi cyf'urfod yn rhy wael, os byddcnt yn dysgwyl wrtho mewn gwirionedd. Ar yr un pryd dylaì y lle addolì fod mor gyflenâ a pharchus ag y byddo yu bosibl ei gael. Nid cael addoldai gwych i geisio gwn«yd diffyg addoliad ysbrydol i fyy sy('d eisiou : y maehyny yn anmhosibL Y mae addol- dai y Pabyddion, a llawor o rai Eglwya Loegr, yn rhy dda o lawer iawn i'r seremon'iau a gyflawnir ynddynt yn lle addoliad, a'r sothach u hre^etliir ynddynt yn lle gwirion- eddau syml yr efengyl. Ni wna prydt'erthwch yr addoldy bythi fynyam ddtffyg prydt'erthwch santeiddrwydd yn nglia- lonau a bucheddau yr addolwyr. Ao os na ddylai addoldy gwych gnol yinddiried iddo i wnoyd i fyny am addoliad ffurflol, ni ddylai profíes o addoliad ysbrydol «ael ei gyiner- yd yn es^us am adael yr addoldy yn wael. Nid yr nddol- dy a ddylai fod yr adeilad gwaelaf yn y pentref, y lle mwyaf' annghyfleus o holl adeiladau eyhooddus y dref mewn gwlad llo y byddo yr otengyl wedi cael ei phregothu am fwy nag oos. Pan y bycld yr eglwys yn fwyaf ysbrydol, y bydd ei liaddoldai oraf. Yn yr adeg y bydd yn codi ac yn