Cylchgronau Cymru

Y WINLLAN. Rhif. 10. Hydref, l'SSY. Cyf. X. BOD RHWYMEDIGAETH DYNION I UFUDDHAU Ì'R DDEDDF WEDI El GADARNHAU TRWY IAWN CRIST. PENNOD II. Yn yr ysgrif flaenorol, ymdrechwyd dangos mewn modd mor fyr ag ydoedd bosibl, " bod dyn dan rwymedig- aeth i ufuddhau i'r ddeddf;" ac yr ydys yn hyderu i'r athrawiaeth gael ei gòsod allan yn ei gwir oleuni. Yn bresenol cymerir golwg ar yr ail fater. II. Nad oes un weinyddiaeth o eiddo GHAs Duw ỳn DIDDYMU Y RHWYMEDIGAF.TH HON. }. Nad all un ufuddhwuiddiynlleun arall: neu, nad yw ufudd-dod un bôd iddi yn diddymu rhwymedigaeth bôd arall. Y mae y gwrth ddeddfwyr, yr Antinomiaid, yn haeru i Grist gadw y ddeddf i gyd oll, " yn lle ei eiddo," fel nad oes unrhyw rwymedigaethau arnynt hwy i'r ddeddf, yn gymaint a'i fod ef wedi ei chadw drostynt: ac yn mhell- ach, dywedant bod Duw yn cyfrif yr ufudd-dod hwn o'i eiddo ef yn ddefnydd eu cyfiawnhâd. Ond noder, Yn gyntaf, Bod hwnyn gamolwg ar gyfiawnhûd. Nid yw yr Ysgrythyr, mewn un man, yn dywedyd mai ufudd- dod personol un arall a gyfrifir yn gyfiawnhâd pechadur. Y golygiad Ysgrythyrol ar hyn yw, bod Duw, er mwyn Iawn ei Fab, yn maddeu holl bechodau blaenorol dyn. Rhuf. iii. 24, 25. Yn ail, il/flí' ffydd yn unig a gyjrifir yn gyjiawnder i ddyn. Rhuf. iv. 5. Yn drydydd, Bod cyfrifjffydd yn gyfiaunder yr unpeth a maddeuantpechoduu. Rhuf. iv. 6—8. Drachefn, nad yw yr Ysgrythyr yn priodoli ein cyfiawnhûd i ufudd-dod