Cylchgronau Cymru

GERDDORFA: Ẅicj^rabm %ÿihol aí taasattatí^ €tioooxmfy a garbbûmatijj <%mnÌ0. CYHOEDDEDIG AT? £ C^WTA? o BOB MIS Rhif 73 C7F. VI. Pris 2ít ORIEL Y PRIP PEISTRI BEET HO VEN. Parhad. yte&i hyny efe a arweiniodd ei fam ì'w hystafelî, gan ddymuno arni fyned i'r gwely, a chan eistedi wrth ei hochr efe a sisialai gysuron yn ei chlnst. Yn mhpn ychydig efe a agorodd y drws i'w dad, yr hwn fel arfer oedd yn hwyr yn dyfod o'r dafarn. Ond nid oedd ei dad mewn ffordd i siarad nernawr ag ef, ac aeth pob un i'w ystafell, ond yr oedd yn mhell yn y nos cyn i'r teulu oll ymollwng i freich- iau cwsg. Wedi i Ludwig gysgu ychydig, efe a deirnlai ei hun yn cael ei ysgwyd. a gwelai ei dad yn sefyll wrth ei wely gyda lamp yn ei law; " Ludwig ! Zirdwig cyfod" ebai ef. Cafodd ei synu gan ym- ddygiad ei dad; llanwyd ef a braw pan welodd lygaid ei dad yn ymwylltu a'i wyneb yn welw. "Beth sydd yn bod'' gofynai Ludwig. " Rhaid i^ti redeg i gyrchu y meddyg" atebai ei dad, "mae dy fam yn wael iawn.'' Neidiodd Ludwig i fyny ac ymwisgodd, ac ymaith ag ef; ac ni fu oud ychydig amsei cyn bod yn ol gyda'r meddyg. Wedi i'rmcddyg edrých ar eî fam, gwelai Ludwig ef yn ysgwyd ei ben, a deallodd yntau mai gobaith gwan ocdd am ei hadferiad. Yr oedd ei galon ar dori gan drallod, ac edrychai ei dad fel ùn wedi ei dro yn fud. Yr oedd Ludwig yn gweled ei fam yn suddo yn raddol, a'i nerth yn pallu yn barhaus. Gorweddai ar y gwely, o'r hwn nid oedd i gyfodi byth mwyach. Dechreuodd ei meddwl ddyrysu. Weithiau hi a siaradai wrth ei gwr am ei fywyd ofer, bryd arall siaradai am ei phlant, ac yna yr oedd fel yn ymddiddan a'j tafarnwr yu nghylch darlun yr hen gapelfeistr. Gyda gwcn ar ei gwyneb gwelw, aml y munnurai enw Ludwig, gan ail adrodd trosedd a throsodd ''efe a fydd yn mhlith meistri penaf ei gelfyddyd." Adrychai ei gwr yn wyllt a methai a sefyll yr olygfa; yr ocdd ei gydwybod yn ei drallodi, fel na allasai sros ýn ngolwg yr lion yr oedd ef yn brif aehos o'i gofid a'i gwaeledd. Efe a gerddai yn an- esmwyth o un ystafell i'r llall ac yn y diwedd efe a adawodd y tÿ. Ludwig o'r tu arall, ni symudai oddiwrth wely marw ei íam. ... Yn j diwedd, yr awr hono À'Ẃdaw i gyfarfod a phawb, a ddirwyr.odd i fyny i Fraii . von Beethov en Mewn tawelweb. a hedd hi a anadlodd ei hanadl ddiweddaf. Yr oedd bywyd o ofal a phryder wédi darfod; a díig:eiriai gwenau o hedd ar ei gwyneb raarwpl, o'r frth na fu arno erioed yn ystod ei bywyd. Eisteddai ei gẅr a'i lygaid yn foddía o ddagran, ac ocheneidiau yn esgyn o'i galon lwythog. Ond beth gwell ydoedd hi o'i edifeirwch yn avr? Iddi hi, ni allai ad-dalu am ei greulondeb a'i ddibriadod. Eisteddai Ludwig wrth ochr corph ei farn mor dawel a phe buasai wedi ei droi yn gareg Felly yn welw a tbrist canlynai y corph a gludai y cyfeillion a'r cymydogion i'w orphwysfa olaf. Treiglai y dagrau dros rucldiau ei dad, ei frawd Cliarles tair-ar-ddeg oed, a John un-ar-ddeg oed. Ond nid oedd un galon yn teimlo fel eiddo Ludwig, pau y teffid y rawaid olaf o bridd ar yr arch a gynwysai' weddillion yr Lou a garai yn fwyaf ar y ddacar, Ar ei ddychweliad p'r fynwent i'r dref, daeth Stephen a Christopher von Breuning ato i amlygu eu cydymdeimlad dwfn ag ef yn ei drallod. Yr oedd Bies wedi ysgíiíenu am dano at eu mam ac yr oedd hi wedi eu hanfon i Bonn i fod yn yr angladd, ac i ddwyn ÿn ol gyda hwy y bachgen difam, i gael ychydigo lcnyddwch ac awyr y wiad Diolchodd Ludwig iddynt yn gynes, ond nis gallasai wneud ei feddwl i fyny i dderbyn eu gwahoddiad. Y cyfeillion cr hyny a aethant gydag ef i'w gartref unig ; a thrwy gynghorion Ries, ac addewid cymydog caredig i ofalu am ei frodyr, ei'e a foddlonodd yn y diwedd i fyned gyda ei gyfeillion. Safai cerbyd wrth y drws yn barod i ddwyn y bechgyn i Earpen ile y cyrhaeddasant mewn ychydig oriau, ac yno nis gallasai un caredigrwydd ragori