Cylchgronau Cymru

Chwiliwch trwy dros 450 o deitlau a 1.2 miliwn o dudalennau

tfÿk|jpâtet ütbûí ixí ẁmmúá^ ŵttìẁarmfy ix ^maoonhufy <%mnt0. CYHOEDDEDIG AR Y 'NTAF O EOB MI3. Ehif 76 CYF. VII. CHWEFEOE, 1879. Pris 2g ORIEL Y PRIF FEISTRI. BEETHOVEN. Parhacl. ''Beth sydd genych yna,'' gofynai Barbara: "daw achos eich bywyd dieithr allan wedi y cwbl." ". A beth ydyw hwna?" chwarddai Eleonore. Yna Beethoven a ddywedidd; 'ydwyf, yr wyf yn caru—fy Adelaide ydyw nith y Count Westphal. Era mwy na dwy flynedd yn ol, mi a deimlais fy nghalon yn cu;o o gariad tuag atî, ond nid wyf erioed wedi cael cyfleusdra i amlygu hyny iddi. Nid yw y foneddiges byth wrthi ei hun. Pan yr wyf yn rhoddi gwersi iddi, y mae ei mam neu ei hathrawes yn wastad gyda hi, gan hyny.— Ar hyn eíe a dawodd. "Yn mlaen a chwi'' ebai Barbara. "Gan hyny"—"Dywedasoch y buasech yn fy nghynorthwyo" ychwanegai y cerddor; "Yrwyf gan hyuy yn rhoddi i cfaoi y gan a'r llythyr hwn i'w oytìwyno iddi droswyf fi." "Nid wyf yn adwaen y foneddiges ieuanc, ac nid oes genyf gyfleusdra i'w gweled" atebai Larbara. "Ond Frauìeiû Leonore"—nuumurai Ludwig. "Beth ydych yn ei eifyn?" gofynai hi. Yr ydym wedi ymgymeryd a'ch cyfarwyddo. Ond pa bryd y cawsoch gyfarwyddyd drwg genym? Erioed, Gan hyny, nis gallwn eich cynorthwyo. Ystyriwch sefyllfa gyfatebol y foneddiges a chwithau. Mae teulu y Count o hen achau pendefigol, ac y maent yn falch eithafol." Tarawodd Beethoven ei droed ar y llawr, tra y torai y copi o'r gan a'r llythyr yn ytììon. Yna efe a ddywedodd yn ddigofus, "Balchder, dim ond balch- der! Yr ydych i gyd o'r un defnydd. ' Yn llawn o ddigofaint, efe a ruthrodd allan o'r ystafell, a brysiodd gartrcf, lle y ceisiai roddi gwynt i'w deimladau o falchder clwyfedig a siomedigaeth trwy gerdded yn ol ac yn mlaen ar hyd y ty. Yn y cytìwr hwn, yr oedd yn anwybodol o'r curiad- au parhaus wrth ei ddrws, hyd nes i'r hwn oedd yn curo gymwyso ei ddau ddwrn at y drws, gan alw ar yr un pryd, 'Ludwig, a wnewch chwi agorydrws.'' Llais liies y Capelfeistr, ydoedd, i'r hwn y gwnaeth Beethoven agor y drws yn mhen tipyn, ond nid oedd llawer o serchawgrwydd ar ei wyneb i longyfarch ei ymwelydd. "Gwnewchfrys, gwnewch frys!" ebai Ries, "dewch ar unwaith." 'Nid wyf mewn tymer dda.'' "Mae Count Waldstein yn un o gerbydau yr Etholwr, yn aros i chwi ar yr heol; mae y mater yn un pwysig.'' "Eywedweh fy mod yn glaf." ''Ee ddaw y Count ei hun i'ch gweled, ac a ddar- ganiydda na fydd hyny yn wirionedd. Eelly, dim rhagor o ddadlu, ond deuwch ar unwaith. Mae y mater yn bwysig." "Ond dywedwch wrthyf pa beth yw." "Cewch glywed hyny gan Count Waldstein.'' Aeth yr ymddicldan hyn heibio mor frysiog, ao mor awdurdodol ar ran Ries fel nad oedd amser i fyfyrio. Gwthiodd Ries y cerddor i lawr dros y grisiau yn ddiseremoni, ac i fewn ag ef i'r cerbyd; gyda hyny yr oedd Count Waldstein yn gorchymyn i'r gyriedydd yru yn ei flaen cyn gynted ag y gallai. Pasiwyd trwy borth Coblentzei\ Parhai Beethoveni edrychynwgus, agofynai ibale yr oeddyntynmyned, ond ni wnai y Count a Bies amgen na gwenu yn gellweirus, gan roddi ambell atebiad amwys i'w ofyn- ion; ar hyn efe a deimlai ei hun yn cacl sarhad pellach, ac eisteddodd mewn congl o'r cerbyd gan edrych trwy y ffenestr tra yr ymddiddanai ei gyfeillion yn llawen. Mewn ychydig amser cyrhaeddasant i Godesburg. Ar y tu deheuol i Godesburg yr oedd Max Franz wedi prynu ainryw ddarnau o dir, y rhai a drodd yn erddi. Yn un o'r gerddi hyn yr oedd wedi adeiladu hafdy, yr hwn a elwid Eedoute. Ar bwys y gerddi hyn yr oedd chwarendy bychau, Tua'r amser hyn yr oedd ffynon fetelaidd r»raisch newydd ei darganfod. Ar gyfrif hyn yr oedd y gymydogaeth hon yn atdyniad neillduol i drigolion Bonn a Cologne, y rhai a ymwelcnt a'r Ue i gynal dawnswleddoedd, a difyrion o bob math. Pan gyrhaeddodd Beetiioven a'i gyfeillion i'r hâfdy, cawsant fod y gerddorfa yn barcd yn amgylchu y