Cylchgronau Cymru

IID G RN SEIO HEl' Rhif. 20.] MEDI 29, 1855. [Cyf. VIII. AllAETH Y LLYWYDD J. M. GRA~NT, A. draddodwyd yn y Ta.bernad, Dinas y Llyn fínlen Alawr, Mawrth II, 185 5. Yr wyf yn ddioîchgar ara y bondithion a welodd yr Arglwydd fod yn dda i anrliegu y bobl yma â hwynt. Os nad wÿff yn y cyhoedd bob araser yn mynegu fy niolcngárẁçh i'n Tad nefol, etto teimlwyf yn ddiolchgar am ej holl gymmwynasau, pa un a wyf yn mynegu byny ai peidio. Y mae genyf reswm i gredn fod yr holl bobl yn teimlo yr un fath, li.y., pawb a deimlant yn iawn, pawb Saint, neu bawb sydd yn byw yn unol a'r grefydd a broffesant. Derbyniasom lawer o dystiolaethau o ddaioni Duw, ein Tad nefol, mewn cystudd ac mewn iechyd ; atebodd ein gweddiau, a diwallodd ein hanghenrheidiau; mewn trallod y gweinyddodd i ni gysur; a phan y mae goleuni ei Ysbryd arnom, canfyddwn driniaeth yr Arglwydd yri eglur, ond tra y mae yr Ysbryd hwnw yri absenno! oddiwrtbym, ni chanfyddwn mor eglur ei drugareddau a'i fendithion sydd yn dywalltedig arnom yn bersonol, ac fel pobl. Mae yn debyg genyf y fod Duw yn nbrefn ei Ragluniaèthau wedi ei ystyried yn anghenrheidiol ar brydiau, i adael ei blant yn unig, heb unrhyw gynnorthwy neillduol gan ei Ysbryd Glân, fel y dysgont i'w ganfod a'i wertbfawrogi pau ei tywelltir arnynt. Er enghraifft, nid ydych vn gwerthfawrogi y benilithion a 20 [Prcis 1//.