Cylchgronau Cymru

UDGORN SEION, NEU Rhif. 19.] MAl 20, 1854. [Cm VII. Y GAIR DOËTHINEB. GAN Y LLYWYDD S. W. RICHAEDS. [Paihad o Oud. 279] Ysgíufenwyd a phregethwyd llawer o barthed i'r Gair Doethineb, a gwnaeth rhai Henuriaid hyn yn rheol i brofi teilyngdod aelodaeth eglwysig, ac er hyn oll nid yw pawb yn ei ufyddhau; ereill a ufyddhasent iddo am ysbaid, a deimlant yn rhydd i ddychwelyd at eu harferiadau llygredig blaenorol, fel yr hwch wedi ei golchi yn dychwelyâ i'r dom, o herwydd na orchymyna y dadguddiad yn bendant i'w ei gadw. Tybiwn na chadwodd y rhai a droi-sant oddiwrtho fel hyn, mo hono erioed er mwynhau ei fendithion, ond drwy ddyben annheilwng, naül a'i o herwydd y gorfodwyd arnynt, neu y fod ereill yn ei gadw, ac y byddai raid iddynt hwythau wneyd hyny neu gael eu hys- tyried yn wan yn y ífydd. Mae yr holl ddybenion hyn yn anghydweddol ag egwyddor y dadguddiad, canys ni roddwyd ef " drwy orchymyn na gorfodaeth," ac ufydd<-dod gwirfoddol i ewyllys ddadguddiedig Duw yn y fath hyn, yw y dystiolaeth gadarnaf o gywirdeb y rhai a ymddarostyngasant i'w gyfreith- iau Ef. Nid doeth yr holl ymdrechìadau a wnaed er sefydlu yr eg- wyddor hon, onide buasai ei heffeithiau rhinweddoî yn fwy cyff- redinol a pharhaus. Ped ufyddheid iddo oddìar iawn ddealltwriaeth o'i egwyddor >«ylfaenol, fo lwyr fryd calon i anrhydeddu yr egwyddor ac i 19' [pKI8 îff' i